Voorgelogen

14

Wat vooraf ging: "Geen zorgen Meryem, alles gaat goed komen" fluister ik en sluit langzaam m'n ogen dicht.

Selin:
"Schat" zegt Adil en geeft me een knuffel van haar achter. "Ik heb je gemist" fluistert hij en legt z'n gezicht in m'n nek. "Adil ik moet nog veel dingen doen!" zeg ik lachend en trek hem van me weg. Hij kijkt me met een pruillipje aan. Ik schud m'n hoofd en hoor m'n telefoon trillen.

Ik pak m'n telefoon en zie dat ik gebeld word door Meryem. Snel neem ik op. "Ja schat?" vraag ik, "mevrouw" hoor ik een ander stem, inplaats van Meryem. "Wie ben jij?" vraag ik met opgetrokken wenkbrauw. "Mevrouw, uw dochter Meryem el Yousfi ligt in het ziekenhuis. Ze heeft een lichte klap tegen haar hoofd gehad. Ze zat samen met een ander jongeman in de auto die de klap wat harder heeft ontvangen" hoor ik de vrouw zeggen. M'n ogen worden groter en geschrokken kijk ik Adil aan. Hij maakt een handgebaar van wat is er aan de hand.

"W-wat zei u? M'n dochter ligt in het ziekenhuis? Welke ziekenhuis? En weet u met welke jongeman ze was?" vraag ik stotterend "zover ik weet heet hij Latif Kaya. Ze liggen in de Erasmus MC, we moeten nu ophangen sorry mevrouw!" zegt ze en hangt op. Ik draai m'n hoofd langzaam om naar Adil. "Wat is er?" vraagt hij zachtjes "Meryem e-en Latif liggen in het z-ziekenhuis" zeg ik en kijk hem met volle ogen aan.

"Hoe?" vraagt hij "auto-ongeluk. We moeten snel naar het ziekenhuis gaan!" zeg ik paniekerig en samen rennen we naar de auto.

Latif:
Met moeite doe ik m'n ogen langzaam open. Ik kijk naar m'n arm die onder het verband zit. Ik voel aan m'n hoofd , ik heb erg koppijn. Langzaam kijk ik om me heen en besef me dat ik in het ziekenhuis lig.

Met grote ogen kijk ik of ik Meryem kan zien. Maar ze is er niet. Ik sta met moeite op en pak m'n schouder vast. Ik trek de kabel weg die op m'n arm geplakt is en sta op. Met grote stappen loop ik de deur uit. Een dokter komt m'n kant op lopen. "Meneer u moet nog uitrusten! Waar gaat u naartoe?" zegt hij, ik duw hem weg en pak hem van z'n kraag vast. "Weet je waar Meryem el Yousfi is? Het is belangrijk" sis ik, hij knikt met z'n hoofd. Ik laat hem los en loop met hem mee.

Hij wijst naar een deur. "Bedankt" zeg ik en doe de deur open waar ik haar zie liggen. Ze ligt onder de draden. Wat me breekt. Kijk wat ik allemaal heb veroorzaakt. Spijtig loop ik haar kant op, terwijl ik m'n arm vastpak. Ik ga naast haar zitten en kijk haar observerend aan. Ze lijkt veel op haar broers en helemaal niet op haar zussen. Als karakter, maar ook als uiterlijk. Zonder make-up is zo ook mooi, ik weet niet waarom meiden dat troep gebruiken. Sommige hebben het wel nodig maar daar gaan we het niet eens over hebben.

"Meryem, sorry" zeg ik zuchtend en kijk naar de grond, opeens hoor ik haar bewegen. Met grote ogen kijk ik haar aan, terwijl ze haar langzaam opendoet. "L-latif?" vraagt ze zachtjes en kijkt me vermoeid aan. "Ja?" vraag ik terwijl ik een plukje haar van haar gezicht achter haar oor doe. "Wat is er gebeurd?" vraagt ze terwijl ze rechtop probeert te zitten. Ik help haar en ze kijkt me aandachtig aan.

"Lang verhaal" zeg ik zuchtend en kijk droog voor me uit. "Wat is er met jou gebeurd? Gaat het wel?" vraagt ze doelend om m'n verband. "Ja maak je geen zorgen" zeg ik en glimlach. Ze glimlacht zachtjes terug, terwijl ze met haar hand speelt. Het was voor het eerste keer zo stil tussen ons, normaal waren we altijd aan het ruziën. Maar dit keer helemaal niks. Niks van haar kant en niks van mijn kant.

We worden onderbroken door de deur die hard open gaat; gevolgd door Illias, Yasin en hun ouders. Illias rent naar z'n zusje toe en neemt haar op in een knuffel. Illias houdt echt veel van z'n zusje. Dat maakt hij ook duidelijk aan mij. Hij houdt meer dan haar dan zijn andere zusjes. Zij is anders zegt hij altijd. Het maakt me blij om hun zo te zien. Als ik hun 2 zie moet ik aan mij en m'n zusje denken. Ik hou ook zielsveel van haar.

"Gaat het ook met jou Latif?" vraagt de moeder van Meryem, ze haalt me uit gedachten en ik kijk haar glimlachend aan. "Goed elhamdullilah" zeg ik, "mooi zo" zegt ze glimlachend. Ik glimlach terug en kijk naar de grond. "Kom jij is effe mee naar buiten" zegt Illias en kijkt me onderzoekend aan. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. "Waarom?" vraag ik verwarrend "kom even" zegt hij en trekt me omhoog. "Auw!" zeg ik en pak m'n arm pijnlijk vast. "Ow sorry" zegt hij en kijkt naar m'n arm "er is niks" zeg ik terug. Hij knikt en loopt de deur uit.

"Wat is er?" vraag ik aan hem, "waarom doe jij zoveel voor Meryem?" vraagt hij. "Gewoon" zeg ik niet-begrijpend en ga zitten. "Ik vind het raar, ik bedoel dankjewel, maar zo veel voor haar doen heeft toch wel een betekenis?" vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Ik vermijd oogcontact met hem en kijk onverwachts om me heen. Normaal kan ik vragen makkelijk beantwoorden, maar met dit vraag heb ik moeite mee. Wat moet ik gaan antwoorden dan?

"Ik zie haar gewoon als m'n zusje" zeg ik en slik. "Zusje? Of zie je haar als iets anders? Zoals je toekomstige vrouw bijvoorbeeld?" vraagt hij. "Toekomstige vrouw?" vraag ik en kijk hem scheef aan.

"Het lijkt wel alsof je iets voor haar voelt. Vind je haar misschien leuk?" vraagt hij, raar kijk ik hem aan, terwijl de zweetdruppels van m'n hoofd langzaam naar beneden vallen.

"Euh nee"...

STEM EN REAGEER!!