Voorgelogen

83

Wat vooraf ging: Met grote ogen pak ik m'n boek van tafel, waarna ik de deur snel uitloop.

STEMDOEL: 100 STEMMEN EN 110+ REACTIES!!!

Meryem:
Al zuchtend loop ik de traptreden van m'n school af, waarna ik de schoolplein oploop. M'n zonnebril die ik vasthield doe ik snel over m'n ogen, waarna ik een plukje haar die steeds in de weg stond, achter m'n oor doe. M'n telefoon pak ik uit m'n broekzak, waarna ik zie dat ik een melding heb gekregen van Latif. Zuchtend ontgrendel ik m'n telefoon en ga naar m'n WhatsApp berichten. Ik klik op zijn naam, waarna het berichtje helemaal tevoorschijn komt.

'Ik wacht op je'.

Ik zucht en stop m'n telefoon weer snel in m'n zak, zonder nog op hem te reageren. De grote hek die nog niet open is, doe ik snel open, waarna ik om me heen kijk. Niemand die me opgemerkt heeft, want hier mag je eigenlijk niet komen. Snel doe ik m'n capuchon over m'n hoofd en loop het schoolplein af. De hek doe ik weer achter me dicht, waarna ik snel het grote grasveld oploop. Met gespleten ogen kijk ik voor me uit als ik Latif in de verte zie. Hij staat met z'n rug naar me toe met z'n handen in z'n zakken.

Ik slik en loop met snelle stappen naar hem toe. Bij hem aangekomen staat hij nog steeds met z'n rug naar me toe. Ik slik en tik hem op z'n schouder, waarna ik snel een stap naar achter zet. Hij draait zich om en als hij mij ziet doet hij snel z'n AirPods uit. Ik slik en kijk naar de grond. "Hoi, hoe gaat het?" vraagt hij me, "kan beter, met jou?" vraag ik terwijl ik hem nog steeds niet aankijk. "Kan zeker beter" hoor ik hem mompelen, ik kijk op en kijk hem niet-begrijpend. Hij kijkt me ook aan en glimlacht dan.

"Vertel wat je wilt vertellen, want ik moet zo gaan trainen" zeg ik snel, zijn glimlach verdwijnt, waarna hij snel mijn handen vastpakt. "Moet jij niet iets vertellen?" vraagt hij me, ik trek m'n wenkbrauw op en kijk naar onze handen. Snel trek ik m'n hand uit zijn greep en leg m'n handen in m'n zakken. "Tuurlijk niet" zeg ik en kijk hem nog steeds niet-begrijpend aan, "helemaal niets dus?" vraagt hij me. Ik schud m'n hoofd en kijk hem vragend aan. "Ga je niet vertellen, dat jij ook gevoelens voor mij hebt?" vraagt hij me, ik slik en kijk geschrokken weg. "Ga je niet vertellen dat je ook van mij houdt? Voordat het te laat is?" vraagt hij weer, ik zucht een beetje geïrriteerd en hef mijn hoofd op. "Moet je dat zo nodig weten dan?" vraag ik nu wat geïrriteerd, "heb ik iets verkeerds gezegd dan? Waarom zo geïrriteerd?" vraagt hij. "Je vraagt dit elke dag! En je weet wat het antwoord is! Waarom moet je dan verder vragen?!" vraag ik boos, "omdat ik het van jou wil horen!" schreeuwt hij boos terug. "Wat wil je horen van mij dan?" vraag ik hem, "dat jij ook van mij houdt!" zegt hij boos. "Jij snapt het niet he, Latif?" vraag ik boos, hij trekt z'n wenkbrauw op en schudt z'n hoofd. "Wat moet ik snappen dan? Dat jij niet wilt toegeven dat je ook van mij houdt?!" zegt hij boos, ik schud boos m'n hoofd en doe m'n zonnebril af. "Ik denk niet dat jij begrijpt hoe zwaar het is om uit te leggen wat er gaande is in m'n hoofd als ik het zelf niet eens begrijp!" zeg ik boos en bal m'n vuisten. "Wat bedoel je daarmee?" vraagt hij, "dat weet ik zelf ook niet, Latif. Oprecht, ik vind het zelf ook moeilijk om op zulke situaties te handelen. En ik denk dat het gewoon veel beter is dat jij gewoon stopt!" zeg ik met een gebroken stem en probeer m'n tranen van gemengde gevoelens te vermijden. "Ik ga niet stoppen, dat weet je!" sist hij boos en neemt een stap naar voren, ik kijk hem boos aan en neem een stap naar achter.

"Weet je wat ook zwaar is?!" sist hij boos, geschrokken kijk ik hem aan en schraap m'n keel. "Het gevoel hebben niet genoeg te zijn voor iemand, terwijl je de hele tijd het beste van jezelf geeft. Dat is pas zwaar!" sist hij boos en neemt weer een stap naar voren, dit keer blijf ik staan. Ik kijk hem slikkend aan, waarna we oogcontact maken. "Je probeert je gevoelens te verbergen, maar je hebt vergeten dat je ogen spreken" fluistert hij hees, snel knijp ik m'n ogen dicht en schud m'n hoofd. "De waarheid is hard he?!" fluistert hij boos, ik schud weer met m'n hoofd en open m'n ogen wijd open. "Als jij geen afstand wilt nemen, neem ik dat wel" zeg ik en bal m'n vuisten, hij trekt z'n wenkbrauw op en kijkt me niet-begrijpend aan. "Het is niet omdat ik je haat, maar om te voorkomen dat ik mezelf pijn doe. Begrijp dat, Latif" zeg ik en kijk snel weg, "weet je hoeveel pijn jij mij doet dan?!Misschien ben ik wel van steen, maar een steen kan ook breken, vergeet dat niet!" sist hij woedend, waarna er een traan bij mij naar beneden rolt.

"Huil niet. Ik heb het ook geprobeerd, maar het lost niks op!" fluistert hij gebroken, ik snuif m'n neus op en veeg snel m'n tranen weg. Ik slik en neem een stap naar achter. "Ik ga weg, moet nog veel dingen doen" zeg ik zachtjes en kijk hem niet aan. "Wil je weggaan van mij?" vraagt hij, ik schud m'n hoofd en doe m'n capuchon weer over m'n hoofd. "Ik wil niet meer met je praten, Latif" zeg ik en kijk hem zelfzeker aan, "niet praten? Ben je wel goed in je hoofd?" vraagt hij, waarna ik knik. "Ik ben zeker goed in m'n hoofd. En nu uit de kant, ik wil er langs" zeg ik snel en pak zijn arm vast, waarna ik hem opzij duw.

STEM!!!

Snel pakt hij me van m'n arm vast en duwt hij me weer terug. "Als je het zo graag wit, dan ga ik wel. Ik wil je niet meer lastigvallen. Vind je het goed?" zegt hij droog en draait zich om om weg te lopen. Terwijl hij een paar stappen voortzet, komen de twijfels in me weer op. Ik zucht diep en kijk z'n rug met rode ogen aan. "Latif, wacht!" schreeuw ik, waarna hij stop maar niet achterom kijkt.

"I-ik hou va-", ik word onderbroken door een hard geluid. Verstijfd blijf ik staan bij het horen van het geluid, waardoor m'n ogen groter en groter worden. Automatisch rolt er een traan naar beneden, als ik zie dat Latif langzaam op de grond valt.

Wat is er gebeurd met Latif?

Wat vinden jullie het leukst en het minst leuke aan dit boek?

STEM EN REAGEER!!!