Voorgelogen

88

Wat vooraf ging: Snel pak ik m'n borst vast en knijp m'n ogen dicht.

STEMDOEL: 115 STEMMEN en 180+ REACTIES!!!

Meryem:
Zuchtend laat ik me zakken op een stoel in de kantine. M'n capuchon doe ik verder over m'n hoofd, waardoor je moeilijk m'n rode ogen kunt zien. Ik ben moe. Heel moe. Heb vandaag helemaal niet geslapen. Het liefst wil ik me ziek melden, maar dan gaan m'n ouders er raar over denken. Ze kijken al niet-begrijpend naar mij en Illias die al een paar dagen niet praten.

Bij die gedachten sluit ik m'n ogen en zucht ik even. Ik sta op en pak m'n tas van tafel als ik zie dat ik over 5 minuten les heb. Ik kijk voor eventjes om me heen en zie dat er niet super veel mensen in de kantine zitten. Snel loop ik naar de uitgang van de kantine en doe de deur dan wijd open, om er vervolgens langs te lopen. Snel loop ik de kantine uit en loop de gangen door. Iets in de verte valt me op. Heel erg zelfs.

Ik schraap m'n kil als ik Latif en Sara naast elkaar zie. M'n hoofd laat ik zakken naar beneden, waarna ik naar m'n schoenen kijk. Net wanneer ik langs hun loop, hef ik m'n hoofd op en zie dat Latif me aanstaart. Ik bal m'n vuisten en sluit m'n ogen even.

"Sara ga is weg" hoor ik hem zeggen, "waarom, schat?" vraagt ze terug. Bij het horen van haar woorden knijp ik m'n ogen verder dicht. "Ga even" hoor ik hem weer zeggen, waarna ik de rillingen over heel m'n lichaam krijg.

Snel loop ik hem voorbij, totdat hij me van m'n arm vastpakt. Bij het voelen van z'n aanraking voel ik de kippenvel over heel m'n lichaam.

Ik hef m'n hoofd op, waarna ik vast blijf zitten in z'n groene ogen. ik schud hevig met m'n hoofd en duw hem hard tegen de muur aan, waarna hij me geschrokken aankijkt. "Jij. Jij bent de grootste klootzak die ik ooit heb gezien!" sis ik boos "Mery-", "geen Meryem! Jij hebt geen recht meer om mijn naam nog uit te spreken! Jij bent zo een grote klootzak, door mijn gevoelens te breken! Ik haat je! Ben ik dan echt niks voor je? Helemaal niks? Wat heb ik je aangedaan, dat je met haar omgaat? Haatte je haar niet? Wat heb ik gedaan, Latif?!" zeg ik boos, waarna de tranen al hun wegen volgen.

Hij zwijgt en kijkt naar de grond. "Geef dan antwoord!" sis ik huilend, terwijl ik hem weer hard naar achter duw. "Wat heb ik gedaan, Latif?!" zeg ik nu wat harder, waarna ik hem van z'n kraag vastpak. "Geef antwoord!" schreeuw ik boos, terwijl ik hem hard heen en weer schud. Hij geeft nog steeds geen antwoord, terwijl hij spijtig naar de grond kijkt. "Zeg iets, Latif! Z-zeg dat ik iets heb gedaan, waardoor je met Sara gaat! Zeg iets, alsjeblieft" stotter ik, terwijl ik nog steeds huil.

"Waarom laat je me ineens los, Latif? Betekende mijn gevoelens tegenover jou helemaal niks?" vraag ik, hij heft z'n hoofd op, waardoor ik z'n rode ogen kan zien. Hij balt z'n vuisten en spant z'n kaken op elkaar. "Jij hebt mij telkens afgewezen! Denk je echt dat ik nog voor je ga vechten?!" sist hij boos, ik begin te lachen, waarna ik een stap naar voren zet.

"Een persoon die oprecht van me hield, zal zichzelf nooit in de positie brengen waarbij hij mij kwijt kan raken! Jij hebt dus oprecht niet van me gehouden, want je bent me kwijt en voorgoed, Latif!" zeg ik, waarna ik m'n hoofd ophef. "Jij was mij al kwijt!" zegt hij boos, "ik haat je" sis ik boos. "Ik jou niet" hoor ik hem mompelen, "nou, als ik jou had aangedaan wat jij mij hebt aangedaan, zou jij mij ook haten!" sis ik weer, waarna er een traan over m'n wang glijdt. "Ik had genoeg redenen om bij je weg te gaan? Maar jij? Jij hebt geen enkele reden om me te verlaten, maar toch laat je me los" zeg ik, waarna ik m'n vuisten bal.

"Heb ik geen reden om bij je weg te gaan?" vraagt hij, ik open m'n ogen en knik met m'n hoofd. Hij neemt een stap naar voren, waardoor ik z'n onregelmatige ademhaling hoor. Ik slik even en kijk op, waarna we oogcontact maken. "Ik heb zeker een reden!" sist hij boos, "wat is je reden dan?" vraag ik boos terug. Hij sluit z'n ogen dicht, waarna hij diep in en uit adem. "Geef antwoord! Wat is je reden dan?!" zeg ik wat bozer, "we hebben les" zegt hij, waarna hij me voorbij loopt. Vies kijk ik hem aan, waarna ik hem hard van zijn arm trek.

"Je gaat het vertellen!" sis ik boos, "laat m'n kanker arm los!" sist hij boos terug, waarna hij z'n arm uit m'n greep trekt. "Je hebt geen antwoord voor m'n vraag. Je hebt geen reden, dat je me zomaar verlaat!" zeg ik boos met m'n vuisten gebald. "Heb ik wel!" sist hij boos, "niet!" zeg ik terug. "Wel!" zegt hij weer, "wat is je reden dan?!" zeg ik boos, waarna ik een stap dichterbij zet. "Vraag alsjeblieft niet verder. Ik doe wat het beste is" smeekt hij, ik knik langzaam met m'n hoofd. "Dus jij vindt dat we het beste elkaar los moeten laten?" vraag ik, hij knijpt z'n ogen dicht, waarna hij z'n hoofd omdraait. "Ja" hoor ik hem mompelen, "oke" zeg ik en hef m'n hoofd op. Niet-begrijpend kijkt hij me aan.

STEM EVEN!

"Maar, je moet niet meer naar me toe komen als je me nodig hebt. Want jij hebt Sara boven mij gekozen, je hebt m'n hart gebroken. En het ergste is dat je me zo onbelangrijk hebt laten voelen, ik wou dat ik meer voor jou betekende. Voor jou besta ik blijkbaar niet. Vanaf nu besta jij ook niet meer voor mij! Ooit op een dag zal je beseffen hoeveel ik om je gaf. En wanneer je dat doet, ben ik er niet meer. Val dood!" sis ik, waarna ik hem snel voorbij loop. "Val dood? Wil je me dood hebben?" hoor ik hem vragen "het liefst wil ik je nooit maar dan ook nooit meer zien! Ik haat je!" zeg ik boos, waarna ik een traan wegveeg en snel de school uitloop.

Einde van Meryem en Latif?

STEM EN REAGEER!!!