Voorgelogen

52

Wat vooraf ging: Willen jullie weten wat hij heeft gestuurd? Daar komen jullie later wel achter. Ciao!

Stemdoel: 50 stemmen!!!

Meryem:
Met zwakke ogen kijk ik m'n beide broers aan. Allebei kijken ze me glimlachend aan. "Ik wist wel dat je wakker zou worden" zegt Illias en lacht z'n tanden bloot, ik glimlach terug. "Waar is Latif?" vraag ik, "geen idee, hij bleef zitten toen wij kwamen" zegt Melek, ik knik maar wat en een diepe zucht verlaat m'n mond. "Waarom is Latif eigenlijk op bezoek geweest bij Meryem?" vraagt Yasin aan Illias, Illias haalt z'n schouders op en kijkt me vragend aan. "Weet jij er wat van?" vraagt hij, ik begin niet serieus te lachen. "Hoe moet ik het weten?" vraag ik niet-begrijpend en doe m'n armen over elkaar. "Misschien wou hij haar gewoon bezoeken, want hij ziet haar gewoon als z'n zusje!" zegt Melek snel, ik knik hevig en begin te lachen. "Natuurlijk!" zeg ik en knipoog naar Melek, ze grijnst naar me en zo praten we nog wat.

"Ik ga even naar Latif" zegt Illias en loopt de deur uit, "ik haal wat te eten" zegt Yasin en staat ook op. We knikken alle 3 en hij loopt ook de deur uit. Melek gaat naast me zitten en kijkt me met spleetjes ogen aan. "Waarom heeft Latif zoveel pijn? Heb jij daar iets mee te maken?" vraagt ze, ik trek m'n wenkbrauw omhoog en schud m'n hoofd. "Ik heb niks gedaan, denk ik. Ik herinner me helemaal niks" zeg ik schouderophalend "je herinnert je niks?" vraagt Medina die me vragend aankijkt. Ik knik. "Ik herinner me ook niets wat er gebeurde op de dag dat ik die hartstilstand kreeg" zeg ik, allebei kijken ze me vragend aan. "Je herinnert dus bijna niks?" vraagt Melek, ik knik.

Latif:
Boos doe ik m'n capuchon op en loop het huis van Serkan in. Aangekomen bij z'n kantoor wil ik net de deur open doen, totdat een beveiliger me wegduwt. Boos kijk ik hem aan en duw hem tegen de muur aan. "Wat duw jij mij?!" schreeuw ik boos en pak de deurklink vast. Weer duwt hij mij weg. "Je mag niet naar binnen van Serkan" zegt hij en gaat zelfzeker voor me staan, aangezien ik langer en breder ben dan hem begin ik hard te lachen. "Ga weg, voordat ik je hier ter plekke doodmaak!" sis ik en duw hem weg, "ik snap ook niet van waar hij zulke mannetjes vandaan haalt" mompel ik en doe de deur hard open.

Geschrokken kijk ik naar het beeld. "S-sarah?" vraag ik niet-begrijpend en laat de deurklink trillend los. Serkan draait z'n hoofd geschrokken mijn kant op. "Je geeft haar geld? Omdat je haar mij hebt laten zoenen? En dus heb je die foto naar me opgestuurd! En wil je mij zo bedreigen ofzo?!" zeg ik boos, Sarah draait haar hoofd ook mijn kant op en schud langzaam met haar hoofd. "Ik kan het je uitleggen Latif" zegt ze zachtjes, niet serieus begin ik te lachen. "Wat wil je nog uitleggen?! Ik heb het met m'n eigen ogen gezien" schreeuw ik boos en kijk haar hoofdschuddend aan. "Serkan, weet dat je mij zo niet kan bedreigen! En je mag de foto naar Meryem sturen, we hebben toch helemaal niks!" sis ik boos en sluit de deur hard achter me dicht.

