Ze was verkracht. Verkracht op een jong leeftijd. Niet wetend door wie ze was verkracht, ging ze door met haar leven, haar carrière en met haar school. Totdat ze er beide achter kwamen. Hij was het al vergeten, en zij die er nog altijd mee zat. Maar...
Wat vooraf ging: Met z'n hand pakt hij m'n wang vast. "Meryem zeg me, hou je van mij? Of doe je dit om mij te troosten?"...
Meryem: Hoopvol kijkt hij me aan. Een diepe zucht verlaat m'n mond. Ik kijk naar de grond. Ik weet niet of ik van hem houdt, het is een kwestie van tijd.
Hij verwijdert z'n hand van m'n wang en kijkt me hoofdschuddend aan. "Ik weet genoeg" zucht hij en kijkt weg. "Uit mijn kamer!" sist hij tegen mij, "maa-" "ik zei ga uit mijn kanker kamer!" onderbreekt hij mij, ik knik met m'n hoofd. "Als je niet wilt luisteren mag dat" zeg ik en klap z'n deur hard dicht. Met rode ogen loop ik door naar m'n eigen kamer.
"Waarom wilt hij nooit luisteren? Als hij luistert had hij misschien z'n antwoord, maar nee hij is te koppig!" zeg ik boos en bekijk mezelf in de spiegel. De deur gaat ineens open. Geschrokken kijk ik Bilal aan die mijn kamer in komt lopen. "Waarom kijk je zo? Ben ik eng ofzo?" lacht hij, "je gaf me net zowat een hartverzakking. Wat was dat? Je kwam als een beer m'n kamer in" zeg ik en houd m'n hart vast. Hij begint een klein beetje te lachen en kijkt me dan serieus aan. "Je bent nu pas eng. Kijk hoe je kijkt!" zeg ik, maar dit keer lacht hij niet.
"Gaat het? Wat is er nu weer?" vraag ik en ga tegenover hem zitten. "Latif. Hij kan een beetje boos zijn" zegt hij en gaat door z'n haren. "Dat is die toch altijd" zeg ik en haal m'n schouders op. Hij schudt z'n hoofd "er is iets heel ergs gebeurd" zegt hij en zucht. "Wat dan?" vraag ik en kijk hem aandachtig aan. Hij opent z'n mond en sluit weer snel z'n mond. "Ga je het nog vertellen?" vraag ik, en dan gaat de deur open. "Hadi hadi we gaan ergens eten, kleed jullie allemaal om!" zegt Arif die naar mij en Bilal kijkt.
"Heb ik jullie moment verstoord?" vraagt hij, ik schud mijn hoofd. Bilal staat op. "Ga je het nog vertellen?" vraag ik, "niet nu" zegt hij en loopt snel de deur uit. Niet-begrijpend kijk ik naar Arif, hij haalt z'n schouders op. "Ik ga dan alvast, over een half uurtje moeten jullie klaar zijn!" zegt hij en doet mijn kamerdeur dicht.
Snel pak ik een set ondergoed en ren zowat de douche in. Ik neem een korte douche van 5 minuten en trek m'n ondergoed aan. Snel doe ik een bloesje met slangenprint en een zwarte skinny jeans aan. Daar onder doe ik m'n zwarte Birkenstocks aan en föhn m'n haren droog. Ik doe er wat crème in en maak een scheiding tussen m'n haren. Ik kam m'n haren en dan ben ik al klaar. Ik doe nog wat Zwitsal crème op m'n gezicht en handen en pak m'n zwarte tasje van Valentino.
"Meryem ben je klaar? We gaan" hoor ik Arif zeggen die op m'n deur klopt. Ik doe mijn deur open en kijk hem goedkeurend aan. "Wil je Latif zeggen dat hij mee moet komen. Hij wilt namelijk niet" zegt hij en krabt op z'n achterhoofd. Ik trek m'n wenkbrauw omhoog. "Ik ga wel naar hem toe, gaan jullie alvast naar de lobby" zeg ik, hij knikt en gaat met Bilal de deur uit.
Zachtjes klop ik op de deur. "Ik kom niet mee! Kanker op van mijn deur Arif!" sist Latif, met een ruk doe ik de deur open. "Je komt wel mee Latif! Nu!" zeg ik boos, hij begint geïrriteerd te lachen "mevrouwtje trooster, kun je mijn kamer onmiddellijk verlaten?" sist hij en gaat verder op z'n telefoon. Snel pak ik z'n telefoon uit z'n handen. "Geef m'n kanker telefoon terug!" sist hij boos en gaat rechtop zitten. "Je gaat komen!" zeg ik boos terug, "waarom wil je zo graag dat ik kom? Je houd toch niet van mij?" vraagt hij geïrriteerd. Ik schud met m'n hoofd.
