Voorgelogen

78

Wat vooraf ging: Het is tijd dat ze achter de waarheid komt.

STEMDOEL: 90 STEMMEN EN 100+ REACTIES!!! (Gaan we het halen?).

Illias:
Ik zucht bij het horen van de bel. Boos gooi ik de controller die zich in m'n handen bevindt op de bank en sta op. Ik zet het Fifa potje op pauze en loop naar de deur. Met een ruk open ik de deur en kijk niet-begrijpend op me heen. Niemand te zien. "Hallo? Iemand die nog tevoorschijn komt?!" vraag ik en kijk nog steeds niet-begrijpend naar rechts en links, maar weer niemand te zien.

Het zijn zeker de kinderen die belletje aan het lellen zijn denk ik bij mezelf en wil net de deur dichtslaan. Ik stop bij het zien van een cd op de grond. Ik trek m'n wenkbrauw op en buk om de cd van de grond te pakken. Hard sla ik de deur achter me dicht en kijk de cd nog steeds niet-begrijpend aan. Ik spring op de bank en gooi de cd op de tafel waarna ik zie dat er een naam op staat. 'Meryem'.

Meryem:
Zuchtend ga ik op de bank voor het schoolgebouw zitten. Ik snap mezelf gewoon niet. Hoe kan iemand houden van haar verkrachter? Dat is onmogelijk toch? Normale mensen zouden hun verkrachter haten toch? Normale mensen kennen hun eigen verkrachter niet eens. En die van mij? Die is gewoon elke dag in de buurt van mij. Op school, in de gym en buiten. Hoe denken jullie dat ik probeer te vergeten dat ik ben verkracht? Het is oprecht heel moeilijk om het te vergeten, als je je verkrachter overal ziet. En nog moeilijker als je zonder enige reden begint te houden van hem.

Ik zucht bij die gedachten en haal een flesje water uit m'n tas. Ik open het flesje en begin er gulzig van te drinken, totdat ik zie dat Latif mijn kant op komt lopen. Snel stop ik met drinken en sluit het flesje water. Ik leg het in m'n tas en rits het dicht, in die tijd is Latif al bij me aangekomen.

"Meryem?" vraagt hij me, ik zucht en kijk weg. "Ga weg" zeg ik droog en leg een plukje haar achter m'n oor, "waarom huil je?" vraagt hij weer. Ik slik en haal m'n schouders op. "Wa-", "ga gewoon weg, voordat iedereen ons ziet" onderbreek ik hem. Hij zucht geïrriteerd en trekt z'n wenkbrauw omhoog. "Schaam je je voor mij?" vraagt hij boos, ik kijk hem aan en schud m'n hoofd. "Waarom wil je dan dat ik weg ga?" vraagt hij weer, ik sta op en zucht diep. "Je vraagt teveel" zeg ik droog en leg m'n tas over m'n schouder "je gaat me nu vertellen waarom je huilde!" sist hij boos en pakt me strak van m'n bovenarm vast. Ik kijk naar z'n hand om m'n arm en begin rillingen over heel m'n lichaam te krijgen.

"Laat me los!" sis ik boos en beweeg hard heen en weer met m'n arm. "Vertel!" sist hij boos, "nee! Het boeit je niet! Laat me gewoon los!" zeg ik boos en probeer uit z'n greep te komen. Hij begint hard in m'n bovenarm te knijpen, waardoor het steeds meer pijn doet. "Je doet me pijn!" zeg ik met open mond en kijk naar z'n hand. "Wie heeft je pijn gedaan?!" vraagt hij woedend, ik kijk weg en antwoord niet op z'n vraag. "Niet negeren! Maak me niet kanker parra!" schreeuwt hij boos, "niemand!" schreeuw ik boos terug. "Ik ga diegene kapot slaan! Vertel!" schreeuwt hij hard, "SLA MIJ DAN!" schreeuw ik boos en voel dat z'n greep om m'n arm verzwakt. Snel trek ik m'n arm uit z'n greep en loop hem voorbij, waarna hij me weer hard terugtrekt.

"Wat bedoelde je daarmee?" vraagt hij me, "ik ben boos op mezelf Latif, daarom dat ik heb gehuild! Ik heb een grote fout gemaakt!" zeg ik boos en begin hard te huilen. Hij kijkt me geschrokken aan, waarna hij met één hand m'n tranen probeert weg te geven. Want als hij z'n beide handen gebruikt kan hij z'n evenwicht kwijtraken door z'n krukken.

