Voorgelogen

4

Wat vooraf ging: "Boeit je niet!" zeg ik boos en loop hem voorbij. Iets in mij zegt dat ik uit zijn buurt moet blijven, maar waarom?

Meryem:
Ik loop vermoeid m'n huis binnen en laat me zakken op de bank. M'n zusje Melek komt naast me zitten en kijkt me aan. "Wat moet je?" vraag ik "ik wil precies weten wat er afspeelt tussen jou en Latif" zegt ze en kijkt me aandachtig aan. "Wij. Hebben. Niks. Met. Elkaar!" zeg ik in stukjes en doe de tv aan.

"Maar hoezo noemt hij je dan prinsesje?" "iets in het verleden" zeg ik droog en verander van zender. Ze zucht en kijkt mee naar een Turkse serie.

Na een uurtje horen we de deur hard open gaan. Ik kijk Melek aan die hetzelfde doet. We staan op en lopen naar de gang, waar we Illias, Yasin, Latif en Bilal zien. "Wat doen jullie hier?" vraagt Melek "uit de kant" zegt Illias en duwt ons allebei tegen de muur aan. "Wat doe je?" zeg ik boos en wil achter hem aan lopen. Ik wordt getrokken van m'n capuchon en kom tegen een stevige borstkast aan.

Latif schudt met z'n hoofd. "Ma-" "Meryem het is nu niet de tijd ervoor" zegt hij. "Hij heeft een mes!" schreeuwt Melek, met grote ogen kijk ik m'n broer aan. Latif kijkt ook met grote ogen naar de mes. "Wat doe je broer, we hadden het anders afgesproken!" zegt Latif tegen hem. "Hij gaat zien, wollah" zegt Illias en loopt boos de deur uit. "We moeten hem tegenhouden!" zeg ik geschrokken. "Jij gaat nergens heen!" sist Latif "jullie blijven hier" zegt Yasin en loopt samen met Bilal de deur uit. Latif kijkt me voor het laatste keer aan en loopt met grote stappen de deur uit.

"Ik heet geen Meryem als ik hun niet tegenhoud!" zeg ik boos "ik kom mee" zegt Melek "jij blijft hier thuis!" sis ik en doe m'n schoenen aan. Ik ren stilletjes achter m'n broers aan en kijk geschrokken naar de tafelreel dat zich voor me afspeelt. M'n broer loopt met de mes op een jongen af, ik doe m'n hand voor m'n mond en kijk er met grote ogen naar. Er staan nog een paar jongens die ook met een mes staan.

"ILLIAS" schreeuw ik met volle ogen, Latif draait zich geschrokken om. Ik ren naar m'n broer toe. Een jongen rent met een mes mijn kant op. Wat gebeurd er hier? Ik kijk hem met grote ogen aan en doe m'n handen voor m'n gezicht. Ik voel de angst in me oplopen. "MERYEM KIJK UIT" schreeuwt Latif en springt voor me. Met grote ogen kijk ik hoe de jongen de mes in Latifs buik steekt. Niet 1 maar slechts 4 keer.

De jongens van zijn kant kijken hem geschrokken aan. "REN MAN BRO" schreeuwen de jongens en rennen weg. Ik kniel naast Latif neer en doe m'n vest uit. Met tranen die naar beneden vallen knoop ik m'n vest om z'n buik. M'n broers en Bilal rennen naar ons toe en kijken Latif geschrokken aan. "HOUDT VOL" schreeuwt Illias en belt iemand op, waarschijnlijk de ambulance.

"Tuurlijk" hoor ik Latif kreunen, ik kijk hem aan en pak z'n hand vast. Hij knijpt er zachtjes in en z'n ogen vallen bijna dicht. "L-latif houd vol!" zeg ik huilend en knijp in z'n handen. "Het gaat goed komen!" zegt Bilal en pakt Latif vast. Samen met Yasin tillen ze hem op naar een zwarte busje die onze kant op komt rijden. "WAAR IS DE AMBULANCE?!" schreeuw ik huilend "niet veel praten en stap in. Het is te gevaarlijk als je weer naar huis gaat" zegt Illias en helpt me met het instappen in het busje.

Het busje begint met volle gas te rijden. "Nog eventjes bro!" schreeuwt Bilal tegen Latif, ik duw m'n broers weg en kijk Latif met rode ogen aan. Z'n ogen vallen langzaam dicht. "N-nee nee Latif wordt wakker!" zeg ik huilend en houdt z'n gezicht vast.

Aangekomen bij een klein houten huisje stapt iedereen uit en brengen ze Latif naar een kamer waar de ziekenhuis spulletjes al klaar liggen. Are you kidding me?

"W-wat gaan jullie doen?" vraag ik stotterend "opereren" hoor ik Bilal zeggen "ga de kamer uit" beveelt m'n broer. Ik knik en loop met een erge koppijn de kamer uit. Wat gebeurt er allemaal? M'n hoofd zit vol met vragen, maar daar is de tijd er niet voor.

Ik kijk naar m'n handen die onder de bloed zitten. Ik veeg m'n tranen weg met het onderkant van m'n arm en kijk dood voor me uit. Ik hoop dat ze Latif redden, want alles is mijn schuld. Als ik niet naar m'n broer was gerend kwam de jongen niet met dat mes. Wat ik niet snap is, waarom Latif voor mij sprong? Ik bedoel we mogen elkaar niet echt en dan springt hij voor mij. Of misschien was alles nep, dat we elkaar niet mochten?

-

De deur van de kamer gaat open. Illias komt met een brede glimlach de kamer uit. Ik sta op en kijk hem aandachtig aan. "L-leeft Latif?" vraag ik voorzichtig, hij knikt blij en ik spring in zijn armen. Voorzichtig loop ik de kamer in. Bilal ruimt de spulletjes op en verbergt het in een kast. Latif zit op het bed en doet z'n verband goed.

Hij ziet mij binnenkomen en glimlacht zwakjes. Ik glimlach terug en ga naast hem zitten.

"Sorry" zeg ik en kijk naar de grond "sorry? Je hoeft geen sorry te zeggen, ik moest jou daar beschermen en ik ben blij dat er niks met jou is gebeurd" zegt hij glimlachend...

Kunnen jullie dit boek promoten?