Ze was verkracht. Verkracht op een jong leeftijd. Niet wetend door wie ze was verkracht, ging ze door met haar leven, haar carrière en met haar school. Totdat ze er beide achter kwamen. Hij was het al vergeten, en zij die er nog altijd mee zat. Maar...
Meryem: Rustig loop ik m'n huis in en hang m'n jas op. Ik loop naar binnen en zie iedereen aan tafel.
"Waar was jij nou? Ik heb je duizend keer gebeld?" vraagt m'n moeder "ik was aan het rondlopen. M'n telefoon had ik uitgezet omdat ik niet gestoord wou worden". Ze zucht en kijkt me dan aan. "Ga maar zitten, het eten is nog warm", ik knik en ga naast Medina zitten.
Na het eten loop ik snel naar boven en doe m'n warme pyjama aan. Ik ga op m'n bed zitten en zet m'n telefoon aan. Waarna ik zie dat ik een appje heb gekregen van Latif.
'Gaat het nog?' staat er, ik krijg een klein glimlachje als ik zie dat hij bezorgd is om mij. 'Ja, en bedankt nog' app ik terug en sluit m'n telefoon met een glimlach. Glimlachend kijk ik naar de spiegel. Een glimlach heb ik al lang niet gezien op m'n gezicht. Ik ben blij dat 1 klein berichtje me blij kan maken. Maar ja daar gaan we het niet over hebben.
Serkan. Wat doet hij in mijn leven? Nadat hij in m'n moeders leven kwam. De grote vraag is, waarom m'n moeder met een crimineel was getrouwd. Dat maakt me bang. Waarom is mijn moeder dan getrouwd met m'n vader? Ik snap het allemaal niet. Wilt hij misschien wraak? En dat die daarom in mijn buurt is. Oh my god ik ga er niet eens over denken. Ik schud de gedachtes weg en kijk naar het pakje medicijnen die ik moet gaan inslikken voor het syndroom. Ik neem een pilletje uit het pakje en slik hem in, daarna ga ik liggen in m'n bed. Denkend aan vandaag val ik in een diepe slaap.
Volgende ochtend...
Ik verstop m'n medicijnen onder m'n bed, zodat niemand komt te weten dat ik 'ziek' ben. Ik doe een simpel trainingspak aan en loop naar beneden met m'n tas om m'n schouder.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ik ga" zeg ik tegen Melek en loop snel de deur uit. Ik doe m'n AirPods in en loop rustig naar school.
Voor het schoolplein zie ik Latif lachen met een paar vrienden van hem. Hij merkt me op en kijkt me diep in de ogen aan. Snel kijk ik weg, terwijl ik een steek door m'n borst voel. Pijnlijk houdt ik het vast en probeer zonder enige emotie de school in te lopen. Snel loop ik naar m'n lokaal en ga helemaal achterin zitten.
Ik pak m'n flesje water en slik nog een pilletje in. In die tussen tijd komt Latif de klas binnen. De docent is weggegaan om iets op te halen. Hij komt tegenover mij zitten en kijkt me bezorgd aan. "Gaat het?" vraagt hij en legt z'n hand op de mijne. Ik knik en kijk naar onze handen. Ik krijg de rillingen en kijk hem weer aan. "Waarom was je gister bij de gym?" vraagt hij kalm, "ik wou gewoon rondkijken" lieg ik en kijk weg.
"Niet liegen, je liegt slecht" zegt hij en kijkt me met een klein lachje aan. Ik haal m'n schouders op "hoef je niet te weten" zeg ik en haal z'n hand weg. "Wat deed je met Marouane? En van waar heb je dit nummer?" vraagt hij en pakt een blaadje uit z'n zak. De nummer van Serkan, hoe komt hij daaraan?
"Hoe kom je daaraan?" vraag ik en probeer hem af te pakken. "Ik weet dondersgoed van wie dit nummer is. Vertel!" zegt hij boos, "bemoei met je eigen zaken" sis ik en kijk hem boos aan. "Hoe ken jij Serkan?!" vraagt hij woedend, "hoe ken jij hem?" vraag ik en kijk hem aandachtig aan. "Boeit je niet" sist hij en draait zich om. "Als ik zeg dat het je niet boeit wordt je woedend, maar als jij het zegt verwacht je dat ik niet boos word!" zeg ik boos. Hij negeert me en gaat op z'n telefoon. Rare jongen.
Na school loop ik de school uit en kijk om me heen. Tot m'n verbazing zie ik Latif een meisje zoenen. Weer krijg ik een steek door m'n borst. Pijnlijk pak ik hem weer vast. Nadat hij klaar is kruisen onze ogen weer met elkaar. Hoofdschuddend loop ik snel weg.
Met een pijnlijk gevoel loop ik m'n kamer in. Ik gooi m'n tas op de grond en loop weer naar beneden. Niemand is thuis. Ik besluit maar om even langs de Dirk te gaan voor een paar boodschappen. Ik loop m'n huis uit en stop m'n sleutel in het sleutelgat en sluit de deur.
M'n tas doe ik om m'n schouder en loop de hoek om. Een stom gevoel komt er door me heen. Als ik ook geruis hoor kijk ik snel naar achter. Niemand te zien. M'n haar zet ik goed en neem snellere stappen. Weer hoor ik stappen achter me. Geschrokken draai ik me om en kom oog in oog met Latif. Een harde kreet verlaat m'n mond. Geschrokken kijkt hij terug. "Je liet me schrikken" zeg ik buitenadem en kijk hem opgelucht aan.
"Waarom volg je mij?" vraag ik "hoezo zou ik je volgen? Misschien moet ik ook naar hetzelfde plek als jij?" zegt hij geïrriteerd en duwt me weg. "Auw!" zeg ik en pak m'n borst vast, in een ruk draait hij om. "Gaat het?" vraagt hij, de bezorgdheid is goed te lezen in z'n ogen. "Het ging prima voordat jij me duwde" sis ik en loop hem voorbij. "Sorry!" schreeuwt hij, ik negeer wat hij zegt en loop snel door.
Ik draai me om, om te kijken of hij er nog is. Maar hij is nergens te bekennen. Ik zeg toch tegen jullie, hij is mysterieus. Misschien is hij niet de jongen die ik in het echt ken?
