Voorgelogen

73

Wat vooraf ging: "We hadden wat afgesproken he? Jij krijgt Meryem en ik die 50.000 euro".

STEMDOEL: 80 STEMMEN!!!

Latif:
Ruw stop ik m'n telefoon weer terug in m'n zak en begin te lopen met m'n krukken onder m'n ellebogen. "Niet  zo snel!" hoor ik Meryem achter me zeggen, ik zucht boos en duw de kantinedeur ruw open. Waarna ik snel de kantine uitloopt.

Meryem die natuurlijk sneller dan ik is, omdat ik op krukken loop. Gaat voor me staan. "Meryem, maak me niet nog bozer" sis ik woedend en probeer langs haar te lopen, ze schudt haar hoofd en duwt me een beetje naar achter. "Laat me erlangs! Het is nu niet de tijd daarvoor!" sis ik boos, "Serkan heeft je gebeld" zegt ze en kijkt me doordringend aan. Bij haar woorden worden m'n ogen groter, waarna ik snel wegkijk en m'n hoofd hevig schud.

"Helemaal niet" zeg ik droog, "helemaal wel!" zegt ze boos. "Helemaal niet!" schreeuw ik boos terug, "wel!" schreeuwt ze boos. Ik zucht boos en duw haar naar achter, waanra ik weer begin te lopen op m'n krukken. "Bemoei je met je eigen zaken, oke?" zeg ik geïrriteerd en loop haar snel met moeite voorbij, "je gaat echt vallen!" hoor ik haar achter me zeggen, geïrriteerd draai ik me om en trek m'n wenkbrauw op.

"Ben je nu opeens wel bezorgd om me? Na al die tijd? Heb je nu wel spijt gekregen?!" zeg ik boos, "praat dan! Je weet dat ik gelijk heb! Na alle moeite die ik heb gedaan, kom je me nu pas helpen? Nu pas, omdat je weet dat dit allemaal jouw schuld is?" zeg ik en kijk haar boos aan. Ze balt haar vuisten en neemt een stap naar voren. "Ik wou je alleen maar helpen, en ik weet dat het mijn schuld is!" zegt ze boos, waarna haar ogen roder worden. Automatisch valt m'n blik op haar ogen, waarna we oogcontact krijgen. Ik wil wegkijken, maar het lukt niet.

Als ik een traan uit haar ooghoek zie vallen, knijp ik m'n ogen dicht waarna ik m'n hoofd schud. Ik heb het weer voor elkaar gekregen. "Sorry ja, sorry! Sorry dat het mijn schuld is dat je nu op deze krukken loopt!" zegt ze en veegt haar traan weg. "Ik heb geen zin meer om te huilen!" zegt ze en snuift met haar neus, ik haal met moeite m'n schouders op. "Ik heb ook geen zin meer om moeite voor jou te doen! Als je mij wilt zeg je het wel" spreek ik met moeite uit en draai me zuchtend om.

"Dan kan je lang wachten" hoor ik haar zeggen, ik stop en zucht even. "We gaan je ook zien. We gaan zien hoe je mij ook leuk gaat vinden" fluister ik in mezelf en begin weer te lopen "wat zei je?" vraagt ze "niks!" zeg ik boos en loop weg.

-

Geïrriteerd loop ik de klas uit. Mensen die nu op hetzelfde tijdstip uit zijn kijken me raar aan, vanwege m'n krukken. "Ik help je wel" hoor ik Bilal zeggen die achter me staat, zijn hulp heb ik wel nodig, aangezien de uitgang van de school bestaat uit traptreden. "Ik heb je hulp niet nodig, bedankt" zeg ik snel en probeer één traptreden omlaag te gaan, wat me niet lukt en net wanneer ik denk dat ik ga vallen, pakt Bilal me strak van m'n bovenarm vast. "Nou ik zie het" lacht hij me uit, terwijl hij me stevig vasthoudt van m'n arm en me helpt om de trap af te lopen.

Ik kan natuurlijk geen autorijden wegens m'n been, dus ga ik met Bilal mee. Samen lopen we naar z'n auto. "Weer een boete?!" hoor ik hem boos schreeuwen, terwijl hij een gele memoblaadje die op de auto is geplakt pakt. Boos leest hij wat er op het blaadje staat, waarna z'n ogen groter worden. "Voor wat heb je een boete gekregen?" vraag ik hem, hij draait z'n hoofd mijn kant op en kijkt me met open mond aan. "50.000 euro?! Hoe de kanker moet jij Serkan 50.000 euro betalen?!" zegt hij boos en legt z'n hand voor z'n mond, m'n ogen worden groter, waarna ik het blaadje uit z'n hand gris.