Ik draai me woest om en kom tegen de beveiliger aan. "Opkankeren eh kleine rat!" zeg ik boos en duw hem hard op de grond. Ik doe m'n handen in m'n zakken en loop z'n huis uit. Ruw doe ik m'n autodeur open en rijd z'n straat uit. Als Meryem er nou niet was, had ik niet zoveel problemen. Waarom houd ik nou van haar? Ik heb jaren gedaan om niet van haar te houden. Ik krijg er toch altijd niks voor terug. Ik heb veel goede dingen voor mensen gedaan, maar nooit iets terug voor gekregen. Hetzelfde gebeurt nu bij Serkan, als ik nou gelijk contact met hem had verbroken toen ik had ontdekt dat hij een 'drugsbaas' was, zou ik nu niet in de problemen zitten. Hoe ga ik dit mijn carrière aandoen, door een overval te plegen?

Ik zucht diep en leg m'n hoofd op de stuur. "Wat moet ik gaan doen?" vraag ik zuchtend aan mezelf, "mijn leven is al verpest" zeg ik. Ik moet iedereen en alles om me heen loslaten, ik ga toch de bak in. En dit allemaal voor Meryem. Zuchtend rij ik m'n straat in en zoek een lege parkeerplaats waar ik kan parkeren.

Als ik na een paar minuten een parkeerplaats vind parkeer ik de auto en stap uit. Ik leun tegen m'n auto en pak m'n telefoon uit m'n zak. Ik zie een appje van Illias. Ik had hun helemaal vergeten. Ik zucht en open z'n bericht. 'Waar ben je?' staat er, 'ben naar huis gegaan, ik wou jullie alleen laten' app ik terug en loop naar m'n huis toe. Ik open de voordeur en schop m'n schoenen uit. "Ik ben thuis!" schreeuw ik en loop m'n kamer in, nu moet ik plannen maken voor de overval. Vraag me niet hoe ik het moet doen, want dat weet ik zelf ook niet. Ik ga voor m'n bureau zitten en pak een blaadje uit m'n schrift.

Ik kijk naar de foto van de bank die we moeten overvallen. En ja ik ben niet alleen, de mannen van Serkan gaan me erbij helpen. Ik maak een soort van plattegrond en kijk naar de foto die Serkan me een paar dagen geleden had gestuurd. Met de alarmen en camera's die er bevinden, en waar ze bevinden. Ik zucht diep en drink een slokje van m'n water. Na het maken van de plattegrond en vanwaar we de bank binnen gaan dringen hoor ik de deur open gaan. Geschrokken kijk ik naar de deur en zie m'n moeder. Snel pak ik het blaadje en stop het onder m'n t-shirt.

Met opgetrokken wenkbrauw gaat ze voor mij zitten. "Wat ben je aan het doen?" vraagt ze en kijkt me doordringend aan, hebben jullie ook dat je moeder altijd alles in de gaten heeft. "Geef dat blad" zegt ze en trekt m'n shirt omhoog, ze pakt het blaadje en kijkt ernaar. Geschrokken probeer ik het blaadje te pakken. Ze neemt een paar stappen naar achter en trekt haar wenkbrauw omhoog. "Latif leg me onmiddellijk uit wat dit betekend!" zegt ze boos, ik slik hoorbaar en ga met m'n hand naar m'n achterhoofd. "Ik moest een plattegrond maken voor s-school" stotter ik, ze komt dichterbij en trekt me aan m'n oor.

"Auw anne, waar was dat voor nodig!" zeg ik pijnlijk, ze trekt er nog harder aan en stopt het blaadje bijna in m'n gezicht. "Je gaat nu antwoord geven Latif!" zegt ze boos, ik zwijg en kijk naar de grond. Weer trekt ze aan m'n oor. "Wil jij een overval plegen? LATIF!" zegt ze boos, weer zwijg ik en kijk ik naar de grond. Voorzichtig laat ze me los en propt het blaadje en smijt het op de grond. Met grote ogen kijk ik ernaar. "M'n huis uit. Nu!".

Latif moet het huis uit! Waar gaat hij nu verblijven? Gaat Latif ooit wel gelukkig worden?

STEM EN REAGEER!!!!