Voorgelogen

62

Wat vooraf ging: Ik klap in m'n handen en kijk hun beide teleurgesteld aan. "Applaus, wollah applaus!".

STEMDOEL: 50 STEMMEN!!!

Meryem:
Ik pak blij m'n sportkleding uit m'n kast en leg het in m'n sporttas. Ik mag eindelijk weer trainen! Wat ben ik blij. Niemand kan mijn dag nog verpesten. Ik kijk blij voor me uit en rits de tas dicht. M'n vest doe ik aan en pak de sporttas van de grond. Ik zucht diep en loop m'n kamer uit.

Snel loop ik de trap naar beneden en zie m'n zussen op de bank zitten. "Ik ga!" zeg ik, terwijl ik m'n witte Nike Air Force aandoe. "Doe voorzichtig!" hoor ik Medina zeggen "komt goed!" schreeuw ik en doe de deur achter me dicht.

Neuriënd loop ik naar de gym. Als ik voor de gym ben, blijf ik even staan en krijg automatisch een lach op m'n gezicht. Hier ben ik al een maandje lang niet geweest. Wat heb ik het hier gemist, ook de sfeer hoor! Ik pak de deurklink vast en maak de deur open. Als ik binnen ben, zie ik dat veel jongens mijn kant op kijken. Er zijn veel nieuwe jongens gekomen merk ik. Meiden komen hier niet, omdat er 'zegmaar' te veel jongens zijn. Dat is waar, maar ik heb er natuurlijk geen last van, omdat de gym van m'n broers zijn. Daarom hoef ik ook geen abonnement te betalen, joehoe!

Ik groet m'n broers en loop snel naar de kleedkamers. Waarna ik m'n kleding snel verwissel. M'n haar doe ik in een hoge strakke staart en pak m'n bokshandschoenen uit m'n tas. Met die loop ik de kleedkamer uit. Ik doe ze om, terwijl ik de kant van m'n broers op loop. "Oha Meryem lang geleden! We hebben je gemist!" hoor ik achter me, ik draai me om en kijk Bilal aan die rennend mijn kant op komt. Ik glimlach kort en draai m'n hoofd weer naar m'n broers en zie ze dit keer niet alleen. Latif is ook bij hun gaan staan. Als ik zie dat hij z'n blik op mij richt kijk ik snel weg. Ik hoest een beetje en kijk droog naar de grond. "Meryem, waar wacht je op kom dan!" schreeuwt Illias, ik zucht diep en loop rustig zijn kant op. Dat van niemand kan mijn dag nog verpesten neem ik terug. Als ik Latif zie krijg ik automatisch de beelden voor m'n neus, die ik eigenlijk nooit wil zien. Ik zucht diep en kijk op waarna weer m'n ogen kruizen met de zijne. Weer vermijd ik oogcontact en kijk Illias aan. "Gaan we trainen?" vraag ik aan hem, "ja jij, wij zijn al klaar" zegt hij. "Wie gaat dan samen met mij trainen?" vraag ik "Latif" zegt hij en wijst met z'n hoofd naar Latif.

Ik zucht diep en zeg er maar niks van. "Ik wens jullie veel succes!" zegt Illias en geeft mij en Latif een boks, samen met Yasin lopen ze naar de kleedkamer. Bilal kijkt ons beide van top tot teen aan. "Is er iets gaande tussen jullie?" vraagt hij en trekt z'n wenkbrauw op, automatisch kijk ik naar Latif en schud snel met m'n hoofd, wat hij ook doet.

"Dan laat ik jullie, ik ga zo samen met Azra naar de maccie. Ik verwacht jullie ook!" zegt hij en rent naar de boksbal. Droog kijk ik Latif aan. Hij glimlacht zwakjes als hij ziet dat ik hem aankijk. "Gaan we nog trainen of wat?" vraag ik geïrriteerd "wat jij wilt" zegt hij en doet z'n bokshandschoenen om. Ik ga nu al m'n woede op hem uitoefenen. We doen wat warming-up oefeningen en dan begint eindelijk de training.

Na de training laat ik me uitgeput zakken op de mat. Ik veeg de druppels zweet weg van m'n voorhoofd en drink van m'n water. Latif gaat tegenover me zitten en doet hetzelfde wat ik doe. "Je hebt goed getraind vandaag" hoor ik hem zeggen, ik negeer wat hij zegt en sta op.

