Voorgelogen

92

Wat vooraf ging: Boos laat ik hem los, waarna ik snel m'n auto instap en met volle gas wegrijd, zonder hem nog één keer aan te kijken.

STEMDOEL: 110 STEMMEN EN 190+ REACTIES!!!!

Latif:
Terwijl ik ruw m'n tranen wegveeg, loop ik m'n huis in, waar niemand zich bevindt. Waarschijnlijk zijn ze allemaal naar m'n tante gegaan. Veel beter ook, want had er totaal geen zin.

Ik schop m'n schoenen uit, waarna ik snel naar de badkamer loop. M'n pet gooi ik hard op de grond, waarna ik mezelf bekijk in de spiegel. Ik knijp m'n ogen dicht en begin hard te snikken. Langzaam laat ik mezelf zakken op de grond en bal m'n handen tot een vuist, waarna ik hard op de grond sla.

"Ooit op een dag zal je beseffen hoeveel ik om je gaf. En wanneer je dat doet, ben ik er niet meer. Val dood!" hoor ik de stem van Meryem in me opkomen. Ik schud m'n hoofd, waarna ik mezelf boos op m'n been sla. Ze heeft gelijk, ik moet gewoon doodvallen. Gewoon doodvallen, zodat de mensen om me heen gelukkig en goed kunnen leven. Alles is mijn schuld. Gewoon mijn schuld. Ik haat mezelf. Wat heb ik verkeerd gedaan?

"W-wat heb ik verkeerd gedaan?!" schreeuw ik boos, waarna de bel afgaat. Met trillende benen sta ik op, terwijl ik probeer te lopen. Ik voel dat ik duizelig word, waardoor ik snel de deurklink vastpak. Met trillende handen doe ik de deur open, waarna m'n ogen groter worden. "Wat is er met jou?" vraagt Illias die snel m'n huis inloopt, samen met Bilal. Bilal die trekt z'n wenkbrauw omhoog en kijkt me vragend aan, net als Illias.

Ik vermijd oogcontact, waarna ik m'n ogen sluit en diep in en uit adem. "Niks aan de hand" fluister ik, waarna ik weer m'n ogen open en een neppe glimlach opzet.

"Kom nu naar binnen, je verteld alles!" beveelt Illias die met grote stappen de woonkamer inloopt. "Meryem?" vraagt Bilal die me aanstaart, ik kijk naar de grond, waarna er een traan naar beneden valt. "Ik weet genoeg" zucht hij, waarna hij ook de woonkamer inloopt. Ik sluit de deur achter me dicht en loop hun achterna.

Ik laat me zakken op de bank tegenover Illias die me strak aanstaart. "Vertel" zegt hij, ik haal m'n schouders op en begin te trillen met m'n benen. "Doe niet alsof we kanker dom zijn dat we niet zien dat het slecht met je gaat!" sist hij boos, ik bal m'n vuisten, waarna ik m'n ogen sluit en diep in en uit adem.

"M'n vader" fluister ik boos, "heb je hem weer gezien?" vraagt Bilal. Ik knik met m'n hoofd en probeer rustig te zitten. "Hij is terug en probeert weer een part van de familie te zijn!" sis ik boos, "misschien moet je het een keer proberen? Ik bedoe-", "proberen? Waar heb je het over?! Denk je dat ik kanker gek ben, stel dat hij ons weer verlaat? Dan stort m'n moeder daar ter plekke in!" onderbreek ik Bilal die me geschrokken aankijkt. "Hij is de laatste persoon die dit huis mag betreden! Hij is diegene samen met Serkan die mijn hele kanker leven heeft verpest!" sis ik boos, "alles door die kanker Serkan, moet ik ook nog is afstand nemen van Meryem!-", ik stop met m'n zin, waarna m'n ogen groter worden en automatisch naar Illias kijken.

Hij trekt z'n wenkbrauw op en kijkt me niet-begrijpend aan, waarna hij opstaat. "Wat zei je daarnet?" vraagt hij, ik sluit m'n ogen en haal m'n schouders op. Boos pakt hij me van m'n kraag vast, waardoor ik geschrokken m'n ogen open.