Ik begin te hoesten, waarna ik m'n neus op snuif. "Mag ik erlangs? Ik ga" zeg ik schor, hij schudt z'n hoofd en kijkt me doordringend aan. "Wat voor fout heb je gedaan? Heeft het iets met Serkan te maken?" vraagt hij, ik schud m'n hoofd. "Wat dan?" vraagt hij me "laat me erlangs" zeg ik droog en snuif weer m'n neus op. "Nee" zegt hij ook droog, boos kijk ik hem aan en duw hem naar rechts, waarna ik hem voorbij loop.

"Meryem!" schreeuwt hij hard, ik draai me om en kijk hem met rode ogen aan. "Niet achter me aankomen!" schreeuw ik boos, "waarom?! Ik doe alles voor jou Meryem! En dit zal ik ook doen! Want ik hou van je!" schreeuwt hij hard. Ik zucht en kijk naar de grond. Ik helaas ook van jou, denk ik bij mezelf en schud snel de gedachte weg. Ik kijk weer op en haal m'n schouders op. "Ben ik dan niks voor je?!" schreeuwt hij boos, ik slik en automatisch valt er een traan bij me naar beneden. Ik sluit m'n ogen en begin diep in en uit te ademen.

"Ben ik niks voor jou?!" schreeuwt hij weer, ik open m'n ogen en bal m'n vuisten. "Ik haat je!" sis ik boos, waarna hij z'n wenkbrauw omhoog trekt. "Waarom geef je me dan niet aan?! Als je me zo haat, dan zou je dat doen toch?!" schreeuwt hij boos, ik knijp m'n ogen dicht en schud hevig met m'n hoofd. "Ik kan het niet!" schreeuw ik vol stress, "waarom niet?!" vraagt hij boos. "Omdat i-", snel stop ik met m'n zin en zet m'n hand voor m'n mond. Ik kijk hem voor het laatst in z'n groene ogen aan en loop met grote stappen weg.

Aangekomen voor m'n huis veeg ik snel m'n tranen weg en adem diep in en uit, waarna ik m'n sleutel in het sleutelgat stop. Ik open de deur en loop vermoeid m'n huis in. M'n schoenen schop ik uit en hang m'n jas op, waarna ik m'n stappen versnel naar m'n kamer. Als ik net langs de woonkamer loop komt iemand plots voor me staan. Ik uit een gil en kijk m'n broer geschrokken aan. "Illias je liet me schrikken!" zeg ik en pak m'n linkerborst vast, hij knikt droog en pakt me strak van m'n bovenarm vast.

Niet-begrijpend kijk ik naar z'n hand om m'n arm en kijk hem weer aan. "Wat nu weer?" vraag ik niet-begrijpend, ruw duwt hij me de woonkamer in, waarna hij me op de bank duwt. Hij gaat boos tegenover me zitten en pakt iets uit z'n zak. Ik kan niet goed zien wat hij uit z'n zak haalt, maar heb het gevoel dat het niet iets goeds is.

Als hij het uit z'n zak heeft gehaald dauwt hij het in m'n gezicht. Nu kan ik het beter zien. Een cd.

"WAT IS DIT?!" schreeuwt hij woedend, m'n ogen worden groter als ik mijn naam erop zie. Ik knijp m'n ogen dicht, waarna de herinneringen weer op komen. De cd waarin Latif me verkrachtte. Ik schud hevig met m'n hoofd en open wijd m'n ogen. "VERTEL!" schreeuwt hij boos, ik voel de tranen opkomen, waarna ik hard in huilen barst. "Waarom?" vraagt hij me, ik haal huilend m'n schouders op en veeg m'n tranen weg. "Wie? Vertel! Wie heeft je dit laten doen? Zeg dat dit niet waar is! Zeg iets Meryem!" zegt hij gebroken en boos tegelijk, terwijl hij me heen en weer schudt.

"Zeg iets Meryem! Blijf niet stil!" schreeuwt hij weer, ik sluit m'n ogen en leg m'n armen om hem heen, waarna ik m'n hoofd op z'n schouder laat rusten en hard begin te huilen. Ik voel dat hij ook z'n armen om mij heen doet en over m'n rug begint te aaien.

"Vertel het aan niemand Illias, ik schaam me ervoor. Ik ben verkracht..."

Illias is er achtergekomen! Wat nu? Sorry voor het late deeltje!

STEM EN REAGEER!!!