"Ewa!" hoor ik iemand hard zeggen, als ik die stem herken draai ik me om net als Latif. "Weer hij!" hoor ik Latif mompelen, "hoi Meryem!" zegt hij en doet z'n armen open om me een knuffel te geven. "Ik wil niet met je praten, Macid" zeg ik geïrriteerd en duw hem naar achter. Hij trekt z'n wenkbrauw op en kijkt vragend van mij naar Latif. "Je hebt hem wel vergeven en mij niet?!" vraagt hij boos, "wat?" vraag ik niet-begrijpend "hoe kun je hem wel vergeven en mij niet!" zegt hij boos. Hard word ik naar achter getrokken, waarna Latif voor me komt staan. "Let op je toon tegenover haar!" sist hij "waarom moet jou dat boeien dan?!" zegt Macid boos. "Hou je kanker bek dicht en verlaat deze gym meteen!" zegt Latif en wijst naar de deur, Macid schudt koppig met z'n hoofd en neemt een stap naar voren, waardoor Latif en hij nog maar een paar centimeters van elkaar vandaan zijn.

"Weet ze wel wat je gedaan hebt? Anders zou ze je nooit vergeven!" hoor ik Macid fluisteren, maar toch hoor ik het. "Verlaat. De. Gym. Nu!" sist Latif boos, ik krijg de rillingen van z'n stem. "Weet ze al dat je haar hebt ve-", hij wordt onderbroken door Latif die hard van z'n arm pakt. Verstijfd val ik op de mat en kijk Macid met grote ogen aan en begin met m'n hoofd te schudden. "Verlaat deze kanker gym, anders gooi ik je hier uit!" zegt Latif boos en ik zie dat hij in z'n bovenarm knijpt. Macid knikt boos en trekt z'n arm uit z'n greep. "Ze gaat er ooit achterkomen!" zegt hij, "niet te veel praten en verlaat deze kanker gym!" sist Latif. "Ze ga-" "VERLAAT. DEZE. KANKER. GYM. NU!" schreeuwt Latif boos, waardoor de aandacht van iedereen op hem is gevestigd. Boos kijkt Macid hem aan en loopt met grote stappen de gym uit.

Als ik zie dat Latif zich omdraait kijk ik geschrokken weg. Onbewust rolt er een traan naar beneden. Nadat Macid weg is begint iedereen weer te trainen. Ik kijk teleurgesteld naar de grond en veeg snikkend m'n traan weg. Als ik zie dat m'n uitzicht steeds donkerder wordt door een schaduw merk ik dat Latif voor me is gaan staan. Ik veeg snel de andere tranen weg en sta op. Ik veeg m'n kleding snel recht en begin te kuchen. Als ik op kijk kruizen onze blikken weer met elkaar.

Snel vermijd ik oogcontact en loop met grote stappen naar de kleedkamers. Vanuit m'n ooghoeken zie ik dat Latif achter me aan komt. Snel loop ik een kleedkamer in en sluit de deur ruw achter me dicht. "Doe de deur open Meryem!" hoor ik hem zeggen, ik leun tegen de deur en probeer m'n tranen te bedwingen. Als ik hoor dat hij de deurklink omlaag doet, probeer ik met alle kracht de deur tegen te houden. Hard duwt hij de deur open, waardoor ik tegen de muur aankom. Hij komt binnen en doet de deur op slot. Oh my god, hoe kon ik dat niet weten.

Als ik hem in z'n ogen aankijk probeer ik weer m'n tranen te bedwingen. "H-hoe weet hij d-dat ik ve-", hij onderbreekt me door z'n vinger op m'n mond te doen, als teken dat ik stil moet zijn. Ik sla z'n vinger weg en schud trillend met m'n hoofd. "H-heb jij het verteld?" vraag ik, z'n ogen worden groot, waarna hij hevig met z'n hoofd schudt. "Ik heb niks verteld" zegt hij hoofdschuddend, "dat heb je wel gedaan, wie anders weet dat ik verkracht ben!" zeg ik boos door m'n tranen heen. "Ik heb niks gezegd!" zegt hij boos, "helemaal wel! Wie heeft het dan gezegd!" schreeuw ik boos. "Niet schreeuwen tegen mij!" schreeuwt hij boos terug, boos duw ik hem tegen de deur aan.

"Jij hebt het gezegd!" zeg ik boos en weer duw ik hem, hij zucht diep en pakt me van m'n beide polsen vast. Geschrokken kijk ik hem aan en probeer m'n armen uit z'n greep te trekken. "Laat me los!" zeg ik geschrokken, hij schudt z'n hoofd en knijpt in m'n polsen. "Je doet me pijn! Laat me los!" zeg ik boos, "mij ga je niet zomaar een kanker schuld geven waarvan ik niks heb gedaan. De rollen zijn omgedraaid" sist hij boos en laat me ruw los. Boos kijk ik hem aan en maak de slot van de deur ruw open. Hard doe ik de deur open en draai m'n hoofd nog 1 keer naar hem toe. Z'n kille blik geeft mij rillingen. Snel loop ik de deur uit en sla de deur hard achter me dicht.

De oude Latif is weer terug?

STEM EN REAGEER!!!!!