"Jij bent dus diegene die haar al de hele tijd pijn doet!" schreeuwt hij boos, waarna hij me boos heen en weer schudt. "Rustig aan!" zegt Bilal die ons uit elkaar probeert te halen. "Opkankeren Bilal!" sist Illias die me strak aankijkt, "ik vertrouwde in je, Latif. Ik vertrouwde op je dat je er voor haar zal zijn en niet dat je haar zomaar in de steek laat gaan! Waarom heb je haar gebruikt?! Voor wat?!" schreeuwt hij boos, ik knijp m'n ogen dicht om de tranen te bedwingen. "Geef dan antwoord!" schreeuwt hij boos, "ik heb haar niet gebruikt, ik houd van haar, Illias!" schreeuw ik boos terug. "Waarom doe je haar dan zoveel pijn?" vraagt hij me, "het doet mij ook pijn, het doet me kanker veel pijn dat ik haar moet loslaten. Alleen omdat ik haar wil beschermen. Beschermen voor de slechte mensen om ons heen, begrijp het!" zeg ik en schud m'n tranen weg. Boos laat hij me los en loopt me snel voorbij, waarna ik de deur hoor sluiten.

Ik sluit m'n ogen dicht en laat me zakken op de bank. "Waarom loopt alles toch fout, vertel het me Bilal!" zeg ik, waarna de tranen naar beneden vallen. Hij laat zich ook zakken naast me, waarna hij me aankijkt. Ik draai m'n hoofd naar hem toe, terwijl ik als een kleine kind begin te huilen. Hij omhelst me, waarna ik nog harder begin te huilen.

"Hou vol, broertje. Hou vol. Alles met z'n tijd" hoor ik hem zuchten.

Meryem:
Met trillende benen loop ik m'n huis in, terwijl ik met moeite m'n schoenen uitdoe. Langzaam loop ik de gang voorbij, waarna ik langzaam naar boven loop. Zonder te kijken of er iemand thuis is. Moe loop ik m'n kamer in, terwijl ik de deur achter me sluit.

Ik laat me zakken op m'n bed en doe langzaam m'n vest uit. Ik gooi die op de grond en kijk mezelf droog in de spiegel aan. Einde. Het is het einde. Einde van Meryem&Latif. Einde van het sprookje, dat toch nooit waar is geweest.

Als ik de deur hoor open gaan, valt m'n blik automatisch op de deur. M'n moeder loopt m'n kamer in, waarna ze de deur achter haar dicht doet. "Ga weg" zeg ik droog, terwijl ik dood voor me uitstaar.

Ze negeert me, terwijl ze naast me gaat zitten. "Schat, wat is er toch met je? Waarom doe je zo, tegen iedereen in het huis?" vraagt ze me, ik negeer haar vraag en kijk nog steeds dood voor me uit.

"Hoe gaat het eigenlijk met je?" vraagt ze me, "hoe?" vraag ik, terwijl ik haar lachend aankijk. "Nooit vraag je me hoe het met me gaat. Je denkt alleen maar aan jezelf, als het goed met je gaat dan is alles oke! Maar heb je je ooit afgevraagd hoe het met je dochter gaat? Waarom ze altijd moe naar huis komt? Waarom ze altijd met opgedroogde tranen slaapt? Wrm ze niet geniet van haar leven? Heb je je dat ooit afgevraagd?" vraag ik haar, terwijl ik boos opsta, "en nee het gaat niet goed met me! Laat ik je gewoon de waarheid vertellen en zeggen dat ik niet in orde ben! En weet je waarom het niet goed met me gaat? Omdat ik het leven beu ben! Ik ben het beu om de gezichten van mensen te zien! Ik ben het zat om mezelf in de spiegel te zien huilen! Ik ben het zat om alleen te zijn, wanneer ik iemand nodig heb om mee te praten! Ik ben het zat om me zo te voelen! En dit allemaal heeft niemand in de gaten! Niemand weet hoevaak ik in m'n kamer gehuild heb zonder dat iemand het door had! Niemand weet wanneer ik echt verdrietig ben en wanneer mijn lach nep is. Niemand weet dat ik een constante strijd met mezelf heb! Ik mis de oude Meryem. De probleemloze, blije Meryem! Ik haat m'n leven! Ik voel me vies!" schreeuw ik boos, terwijl de tranen naar beneden stromen.

Verdrietig kijkt ze me aan, terwijl ze ook opstaat en me een knuffel probeert te geven. Hard sla ik haar hand weg en kijk haar huilend aan. "En jij bent er nooit voor me geweest! Weet je wel hoeveel pijn ik lijd?!" sis ik boos, terwijl ik met trillende handen m'n tranen wegveeg. "Wat heeft je zoveel pijn gedaan, lieverd?" vraagt ze me met een gebroken stem, "ik ben verkracht!" schreeuw ik boos, terwijl ik me laat zakken op m'n bed.

Met open mond kijkt ze me aan, waarna ze haar armen strak om me heen legt en me een knuffel geeft.

"Mama, ik ben verkracht!"...

Beide worden ze getroost door iemand.

Wat gaat hun te wachten staan?

Wat gaat haar moeder reageren op deze situatie? En wat gaat Illias doen die boos het huis van Latif is uitgelopen?

STEM EN REAGEER!!!