'Ik geef je 2 weken voor die 50.000,

Groetjes S, you know ;)'

Boos scheur ik het blaadje in stukjes en gooi het op de grond. "Je hebt niks gelezen!" sis ik boos en loop hem met moeite snel voorbij, "waarom, Latif?" hoor ik hem vragen. Ik draai me om en zucht diep. "Je weet niks, Bilal" zucht ik, "vertel dan! Broeders zijn hiervoor toch?" zegt hij me. Ik knik, maar dit kan ik niet vertellen. Ik kan het geheim van Meryem niet vertellen, ik ben niet zo. Snel schud ik m'n hoofd en draai me weer snel om en probeer weg te lopen. Hij trekt me terug van m'n arm en kijkt me doordringend aan.

"Vertel!" sist hij boos, ik schud m'n hoofd en kijk weg. "Zijn broeders daar dan niet voor?! Waarom moet jij kanker 50.000 euro betalen aan Serkan, ben je kanker gek geworden?!" schreeuwt hij boos, "HET IS ALLEMAAL VOOR MERYEM!" schreeuwt ik woedend en bal m'n vuisten. "Wat is er gebeurd? Vertel!" schreeuwt hij boos, ik knijp m'n ogen dicht en schud hevig met m'n hoofd. "Ik kan het niet!" zeg ik boos en voel aan m'n hoofd, die ineens enorm pijn doet.

"Vertel gewoon het kanker verhaal hierachter, maak mij niet parra jongen!" schreeuwt hij boos en pakt me van m'n kraag vast. Ik zucht en kijk weg, waarna hij me flink heen en weer beweegt. "VERTEL!" schreeuwt hij boos, "hij wou Meryem laten verkrachten" zucht ik. Hij trekt z'n wenkbrauw op, waarna hij me langzaam loslaat. "Ik zag het met m'n eigen ogen, ik wou haar daar niet laten verkrachten. Ik moest het Bilal, wat moet ik nu doen?" vraag ik met een gebroken stem, waarna m'n ogen steeds roder worden en een traan naar beneden valt.

"Bro, het komt goed" hoor ik hem zuchtend zeggen, waarna hij z'n autodeur voor me opent. "Stap in" zegt hij, met moeite stap ik in en doe de deur achter me dicht.

Ik weet echt niet hoe ik die 50.000 euro moet betalen, binnen twee weken. Ach Meryem, je moet eens inzien wat ik voor je voel en hoeveel moeite ik voor je doe..

————————————————
STEMMEN!!!
————————————————

Selin (moeder Meryem):
"Ik bel je straks wel, schat. De bel gaat" zeg ik tegen Adil m'n man. "Ik kom over een paar uurtjes, salaam" zegt hij, waarna hij ophangt. Ik haal m'n telefoon van m'n hoofd en leg het op tafel, waarna ik naar de deur loop. Ik pak de deurklink vast en open de deur met een glimlach. Als ik hem zie, worden m'n ogen langzaam groter. Snel probeer ik de deur dicht de gooien, wat me niet lukt. Hij duwt de deur hard open en loopt naar binnen, waarna hij de deur hard achter zich dicht doet.

Hij kijkt om zich heen en als laatst vallen z'n ogen op mij. "Je bent helemaal niet veranderd, Selin" grijnst hij en komt dichterbij, ik schud m'n hoofd en duw hem naar achter. "Raak me niet aan, Serkan. Ga m'n huis uit. Nu!" zeg ik boos, maar de trilling in m'n stem kun je goed horen. Hij grijnst en komt dichterbij.

"Neem geen stap meer naar voren!" zeg ik boos, hij neemt weer een stap naar voren, waardoor ik automatisch een stap naar achteren neem. "Ben je nou bang voor me?" lacht hij, ik slik hoorbaar en schud hevig met m'n hoofd. "Heb je me gemist?" vraagt hij en haalt iets uit z'n zak, waardoor m'n ogen automatisch naar z'n zak glijden. Hij haalt een klein mes uit z'n zak, waarna hij het bijna in m'n gezicht stop. Geschrokken kijk ik ernaar en neem weer een stap naar achteren. "Alsjeblieft Serkan, niet doen" zeg ik bijna huilend, hij komt dichterbij en pakt strak m'n bovenarm vast. "Ben je tevreden met wat je me allemaal hebt aangedaan?!" schreeuwt hij boos, waardoor ik schrik en m'n rug tegen de muur aankomt.

"Ben je blij?!" schreeuwt hij weer, waardoor ik hevig met m'n hoofd schud. Hij kijk me boos aan, waarna hij begint te grijnzen. "Jij gaat de grootste pijn lijden" sist hij, ik trek m'n wenkbrauw op en kijk hem niet-begrijpend aan. "Jij gaat zo een pijn lijden, waardoor je hier voor m'n neus zelfs zelfmoord kan plegen!" sist hij weer, ik slik hoorbaar en kijk naar de grond.

"Je dochter, Meryem i-", hij wordt onderbroken door de deur die opengaat. Ik schrik bij het zien van Meryem. Zo te zien schrikt Serkan ook. En beide kijken we met grote ogen hoe ze naar binnenloopt

"Mama?".

De spanningen lopen op!

STEM EN REAGEER!!!!