Voorgelogen

64

Wat vooraf ging: "Ik weet genoeg!" zegt ze lachend en doet haar armen over elkaar.

STEMDOEL: 60 STEMMEN!!!

Meryem:
Boos probeer ik Latif weg te duwen die voor de kleedkamer staat. "Laat me er langs!" zeg ik boos en trek aan z'n armen die hij beide tegen de muur houdt. Hij schudt met z'n hoofd en krijgt een klein glimlachje als hij ziet dat ik boos ben. Hem glimlachen heb ik al een paar weken niet gezien nee. Ik zucht boos en doe m'n armen over elkaar. "We gaan praten" zegt hij droog, ik schud m'n hoofd. "Ik wil niet gaan praten!" zeg ik boos, hij pakt me van m'n bovenarm vast en trekt me naar zich toe. Geschrokken kijk ik hem aan en draai m'n hoofd om, om te kijken of iemand ons heeft gezien. "We gaan praten!" sist hij, ik schud weer m'n hoofd en probeer m'n hand uit z'n greep te trekken. "Ik wacht buiten op je" zegt hij en laat me los, waarna hij snel wegloopt. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik hoe hij de gang verlaat. Ik zucht diep en sluit de deur achter me dicht.

Vermoeid verwissel ik m'n sportkleding en zet m'n haar in een hoge knot. M'n jas doe ik aan en loop met m'n sporttas om m'n schouder de kleedkamer uit. Een diepe zucht verlaat m'n mond, terwijl ik de gang uitloop. Ik zwaai nog naar Illias die een slokje van z'n water neemt. Als hij mij ziet zwaait hij terug. Ik glimlach en loop de gym uit. Als ik Latif op een eindje zie, versnel ik m'n stappen en doe alsof ik hem niet heb gezien. Vanuit m'n ooghoeken zie ik hoe hij mijn kant op rent. Ik kijk op en begin hard de hoek om te rennen. Tijdens het rennen voel ik een paar regendruppels op m'n hoofd vallen.

Als ik de afslag naar rechts op wil rennen word ik hard naar achter getrokken, waardoor ik tegen de borstkast van Latif aankom, die heel hard aan voelt. Hij houdt me stevig vast, terwijl ik z'n gehijg hoor in m'n oor. Ik begin ook te hijgen en slik hoorbaar. "Je kan nergens heen, we gaan praten!" hoor ik hem zeggen, ik probeer me uit z'n greep te trekken, maar geloof me hij houdt me heel stevig vast. Hard draait hij me om naar hem, waardoor we maar een paar centimeters van elkaar vandaan zijn. Wanneer ik voel dat z'n greep rondom m'n arm verzwakt, trek ik m'n arm snel uit z'n greep. Ik neem een stap naar achter en kijk hem aan.

"Waarom laat je me gewoon niet gaan?" vraag ik hem, hij vermijd oogcontact en kijkt naar boven. Ik kijk mee en voel dat het nog harder begint te regenen. "Waarom als ik zeg dat we beter afstand van elkaar moeten nemen, waarom nemen we dat niet Latif?" vraag ik, "waarom gebeuren er altijd dingen tussen ons?" vraag ik weer. Hij zucht en neemt een stap naar voren, waarna hij me vastpakt van m'n hand. Ik kijk naar onze beide handen en trek m'n hand uit z'n hand. "Raak me niet aan" zeg ik rustig, "Meryem, ik probeer je te vergeten. Maar wollah het lukt niet" zegt hij en kijkt me spijtig aan. Ik schud m'n hoofd en neem een stap naar achter. "Ik heb alles geprobeerd Meryem" zegt hij weer, "waarom ik Latif? Waarom het meisje die je zonder genade hebt verkracht?!" vraag ik boos "je weet dat ik het niet wist" zegt hij en kijkt naar de grond. "Wat als je doet alsof je het niet weet?! Wat dan Latif?!" zeg ik boos en neem een stap naar voren. Met m'n wijsvinger raak ik z'n borstkast aan. "Het. Kan. Niks. Tussen. Ons. Worden!" sis ik woord voor woord.

