Voorgelogen

25

Wat vooraf ging: "Jij hebt niks te vertellen. En je hebt je zin ook gekregen, want ik ga weg!" sis ik.

Meryem:
"M-meryem, het ging per ongeluk" zegt hij verwart en wilt m'n arm vast houden. Woedend sla ik z'n hand weg. "Jij heb geen recht om mij aan te raken! Waar wacht je nog op? Ga! Ga dan naar de plek waar je zo graag heen wou gaan zonder mij!" schreeuw ik woedend. Hij zucht en kijkt me met een koude blik aan. "Jij wou het zo" zegt hij en draait zich om.

"Ga, ik wist het wel! De oude Latif is terug! Well done! Wat kon ik anders verwachten? Dat ons band ooit zou veranderen?!" vraag ik, terwijl er een paar tranen naar beneden rollen. Weer draait hij zich om "de oude Latif verandert nooit!" sist hij, ik knik en veeg m'n tranen weg. "Ik had het mis, doei Latif en verwacht niet dat ik nog met jou een documentaire ga opnemen!" zeg ik boos en loop met grote stappen weg.

"Ik wil geen documentaire opnemen met Latif" zeg ik zelfverzekerd tegen Illias. Niet-begrijpend trekt hij z'n wenkbrauw omhoog "waarom?" vraagt hij, ik haal m'n schouders op "ik kan niet nep doen op een camera, terwijl we in het echt geen band hebben" zeg ik. "Nou dan moeten jullie je band met elkaar sterker maken. Wij hebben niks voor niks jullie 2 uitgekozen" zegt hij en neemt een slokje van z'n cola. "Ben je serieus?" vraag ik met grote ogen, hij haalt ongeïnteresseerd z'n schouders op "maak je geen zorgen, zo worden jullie dikke vrienden" zegt hij lachend, "ha ha" lach ik sarcastisch mee en glimlach nep.

"Jullie zijn beide koppig, misschien wordt het wel iets tussen jullie" lacht Melek, ik geef haar een harde stoot tegen haar arm, waardoor ze me boos aankijkt. "Wesh ben je gek? Als er wat tussen jullie is moet je het nu vertellen, voordat ik er zelf achterkom en jullie twee uithaal!" zegt Illias en kijkt me met spleetjes ogen aan. Onschuldig doe ik m'n hand omhoog en schud snel m'n hoofd. Hij knikt en leunt weer tegen de bank aan.

"Je moeder" fluister ik boos tegen Melek "je scheldt onze moeder uit!" zegt ze lachend. Een diepe zucht verlaat m'n mond. Daarna komt er iets in me op. "Ik heb mijn boks bandages in de gym vergeten!" schreeuw ik als wat, "wat schreeuw je?! Ik zit naast je!" schreeuwt Illias terug, "dan ga je hem halen" zegt Melek. Ik zucht en sta op. "Ik ben zo weer terug!" zeg ik en doe m'n Adidas slippers aan en loop de deur uit.

M'n telefoon doe ik in m'n broekzak en loop de hoek om. Een tril voel ik komen van m'n telefoon. Ik pak m'n telefoon uit m'n broekzak en ontgrendel m'n telefoon. Een melding van Latif.

'Loop onmiddellijk terug naar je huis en niet om je heen kijken!', niet-begrijpend kijk ik ernaar. Ik kan het niet laten en kijk om me heen. Tot m'n schrik zie ik vanuit elke hoek mannen staan. Net dat ik wil rennen word ik stevig vastgepakt door iemand die me naar achter trekt.

"Laat me los!" sis ik, "ik ben het" zegt hij en doet z'n bivakmuts af, geschrokken kijk ik Latif aan. "Wat doe ji-", hij onderbreekt me door z'n hand op m'n mond te zetten als teken dat ik stil moest zijn. "We moeten hier weg, pak m'n hand vast" zegt hij, ik kijk hem aan en dan naar z'n hand. Twijfelend kijk ik weer naar hem, hij zucht en pakt snel m'n hand vast. "Blijf op je hoede" fluistert hij, ik knik en volg hem.

