Voorgelogen

66

Wat vooraf ging: "Latif, ik daag je uit voor een bokswedstrijd 1-1" grijnst Macid. "Wat?!".

Stemdoel: 65 stemmen!!!

Meryem:
"Wat?!" vragen we tegelijk en kijken hem ongelofelijk aan, hij knikt met z'n hoofd. "Jullie hebben het gehoord" zegt hij grijnzend, ik draai m'n hoofd automatisch om naar Latif, die mij ook met grote ogen aankijkt. Hij zucht diep en steekt z'n hand uit. "Deal" zegt hij, Macid kijkt naar z'n hand en neemt het aan.

Arif die hun beide aankijkt en z'n hand op hun handen legt., knikt glimlachend. "Dus Latif en Macid? Willen jullie een bokswedstrijd?" vraagt hij, allebei knikken ze en kijken elkaar uitdagend aan. "Ik regel het wedstrijd over een maandje" zegt hij glimlachend, beide knikken ze en laten elkaars handen los. "We gaan zien wie gaat winnen" grijnst Macid en doet z'n capuchon over z'n hoofd waarna hij wegloopt.

Ik zucht diep en draai me om naar Akram die ons beide aankijkt. "Welkom bij onze gym" glimlach ik weer, hij glimlacht terug en krabt op z'n achterhoofd. "Ewa Akram, was jij hier ook?" zegt Latif glimlachend en geeft hem een mannelijke knuffel. Beide kijk ik hun scheef aan. "Kenden jullie elkaar al?" vraag ik niet-begrijpend, ze knikken waarna Latif mij vragend aankijkt. "Kenden jullie elkaar dan ook?" vraagt hij.

Zijn vraag negeren haal ik m'n schouders op en loop met Arif mee. Vandaag gaat hij me trainen. Mijn opvolgende wedstrijd is pas over 3 maanden, dus heb ik gewoon alle tijd.

-

Na de training, bekijk ik mezelf nog voor het laats in de spiegel en pak m'n sporttas van de grond, waarna ik de kleedkamer uitloop. Als ik mijn broers in de zaal zie zwaai ik naar hun, waarna ik de gym uitloop.

Ik neem een diepe zucht als ik zie dat het regent. M'n capuchon doe ik op waarna ik m'n telefoon snel in m'n zak doe, voordat die nog nat wordt.

Net wanneer ik wil gaan lopen, stop ik bij het horen van m'n naam. "Meryem wacht!" hoor ik Akram schreeuwen, ik draai me om en kijk hem vragend aan "zullen we samen lopen naar huis?" vraagt hij "wat jij wilt" glimlach ik. Hij knikt blij en loop met me mee de hoek om. "Wat studeer je eigenlijk?" vraagt hij, "HBO-rechten, jij?" vraag ik "psychologie" "ow leuk!" zeg ik glimlachend. "Wat wil je later eigenlijk worden?" vraagt hij, "ik wil doorgaan met m'n carrière, school is meer een bijzaak", "goeie keuze" zegt hij enkel en loopt door.

Hard wordt hij naar voren geduwd, geschrokken draai ik me om en kijk Latif boos aan. "Wat bezielt jou?!" vraag ik boos "afstand" zegt hij droog en gaat tussen ons staan. "Ga weg" zeg ik enkel en stop met lopen, waarna ik m'n hand op Akrams schouder leg. Latif kijkt me van top tot teen aan en blijft haken bij m'n hand op Akrams schouder. Hij zucht diep en slaat m'n hand weg. "Raak elkaar niet aan" sist hij boos en kijkt Akram woedend aan.

"Broer wat heb jij?" vraagt Akram geïrriteerd, terwijl hij z'n shirt recht veegt. "Haar beschermen, nu opdonderen van hier" zegt Latif droog, Akram trekt z'n wenkbrauw op en kijkt van Latif naar mij. "Ik denk dat je een grapje maakt?" zegt Akram lachend, ik schud hevig met m'n hoofd als teken dat Latif heel serieus is. Hij begrijpt m'n teken niet en gaat voor Latif staan.

"Broer maak me niet parra, anders vertel ik alles!" sist Latif, "zal ik dan alles over jou vertellen?" vraagt Akram ook boos. "Vertel dan, ze weet alles eh bradda. Maar jou kent ze nog niet vriend" zegt Latif en neemt een stap naar voren, waardoor ze maar een paar centimeters van elkaar vandaan zijn. Ik bijt op m'n lip en kijk hun beide bang aan. "Alsjeblieft Latif, laat het gewoon" zeg ik met een trillende stem en trek aan z'n arm, hij zucht diep en draait z'n hoofd naar mij toe. "Jij weet niet wie deze boy is. Hi-", hij gaat niet verder met z'n zin en pakt z'n sporttas die hij op de grond had gelegd.

"Latif! Waar ga je heen?" vraag ik als ik zie dat hij weg wil lopen "boeit jou geen ene kanker" sist hij waarna hij mij voorbij loopt. Boos pak ik hem van z'n arm vast en trek hem terug. Hij draait zich om en trekt z'n arm uit m'n greep. "Maak je zin af" zeg ik droog, "laat gewoon, hij is een goeie jongen" zegt hij en kijkt naar Akram die naast me staat. "Toch?" vraagt hij aan hem, Akram knikt hevig. "We hebben genoeg gepraat" zegt Latif en loopt naar Akram toe, waarna hij hard tegen z'n schouder aankomt. "Oeps, dat was perongeluk!" zegt Latif sarcastich en loopt weg.

Akram en ik kijken elkaar niet-begrijpend aan. "Hij is raar jongen" zegt hij, ik knik. "Ik ga, doei" zegt hij snel en loopt mij ook voorbij. Niet-begrijpend kijk ik hoe hij ook wegloopt.

Ik zucht diep en hef m'n hoofd op, waardoor de regendruppels op m'n voorhoofd belanden. Ik doe m'n ogen dicht en adem diep in en uit.

Snel pak ik m'n sporttas van de grond en loop de hoek om.

Wie kan Akram zijn? Is hij echt een goeie jongen, zoals Latif zei? Of wou hij iets anders zeggen? Ik snap het even niet. Ik snap niemand om me heen. Waarom kan ik op 1 of andere manier geen afstand van Latif nemen? Ik snap het echt niet.

Ik stop even als ik op adem moet komen. M'n ogen sluit ik. Tot m'n schrik word ik hard naar achter getrokken, waarna ik een steegje wordt ingeduwd. Hard begin ik te schreeuwen, totdat degene z'n hand op m'n mond legt. Als hij me strakker vastpakt van m'n nek, begin ik meer te happen naar adem.

"We moeten weg hier!" hoor ik diegene zeggen. Het was zijn bekende stem. Waarom moeten we weg hier? Dat was mijn enige vraag.

Waarom werd Meryem een steegje ingeduwd? En door wie? Wie is Akram eigenlijk? Is hij toch niet zo onschuldig zoals hij lijkt? Wat is Macid van plan?

STEM EN REAGEER!!!