"Ik heb nooit gezegd dat ik niet van je hou" zeg ik "wat bedoel je daarmee?" vraagt hij, "het is een kwestie van tijd" zeg ik "kan je nu mijn telefoon geven" zegt hij boos. Ik draai z'n telefoon om, waardoor ik zie met wie hij appte. "Serkan? Waarom app je met hem?" vraag ik teleurgesteld "boeit jou niet!" zegt hij en pakt ruw z'n telefoon uit mijn handen. "Je gaat komen!" zeg ik, "ik wil niet, wat ga je doen?" zegt hij uitdagend "dan praat ik nooit meer met jou!" zeg ik boos. Hij haalt z'n schouders op, "wat hebben we bereikt dan met praten? Misschien als we niet meer praten verminderen mijn gevoelens voor jou" zegt hij "doe wat je wilt Latif!" zeg ik en klap de deur dicht. "Wacht Meryem!" hoor ik hem vanuit z'n kamer schreeuwen. Een klein lachje vormt er op m'n gezicht. Z'n deur gaat open. "Ik kom mee" zegt hij, "laat me mijn kleren verwisselen" zegt hij en doet z'n t-shirt uit.
"Doe dan de deur dicht!" zeg ik en doe snel z'n deur dicht "ik schaam me niet" zegt hij lachend. Wollah deze jongen, hij heeft echt erge mood verwisselingen. Om de minuut verandert hij van mood.
"Ik ben klaar" hoor ik hem zeggen. Hij doet z'n deur open. Hij heeft een simpel witte Nike t-shirt waar de letters zwart zijn. En hij heeft een zwarte short aan met z'n Adidas slippers en niet te vergeten z'n petje van Nike. "Snel ze wachten op ons!" zeg ik en doe de deur open. "Je deed een minuut om me helemaal te scannen. "En? Is m'n outfit niet onfleek" zegt hij lachend, ik draai me om en kijk hem boos aan. "Jou outfit kan niemand overwegen" zegt hij lachend, ik voel dat m'n wangen rood worden.
Snel doe ik de deur open en pak de pasje en leg hem in m'n tas. Latif gaat ook de deur uit en ik doe de deur dicht. Hij drukt op het knopje van de lift en samen stappen we de lift in. De lift heeft een grote spiegel. Beide kijken we naar de spiegel. Hij doet een arm om me heen. "We zouden een mooi koppel zijn" zegt hij en kijkt naar de spiegel, hij doet z'n arm weer weg en zucht. "Helaas is het niet wederzijds" zegt hij en loopt de lift uit. Ik volg hem naar de lobby.
"Eindelijk, ze zijn er" zegt Arif en loopt de grote klapdeur uit. Bilal kijkt ons niet eens aan en loopt hem achterna. "Hebben jullie ruzie?" vraag ik aan Latif, hij negeert me en loopt de klapdeur uit. Ik loop met grote stappen achter hem aan. "Jullie gaan het goed maken!" waarschuw ik hem, niet serieus kijkt hij me aan. "Grappig" zegt hij droog en loopt achter Arif aan.
"Bilal!" zeg ik en ren achter Bilal aan "maak het goed met Latif!" zeg ik en hij begint te lachen. "Zijn schuld, niet de mijne" zegt hij en doet z'n handen in z'n zak en loopt door.
We stappen in de auto die ze hadden gehuurd en rijden naar een restaurant. Ondertussen maak ik een foto van mezelf en zet het op m'n verhaal.
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Latif ziet het en begint te lachen. Ik geef hem een elleboog in z'n zij. "Waarom lach je?" vraag ik boos, "ik lach door stres" zegt hij en kijkt door het raam. "Jij bent raar" fluister ik en ga op m'n telefoon.
Aangekomen bij het restaurant lopen we naar binnen en worden al mooi begroet. De medewerker wijst ons naast een tafel langs de zee. Ik ga tegenover Latif zitten en naast mij zit Bilal. Arif kijkt Bilal en dan Latif aan. "Wat is er met jullie ga praten ofzo" zegt Arif, ik knik "ze hebben ruzie" zeg ik en kijk Latif boos aan. Allebei kijken ze weg.
"Kijk elkaar aan dan" zeg ik tegen Bilal en Latif, ze negeren mij "probeer elkaar dan boos aan te kijken!" zeg ik boos. Allebei draaien ze hun hoofd naar elkaar toe. Er vormt een klein lachje op hun beide gezichten. En proesten ze uit van lachen. Ze staan op en geven elkaar een knuffel. "Sorry voo-" "sorry ik moest gewoon naar je luisteren" onderbreekt Latif Bilal.
We hebben wat gekletst en gegeten en rijden weer naar het hotel. Het was een lange vermoeiende dag vandaag. Morgen gaan we beginnen met het eerste stukje van de documentaire. Een weekje gaan we opnemen in Turkije en de andere rest in Nederland. Het gaat over hoe wij trainen en wat we aan ons zelf willen verbeteren. We willen mensen motiveren door een documentaire te maken.
"Heb je Serkan geappt, dat hij op je moeder moet letten?" hoor ik Bilal fluisteren, met opgetrokken wenkbrauw kijk ik Latif en Bilal aan. Ik ga tussen hun staan. "Je zou toch minder met Serkan omgaan Latif?" vraag ik boos "dit is iets anders Meryem" zegt hij, "wat anders? Waarom moet hij op je moeder letten? Hij is niet te vertrouwen Latif!" zeg ik boos "ga weg Meryem, je geeft me hoofdpijn!" zegt hij en loopt z'n kamer in.
