Voorgelogen

16

Wat vooraf ging: "Er moet iets zijn" fluister ik in mezelf...

Meryem:
"Ja! Maar hoe gaan we het doen met de documentaire? Ik mag een maand lang niet trainen" zeg ik tegen Arif. "Dat is juist goed, je kan vertellen over je wond op je arm van de vorige keer" adviseert hij. Ik knik, wel een goed idee. "Dit zijn de dingen die er voor een documentaire nodig zijn" zegt hij en geeft een blad wat er voor nodig zijn, een cameraman een trainer etc.

"Bedankt, ik ga er dan maar weer vandoor" zeg ik en geef hem een boks "ik zie je later" zegt hij en glimlacht, ik glimlach terug en loop de gym uit. We hadden een maand geleden afgesproken om een documentaire te maken over m'n carrière.

Snel loop ik m'n huis in en hang m'n jas op. Ik schop m'n schoenen uit, terwijl ik blij de woonkamer inloop. "Hier, de benodigdheden voor m'n documentaire" zeg ik en geef het blaadje aan Illias, "we regelen binnenkort alles" zegt hij knipogend. Ik laat me zakken in de bank en kijk Medina aan die druk bezig is met haar telefoon. "Wat doe je?" vraag ik aan haar, "een klant vraagt of ik morgen haar make-up en haar kan doen voor haar bruiloft" zegt ze en glimlacht naar me, "hmm de zaken gaan dus goed?" vraag ik lachend, ze knikt.

"Ik wil gaan trainen" zucht ik, Yasin kijkt me aan en begint te lachen "pech voor je" zegt hij lachend, "hahaha" zeg ik spastisch en kijk hem droog aan. Een tril voel ik in m'n zak, ik pak m'n telefoon erbij. Een melding van Macid.

'Kun je naar buiten?' staat er, ik kijk om me heen en Illias z'n blik valt op die van mij. "Wie is dat?" vraagt hij, "Macid, mag ik naar buiten?" vraag ik aan hem, hij knikt en leunt naar achter. 'Ik kom!' app ik en sta op.

"Ik ga maar weer!" zeg ik, "niet te laat!" schreeuwt Illias, "oke!" schreeuw ik terug. Ik doe m'n schoenen en vest aan en loop de deur uit. Ik loop naar een parkje waar ik altijd met hem afspreek. Tot m'n schrik zie ik Bilal en Latif samen met een paar jongens. Latifs blik valt snel op die van mij. 'Wat doe je hier?' die blik geeft hij aan mij, ik haal m'n schouders op en ga op een bankje zitten tegenover Latif.

Hij komt naar me toe lopen, al z'n vrienden kijken ons aan. "Wat doe je hier? Zie je niet, er zijn allemaal jongens!" zegt Latif een beetje boos, "ik wacht hier op iemand, kun je weggaan Latif?" vraag ik geïrriteerd. Hij haalt z'n wenkbrauw omhoog en kijkt om zich heen. "Op wie wacht je?" vraagt hij boos, ik wijs met m'n hoofd naar Macid die aan komt lopen. Latif draait zich om en kijkt hem vies aan. "Ga je met Arslan?" vraagt hij en balt z'n vuisten, hij zegt nooit de naam van Macid alleen z'n achternaam wat ik raar vind. Trouwens Macid is ook een kickbokser van een andere partij. Al heel lang mogen zij elkaar niet.

"Hoi Meryem" zegt Macid grijnzend en geeft me een knuffel. Ik sta op en kijk hem glimlachend aan. "Hoe gaat het Kaya?" vraagt Macid aan Latif, "hou je bek en loop voordat ik je hier ter plekken doodmaak" zegt Latif boos, "ho ho niet boos Kaya, wij gaan al" zegt Macid en pakt m'n hand vast. Niet-begrijpend kijk ik naar onze handen, wat houdt dit in? Latif spant z'n kaken en kijkt hem woedend aan.

Latif trekt onze handen uit elkaar en duwt Macid naar achter. "Wie ben jij om haar zomaar aan te raken?!" schreeuwt Latif woedend tegen hem. Ik slik hoorbaar en kijk hun bezorgd aan. "Boeit jou geen kanker!" schreeuwt Macid terug en duwt Latif naar achter, waardoor hij tegen me aan komt, wat best pijn deed. Hij draait zich gelijk om en kijkt me aan. "Gaat het? Waar doet het pijn" vraagt hij terwijl hij m'n arm vast pakt. "Nergens" zeg ik droog en trek m'n arm uit z'n greep.

Hij draait zich weer om en kijkt Macid dreigend aan. "Wees blij dat zij hier is, anders had ik je hier kanker hard uitgehaald!" schreeuwt Latif, Macid begint te lachen. "De enige reden dat je mij niet uithaalt is omdat je niet sterker bent dan ik" zegt hij grijnzend "hou je kanker bek dicht, volgens mij hebt je het vergeten. Hoe ik jou vroeger elke dag uithaalde" zegt Latif boos. De gezichtsuitdrukking van Macid veranderd binnen no-time.

"Jongens, we gaan!" schreeuwt Latif naar z'n vrienden, "ik doe dit alleen voor haar" sist hij tegen Macid en loopt met z'n vriendengroepje weg.

"Wat gaan we doen?" vraagt Macid aan mij alsof er niks is gebeurd. Woedend kijk ik hem aan, "jij gaat naar huis en blijft uit mijn buurt" sis ik en kijk hem boos aan. "W-wat? Ben je boos op mij?" vraagt hij met grote ogen. "Boos? Ik ben woedend! Al ben je mijn beste vriend, je mag me niet zomaar aanraken op dit soort momenten. En dan doe je alsof er niks is gebeurd? Je weet hoe Latif is! Hij maakt je hier ter plekken dood! Maar de schuldige hier, dat ben jij! GA WEG!" schreeuw ik boos. Geschrokken kijkt hij me aan en knikt dan. "Het is zijn schuld! Hij doet jaloers, niet ik? Maar als jij het zo wilt ga ik" zegt hij boos terug en loopt weg. "Jij hebt geen recht om boos te zijn!" schreeuw ik boos achter hem en ga woedend zitten op een bankje.

"Hey" hoor ik een oude mannenstem zeggen, geschrokken kijk ik hem aan. Hetzelfde man die ik een paar maanden geleden zag voor de gym. Z'n fel blauwe ogen vallen me op. "Waarom zo geschrokken?" vraagt hij lachend en komt naast me zitten, "gewoon, ik was een beetje weg van de wereld" zeg ik lachend terug. "Wat is er gebeurd? Misschien kan ik je helpen?" vraagt hij en kijkt me glimlachend aan. "M'n eigen problemen los ik altijd zelf op, bedankt voor uw begrip" zeg ik glimlachend en sta op.

"Voor als je hulp nodig hebt kun je altijd naar me toe komen" zegt hij en geeft een klein blaadje met z'n nummer op. Ik glimlach en doe hem in m'n zak. Ik draai me om om weg te lopen.

"Wacht!" zegt hij, langzaam draai ik me om en kijk ik hem aan "trouwens ik ben Serkan, aangenaam".

STEM EN REAGEER!!!