Boos veeg ik de regendruppels van m'n voorhoofd weg. Hij kijkt op en zucht boos. "Als je er zo mee zit, waarom geef je mij dan gewoon niet kanker aan?!" schreeuwt hij boos en komt gevaarlijk dichtbij, waardoor z'n hoofd tegen mijn voorhoofd komt en ik z'n natte voorhoofd voel door de regendruppels die erop bevinden. Ik schud m'n hoofd en probeer m'n tranen te bedwingen. "Ik probeer alles te doen, zodat je deze kanker verkrachting vergeet, maar wat krijg ik ervoor terug?! Geen eens één procent liefde!" zegt hij boos "ben ik dan niet genoeg voor je?!" zegt hij weer boos en duwt hard met z'n voorhoofd tegen de mijne aan.

Ik slik hoorbaar en probeer hem niet in z'n ogen te kijken. "Waarom krijg ik nooit één kanker procent liefde?!" zegt hij boos. "Praat dan!" schreeuwt hij boos, ik schud met m'n hoofd en begin te trillen. Hard pakt hij me van m'n schouders vast en begint er aan te schudden, waardoor ik mee schud. "Praat! Blijf niet stil, zeg iets!" schreeuwt hij, terwijl z'n ogen langzamerhand roder worden. Langzaam vallen de tranen bij mij naar beneden. "Hou je ook geen één procent van mij?" vraagt hij, ik slik en kijk naar de grond. "Blijf niet stil, praat!" schreeuwt hij boos. Boos duw ik hem weg en veeg ruw m'n tranen weg. "Laat me met rust Latif!" schreeuw ik boos terug en pak m'n tas van de grond. Ik doe m'n capuchon op, omdat het hard begint te regenen.

Boos pakt hij me van m'n bovenarm vast. Met grote ogen kijk ik naar m'n bovenarm en begin hard te stribbelen. "Ik wil antwoord!" schreeuwt hij boos. Op dit moment weet ik niet wat ik moet zeggen. "Praat!" schreeuwt hij weer, waardoor er een traan bij hem naar beneden valt. "Praat! Alsjeblieft" smeekt hij en begint te trillen met z'n hand. "Ik weet het niet!" schreeuw ik huilend en trek met moeite z'n hand weg. "Laat me gewoon met rust!" zeg ik huilend en veeg m'n tranen weg, met versnelde stappen loop ik weg. Ik weet het niet. Ik weet niet of ik van hem hou. Echt.

Serkan:
Samen met Macid zitten we bij m'n pand in België FiFa te spelen. Ik heb gehoord van m'n mannen dat ze m'n huis hebben doorzocht en niks hebben kunnen vinden. Ze zoeken me al heel lang, maar wollah meh ze gaan me vinden.

"3-2 KANKER HOMO!" schreeuwt Macid als ik scoor. "Ik ga niet meer spelen, kanker oneerlijk" zegt hij boos en gooit z'n controller tegen de bank aan. "Ga spelen, voordat ik weer ga scoren" zeg ik lachend en geef de controller aan hem "faka jou playstation is kanker oneerlijk!" zegt hij geïrriteerd en gaat weer naast me zitten. Ik zet het potje weer op play en begin geconcentreerd te spelen.

"Ey, deze Latif houdt echt van Meryem he" zegt Macid dan uit het niets "dat boeit geen kanker, jij moet proberen om haar hart te veroveren, de rest gaat vanzelf" zeg ik met nog steeds m'n blik gericht op de tv. "Als ze erachter komt dat hij haar verkrachter niet is? Wat gaat ze dan doen?" vraagt hij en zet het spel op pauze. "Wat zet je op pauze!" zeg ik boos en probeer de afstandbediening uit z'n hand te pakken "even serieus" zegt hij droog en duwt me naar achter. Een geïrriteerde zucht verlaat m'n mond. "Ze gaat er niet achterkomen" zeg ik droog en leun tegen de bank aan. "Wat als ze er wel achterkomt? Dan is onze hele plan voor niks geweest" zegt hij zuchtend, "Latif gelooft er zelf ook in dat hij haar verkrachter is, ze gaat er sowieso niet achter komen. Laat me genieten van de sensatie" zeg ik met een grijns op m'n gezicht. "Als ze weet dat hij haar verkrachter niet is, gaat ze sowieso met hem" zegt Macid zuchtend. Ik haal m'n schouders op.

"Geen zorgen, ze gaan er nooit achterkomen" grijns ik.

Wacht wat?!

STEM EN REAGEER!!!