Voorgelogen

94

Wat vooraf ging: Wat bedoelt hij nu? Gaat hij echt weg? Nee toch? Hij maakt zeker een grapje!

STEMDOEL: 110 STEMMEN EN 190+ REACTIES!!!

Latif:
"Waar ga je heen?" vraagt m'n broertje die achter me aan komt lopen, "weg" zeg ik enkel, terwijl ik m'n koffer loslaat en m'n schoenen aantrek. "Waarheen?" vraagt hij dan weer, "weg van hier" zeg ik droog, waarna ik m'n koffer weer vastpak.

"Ga je weg zonder iets te zeggen?" vraagt hij dan weer, ik adem diep uit en sluit dan m'n ogen, waarna er een traan naar beneden rolt. Ik draai me om, waarna ik hem aankijk en een strakke knuffel geef. "Let goed op jezelf, en op mama en Ayla" fluister ik, terwijl ik hem loslaat. "Je gaat dus echt weg? Waarom, abi?" vraagt hij, waarna hij rode ogen krijgt. Ik probeer m'n tranen te bedwingen, terwijl ik m'n blik snel richt op de grond.

"Ik moet weggaan, ik heb geen ander keus" sis ik, terwijl ik m'n vuisten bal. "Kom je terug?" vraagt hij dan, ik haal m'n schouders op en kijk hem dan aan. "InshAllah ooit" zeg ik dan, waarna ik met moeite een glimlach opzet. "Ik heb iets laten liggen in de woonkamer, lees het wanneer m'n moeder erbij is. Ik ga je missen, doe de groeten aan iedereen. Vanaf nu ben jij de man in huis, ik verwacht dat je alles op alles zet" zeg ik en geef hem een knipoog, waarna ik de deur openmaak.

Ik draai m'n hoofd om naar de deur, waar ik tot m'n schrik Meryem zie. Geschrokken neem ik een stap naar achter, terwijl ik m'n koffer loslaat. Boos loopt ze naar binnen, waarna ze me ruw van m'n kraag vastpakt en heen en weer schudt.

"Waarom ga je weg?!" schreeuwt ze boos en kijkt me met volle ogen aan. Ik negeer haar vraag, terwijl ik m'n ogen dichtknijp. "Ben je zo een watje dan?! Dat je weggaat van alle problemen! Denk je dat je je problemen daardoor kan oplossen? Door weg te gaan?!" schreeuwt ze boos, waarna ze hard begint te huilen. Snel pak ik haar beide armen vast, waarna ik haar naar me toetrekt en m'n armen strak om haar heen doe, waardoor ze kalmeert.

Ze verlost haar greep om m'n kraag en legt haar hoofd tegen m'n borstkast aan. Ze is stil, waardoor ik alleen haar gesnik hoor. Ik snuif haar geur op, waardoor er een fijne gevoel binnenkomt.

"Waarom ga je weg?" hoor ik haar dan met een gebroken stem vragen, "ik wil je niet meer pijn doen" zucht ik dan, waarna ik haar nog strakker knuffel. "Zo doe je me meer pijn, Latif" snikt ze, ik sluit m'n ogen, waarna er een traan naar beneden rolt. "Weet ik" fluister ik dan, met de hoop dat ze me niet heeft gehoord. "Waarom ga je dan weg, als je weet dat je me nog meer pijn doet?" vraagt ze, ik zucht diep, waarna ik haar loslaat en m'n hoofd schud.

"Jij mist haar en zij mist jou, maar jullie denken beide dat je beter af bent zonder elkaar. Misschien is dat wel een leugen waar jullie beide achter schuilen?" hoor ik m'n broertje zeggen, met grote ogen kijken we hem aan. "Ik moet gaan, het is tijd" zeg ik hem totaal negerend, waarna ik m'n keel schraap. "Je gaat nergens heen!" hoor ik iemand anders boos schreeuwen, geschrokken draai ik m'n hoofd om naar de deur.

"Jij gaat nergens heen!" schreeuwt Bilal boos die de deur blokkeert. "Ben je helemaal gek geworden?!" schreeuwt Illias boos die ook naar binnen loopt. Ik bal m'n vuisten, waarna ik boos m'n koffer vastpak. "Uit de kant! Ik ga!" schreeuw ik boos terug, terwijl ik Bilal weg probeer te duwen. "Je gaat nergens heen!" schreeuwt hij terug, waarna hij me boos naar achter duwt en ik tegen de muur aankom. Boos loop ik naar hem toe en wil hem net naar achter duwen, waarna Meryem voor me springt.

"STOP!" schreeuwt ze boos, "HET IS KLAAR! JE GAAT NERGENS HEEN!" schreeuwt ze weer. "Je gaat ons niet verlaten!" zegt Illias boos, m'n hand leg ik op m'n hoofd, waarna ik me laat zakken op de grond met m'n rug tegen de muur.

"Wat ben ik aan het doen?" vraag ik hun, terwijl de tranen naar beneden stromen. "Ben ik kanker gek geworden ofzo?" vraag ik huilend, terwijl ik m'n vuisten bal en hard op de grond sla.

Meryem:
M'n hoofd draai ik om naar Bilal die Latif verdrietig aankijkt. Ik laat me zakken naast Latif, waarna ik m'n hand op z'n gebalde vuist leg. Hij heft z'n hoofd op, waarna m'n ogen contact maken met de zijne. "Het komt goed" glimlach ik, hij kijkt me verbaasd aan, waarna hij ook zwakjes glimlacht. "Het komt zeker goed, maar neem nu maar beter afstand" hoor ik Illias zeggen die mij naar boven trekt, waardoor ik weer op m'n voeten sta.

"Meryem ga naar huis" zegt hij dan, niet-begrijpend kijk ik hun aan. "Waarom?" vraag ik dan, "we hebben veel te praten" zegt hij droog, terwijl hij Latif nog strak blijft aankijken. Nog steeds niet-begrijpend leg ik m'n tas over m'n schouder, waarna ik naar de deur loop. "Dan ga ik dan?" zeg ik eerder vragend, terwijl ik Latif aankijkt die me ook niet-begrijpend aankijkt. Snel vermijd ik oogcontact, waarna ik z'n huis uitloop.

Latif:
"Waar wil je over praten?" vraag ik niet-begrijpend, terwijl ik opsta. Hij wijst met z'n hoofd naar de woonkamer, waarna hij naar Bilal kijkt die net naar de woonkamer wilt lopen. "Laat ons even alleen" zegt Illias tegen Bilal, waarna hij de woonkamer inloopt. Niet-begrijpend kijk ik Bilal aan die Illias verbaasd aankijkt.

Snel loop ik de woonkamer ook in, waarna ik de deur achter me sluit. "Heb ik iets verkeerds gedaan?" vraag ik hem, hij draait zich om en kijkt me strak aan.

"Ik zie dat je nog van m'n zusje houdt" zegt hij, ik slik en kijk hem met grote ogen aan. "Je hoeft niks te ontkennen, ik zie het" zegt hij weer, ik zucht diep en knik dan met m'n hoofd. "En zij houdt ook van jou" zegt hij, ik haal m'n schouders op en kijk dan denkend naar de grond, terwijl ik met het touwtje van m'n vest speel.

"Wanneer wil je haar hand vragen dan?".

Latif is tegengehouden! Dus is hij niet meer van plan om weg te gaan! Illias wilt dat dat Latif haar hand gaat vragen, maar is dit niet te snel?

STEM EN REAGEER!!!