Voorgelogen

40

Wat vooraf ging: "Ik ben een kanker klootzak!"

STEMDOEL: 50 STEMMEN!!!

Latif:
Ik doe snel m'n vest aan en doe m'n capuchon over m'n hoofd. Ik rits m'n vest dicht en bekijk mezelf in de spiegel. Ik schrik van mezelf, ik lijk wel een monster. Nog nooit ben ik zo woedend geweest. Niemand kan mij hierbij helpen. Als ik eenmaal een woedeaanval heb kan ik iedereen om me heen doodmaken, ook m'n geliefdes.

Ik adem een paar keer diep in en uit en loop m'n kamer uit. Met grote stappen loop ik naar beneden. M'n broertje komt voor de deur staan. "Waar ga je heen? Je ziet er niet goed uit!" vraagt hij, met rode woedende ogen kijk ik hem aan. Boos duw ik hem aan de kant en loop de deur uit. Ik smijt de deur hard dicht en stap m'n auto in. Met volle gas rijd ik naar Serkan, al wetend wat de gevolgen hiervan kunnen zijn.

Meryem:
Zuchtend kijk ik om me heen. Het is hier in de gym echt saai als ik het zo bekijk. Geen Bilal, geen Illias, geen Arif en ook geen Latif vandaag. Ik verveel me erg, al ben ik pas klaar met m'n warming-up. De ruzies met Latif die ik hier altijd maak laten me nooit vervelen als ik eerlijk moet zijn. Of de domme grappen die Bilal maakt waar we nooit om moeten lachen, dat maakte het ook niet saai. Of het geschreeuw van m'n broer die training geeft. Maar vandaag was het rustig. Eigenlijk had Latif vandaag ook een training, maar ik weet niet waarom hij niet is gekomen.

Schouderophalend ga ik voor de bokszak staan. Dan maar zonder hun. Denk ik bij mezelf.

Latif:
Woedend gooi ik Serkans deur open. Ik zie hem grijnzend mijn kant opkijken. "Wat grijns je?!" schreeuw ik boos en ga recht voor hem staan. Hij begint hard te lachen, "is het grappig?! Serkan geef antwoord dan!" schreeuw ik terwijl de tranen naar beneden stromen. Woest veeg ik ze weg en kijk hem teleurgesteld aan. "Waarom heb je mij dat laten doen Serkan?!" zeg ik boos, maar kalm genoeg.

Een diepe zucht verlaat z'n mond. "Het moest" zegt hij droog, "het moest?! Wat het moest?! Ben je helemaal lijp geworden kanker jood!?" schreeuw ik woedend. "Schreeuw niet tegen mij!" schreeuwt hij boos terug, "wat ga je doen?! Je hebt al genoeg gedaan Serkan! Ik dacht dat ik je vertrouwde, maar in dit leven heb ik dankzij jou geleerd wat vertrouwen is. Ja die heb je niet, dat allemaal door personen net als jij!" zeg ik boos en duw hem tegen de raam aan.

Hij duwt me terug en geeft me een harde klap op m'n gezicht. Woedend schud ik m'n hoofd. "Raak mij niet aan wil je?!" schreeuw ik boos en duw hem weer. "LATIF STOP!" schreeuwt hij boos, hoofdschuddend kijk ik hem aan. "Waarom zou ik eigenlijk nog met jou omgaan? Je hebt toch al heel m'n leven verpest. En ook het leven van Meryem. Ik weet niet wat je van haar wilt?" zeg ik een beetje rustiger en leun tegen de muur aan. "Het was een kwestie van wraak!" zegt hij woedend en slaat op z'n bureau.

Niet-begrijpend kijk ik hem aan. "Wraak op Meryem? Ga weg man! Wat heeft zij gedaan dan dat je zo bent geworden? Degene die veranderd is ben ik niet maar jij!" sis ik, "zij heeft niks gedaan, maar haar moeder wel" hoof ik hem mompelen, terwijl hij walgend voor zich kijkt. "Haar moeder?" vraag ik niet-begrijpend "niks" zegt hij droog en vermijd oogcontact.

Ik knik enkel en kijk voor me uit. "Je wist dat ik van haar hield he" zeg ik en kijk hem met rode ogen aan, hij knikt maar kijkt me nog steeds niet aan. "Waarom heb je haar laten verkrachten door mij?" vraag ik, terwijl een traan naar beneden rolt. "Sorry Latif" zegt hij en kijkt beschaamd weg, vies kijk ik hem aan. "Ik heb jou altijd alles gegeven, wat jij hebt gedaan kan ik niet eens vergeven!" zeg ik boos.

"Latif maak er geen groot probleem van!" schreeuwt hij terug, "groot probleem? Wesh ben jij gestoord in je hoofd ofzo?! Dit is een kanker groot probleem! Ze is verkracht en ook door mij! Denk je dat ik haar nog kan aankijken?! Nee! Want ik heb schaamte! Maar jij? Jij hebt dat niet! Verkrachten is het ergste wat een meisje kan overkomen. En ja ik was kanker dom dat ik dat deed, maar alles door jou. Ik wist niet dat ik Meryem ook heb verkracht! Ik weet niet wat je me die dag hebt gegeven dat ik haar niet meer herinner, maar weet dat ik wraak ga nemen! Vergeet dat niet!" schreeuw ik en loop naar de deur. Ik maak de deur open en zie een paar beveiligers voor de deur staan.

"Als je zo door blijft gaan laat ik het filmpje ook aan Meryem zien! Zal je dat willen?" hoor ik hem zeggen, met grote ogen kijk ik hem aan. "Als je dat doet!" schreeuw ik boos en wil naar hem toe rennen, maar de twee mannen pakken me stevig vast. "LAAT ME LOS KANKER HOMO'S!" schreeuw ik boos en probeer me los te rukken.

"Je hebt me gehoord Latif" zegt Serkan en kijkt me met z'n lelijke grijns aan. Ik schud m'n hoofd, "zo kan je niet zijn!" schreeuw ik boos, een paar tranen vinden hun weg naar buiten. "Gooi hem naar buiten" zegt hij droog. "Ik ga wraak op je nemen kanker klootzak!".

STEM EN REAGEER!!