Voorgelogen

51

Wat vooraf ging: Dit zal wel een droom zijn? Denk ik?

STEMDOEL: 50 STEMMEN!!!

Latif:
Ik schud m'n hoofd en kijk haar met grote ogen aan. Langzaam doet ze haar ogen open en kijkt me vermoeid aan. "M-meryem?" vraag ik en pak haar wangen vast, ze doet haar ogen dicht en kijkt me weer aan. "Latif?" vraagt ze en kijkt me niet-begrijpend aan, "ya Allah bedankt" zeg ik en veeg m'n tranen weg. Ik knuffel haar stevig en geef haar duizenden kusjes op haar haren.

"Je bent wakker!" zeg ik blij, ze kijkt me niet-begrijpend aan. "Is het bijzonder dat ik wakker ben?" vraagt ze en trekt haar wenkbrauw omhoog, ik moet lachen om haar reactie en kijk haar glimlachend aan. Ze kijkt niet-begrijpend om haar heen en trekt haar wenkbrauwen omhoog. "Ben ik in het ziekenhuis of wat?" vraagt ze, ik knik "helaas" zeg ik en pak haar hand vast. Ze kijkt naar onze hand en trekt haar hand weg. Teleurgesteld kijk ik naar m'n hand. Ik zucht en pak m'n telefoon uit m'n zak.

"Ik ga Illias bellen" zeg ik en druk op z'n nummer, ik breng m'n telefoon naar m'n oor en wacht totdat hij opneemt. Na een paar seconden neemt hij op. "Ik ga je iets heel belangrijks vertellen" zeg ik en zucht even, "vertel bro!" hoor ik hem aan de lijn zeggen. Ik hoor de nieuwsgierigheid al in z'n stem. "Meryem is wakker" zeg ik zo normaal mogelijk. Hij begint hard te lachen, "je maakt toch geen grap toch?" vraagt hij. "Dit zijn geen dingen om grapjes over te maken, kom nu naar het ziekenhuis" "ik ben er over 10 minuten!" schreeuwt hij en hangt op. Ik leg m'n telefoon neer op het kastje en druk op het knopje zodat de verpleegster komt ofzo. Ik kijk Meryem aan die aan haar vingers friemelt.

"Hoe voel je je?" vraag ik om de stilte te verbreken, "ik ben een beetje duizelig en heb een beetje hoofdpijn" zegt ze zonder me aan te kijken. Ik knik maar wat en kijk droog voor me uit. "Sorry he Meryem" zeg ik dan, ze kijkt me niet-begrijpend aan. "Voor wat zeg je sorry? Je hebt toch niks gedaan?" vraagt ze, ik trek m'n wenkbrauw op. "Hoe bedoel je ik heb niks gedaan?" vraag ik, ze haalt haar schouders op. "Je hebt toch niks gedaan? Want ik herinner me volgens mij niks" zegt ze, geschrokken kijk ik haar aan. "J-je herinnert je niks?" vraag ik, ze knikt. "Waarom ben ik hier eigenlijk? Dat weet ik zelfs niet" zegt ze doodnormaal, ik schud niet-begrijpend met m'n hoofd en kijk naar de grond. Zal ze dan niet herinneren dat ik haar verkrachter ben? Oh hoe moet ik het dan aan haar vertellen?

De deur gaat open, ik hef m'n hoofd op en kijk de verpleegster aan die naar binnen loopt. Ze kijkt me even aan en laat haar blik rusten op Meryem. "Je bent wakker meid!" zegt ze glimlachend en doet iets met de injectie en haar beademingsmasker. "Ben jij haar man, broer, vriend?" vraagt ze en kijkt me aan, "euh vriend van haar broer" zeg ik snel. Ze knikt en moet lachen. "Wat doet een vriend van haar broer hier? Hebben jullie wat?" vraagt ze, "t-tuurlijk niet" stotter ik en krab op m'n achterhoofd. Ze knikt en gaat door met de behandeling van Meryem. "Kun je even de kamer uit? We moeten een paar testjes bij haar doen" zegt ze, ik knik en pak m'n telefoon van het kastje en loop de kamer uit.

Ik ga zitten bij de wachtkamer en speel wat met m'n hoesje. Dan hoor ik harde stemmen waarvan ik weet wie dat allemaal zijn. Illias komt de wachtkamer inrennen vervolgt met Yasin en z'n zussen. "Waar is m'n zusje?" vraagt hij aan mij, "de verpleegster is testjes gaan doen" zeg ik. Hij kijkt me aan en loopt de wachtkamer uit. Yasin rent achter hem aan en z'n zussen gaan naast mij zitten. "Bedankt dat je ons hebt verteld dat ze wakker is" zegt Melek, ik draai m'n hoofd haar kant op en glimlach. "Kleine moeite toch?" zeg ik, ze knikt. "M'n broer gaat zo wel vragen waarom je haar hebt bezoekt. Wat ga je dan zeggen?" vraagt ze, ik haal m'n schouders op en kijk voor me uit. "Ik zeg wel dat ik dan gekomen ben om te kijken of hij er was" zeg ik, ze gaat voor me staan en kijkt me met spleetjes ogen aan. "Wat?" vraag ik niet begrijpend, "is het niet tijd om te zeggen dat je gevoelens hebt voor haar?" "dat heb ik zeker, maar eerst moet het wederzijds zijn anders hoef ik het niet aan je broer te vertellen", ze knikt en trekt aan Medina's arm. "Kom we gaan ook!" zegt ze en trekt haar de wachtkamer uit.

Ik glimlach kort en kijk naar de grond. Denkend hoe ik ga vertellen dat ik haar heb verkracht. Wat als ze het weer herinnert? Dan gaat ze mij nooit vergeven. Ze gaat niet met me praten en al helemaal niet in m'n gezicht kijken. Spijtig speel ik met m'n telefoon, totdat ik een appje krijg van Serkan. Droog kijk ik ernaar en sluit m'n telefoon. Dan krijg ik weer een melding. "Wat moet je met mij?!" fluister ik boos en leg m'n telefoon in m'n zak.

Weer krijg ik een melding. Gefrustreerd pak ik m'n telefoon uit m'n zak en ontgrendel ruw m'n telefoon. Ik klik op Serkan en m'n ogen worden groter als ik zie wat hij heeft gestuurd. Deze man wilt maar niet stoppen he?! Ik sta op en doe m'n pet op. Met grote stappen loop ik de wachtkamer uit. Net wanneer ik de hoek om wil lopen realiseer ik me dat ik zomaar wegga zonder iets te zeggen. Maar fuck dat, eerst moet ik afrekenen met Serkan. Willen jullie weten wat hij heeft gestuurd? Daar komen jullie later wel achter. Ciao!

Volgende deel komen jullie erachter wat Serkan heeft gestuurd!

STEM EN REAGEER VOOR EEN VOLGENDE DEEL!!!