We gaan door een smalle zijstraat en komen bij zijn huis. Hij stopt z'n sleutel in het sleutelgat en loopt z'n huis in. Of ik ooit in z'n huis ben geweest? Nee nooit. Maar om eerlijk te zijn heeft hij een mooi huis. Hij woont er samen met z'n broertje van 14, zusje van 11 en natuurlijk met z'n moeder. "Kom je nog of ga je daar blijven staren?" vraagt hij, ik knik en loop z'n huis in. Netjes doe ik m'n schoenen uit en volg hem naar de woonkamer.

"Ga zitten, wil je wat drinken?" vraagt hij, ik schud m'n hoofd. "Waarom heb je me naar je huis gebracht? Waarom waren er überhaupt mannen die mij volgden? Het was zeker Serkan he? En jij wist het, en je dacht zeker bij jezelf dat jij mijn redder in nood was? Je kon zeker niks tegen Serkan zeggen, omdat hij je vader is!" schreeuw ik boos, hij balt z'n vuisten en kijkt me emotieloos aan.

"Serkan is niet mijn vader!" sist hij, "wat dan? Je oom of je neef? Of je beste vriend?!" zeg ik boos, woedend komt hij mijn kant oplopen. "Kom! Ik ben niet bang van jou! Sla me dan wat je vanmiddag ook deed!" sis ik, een diepe zucht verlaat z'n mond. "Dat was niet mijn bedoeling!" zegt hij boos, "ja Latif" zeg ik en doe mijn schoenen weer aan. "Waar ga je heen?" vraagt hij "naar huis! Mag dat ook niet?" zeg ik boos.

Snel pakt hij me van m'n arm vast. "Jij gaat nergens heen. Het is te gevaarlijk!" zegt hij boos terug "verwacht je nou dat ik hier met jou ga blijven?". Hij kijkt naar de grond en negeert me. "Latif, wil je eerlijk zijn? Is Serkan je vader?" vraag ik na een lange stilte. Hij laat m'n arm los en uit een diepe zucht. "Ga zitten, ik leg het je uit" zegt hij en gaat zitten op de bank in z'n woonkamer.

Niet-begrijpend ga ik tegenover hem zitten en kijk hem aandachtig aan. "Dit ga je tegen niemand zeggen. Zelfs je eigen broer niet" zegt hij en kijkt me strak aan. Ik knik, er verlaat weer een diepe zucht uit z'n mond. "Je weet zelf dat m'n vader er niet is", ik knik.

"Ik heb Serkan leren kennen toen ik 10 was. Ik begon net met kickboksen. Hij was de eigenaar van de gym. Daar vocht jij ook Meryem, maar jij had niks in de gaten. Serkan zei altijd dat ik een mysterieus jongen was, hij zei dat ik anders was dan jullie. Toen kwam hij erachter dat ik geen vader had. Hij steunde me. Hij gaf me vaderliefde, wat ik nooit van m'n eigen vader had gekregen. Hij was een echte vader voor mij, tot ik erachter kwam dat hij niet goed bezig was. Ik zag in de nieuws van jaren geleden dat hij een paar keer werd opgepakt door het bezit en handelen van drugs. Ik kon hem niet laten. M'n moeder vroeg me altijd van waar ik het geld had om zoveel boodschappen te halen. Ik zei altijd dat ik werkte, dat was ook zo, maar niet dat ik met dat werk zoveel geld kon winnen" zegt hij en kijkt naar de grond. "Ik schaam me dat ik van hem houd als een echte vader", z'n ogen worden rood en hij kijkt me niet aan.

Ik neem plaats naast hem en geef hem een knuffel. Met grote ogen kijkt hij me aan. Ik veeg een dikke traan weg die z'n uitweg vond. "Ik ben er voor je. Al hebben we een slechte band" zeg ik glimlachend, hij glimlacht terug.

"Kom hier" zegt hij en knuffelt me terug.

STEM EN REAGEER!!!