Voorgelogen

49

Wat vooraf gingen: Op weg naar. Eigenlijk helemaal niks.

STEMDOEL: 50 STEMMEN!!!

Latif:
Uitgeput laat ik me vallen op de mat en neem een slokje van m'n water. Ik heb net flink getraind en al m'n woede ge-uit. Wat me best goed deed. Als ik thuis ben kan ik lekker uitrusten, denk ik bij mezelf.

Ik loop de kleedkamer in en kleed me om in een lange trainingsbroek en een t-shirt. "Gaan we vandaag naar Illias?" vraagt Bilal, "zeker" zeg ik en loop met m'n sporttas de kleedkamer uit. "Ik ga wel even langs m'n huis om deze te brengen" zeg ik en wijs naar m'n sporttas "same" zegt hij en samen lopen we de gym uit. We stappen allebei onze auto's in en rijden naar onze huis.

Aangekomen parkeer ik voor m'n huis en stap snel uit. Ik pak m'n sporttas van de passagiersstoel en loop naar de voordeur. Ik stop m'n sleutel in het sleutelgat en maak de deur open. "Anne ik ben er!" schreeuw ik, terwijl ik m'n schoenen uit doe. Ik draai me om en word stevig vastgepakt door 2 mannen. Geschrokken kijk ik hun aan.

"Laat me los! Wie zijn jullie?!" schreeuw ik boos en probeer tegen te stribbelen. Ze leggen hun hand op m'n mond en duwen me de woonkamer in. Geschrokken kijk ik naar m'n moeder, broertje en zusje die vast zijn gebonden. Woedend schreeuw ik en geef de rechter man met moeite een elleboog in z'n buik. Hij kreunt en valt achterover, boos draai ik me om naar de andere man en geef hem een harde kopstoot waarna ik hem een vuist geef tegen z'n slaap. Die valt ook achterover.

"Gaat het?" vraag ik aan m'n moeder, ik trek de tape van haar mond en probeer de touw om haar hand los te maken. "Jij komt hier heen!" hoor ik een welbekende stem zeggen, geschrokken draai ik me om en voel een harde vuist tegen m'n slaap aan. Niet-begrijpend val ik achterover en voel aan m'n hoofd die flink begint te bloeden. Ik voel me duizelig en probeer op te staan. De twee mannen van net trekken me omhoog en binden me vast met een stuk touw.

"Hoe gaat het? Heb je me gemist?" zegt m'n vader en grijnst, "jij bent een kanker klootzak!" schreeuw ik boos. "Laat me los kanker mongolen" schreeuw ik tegen de mannen, ze binden me vast en gooien me op de bank. Boos snuif ik op en kijk m'n vader aan. "Wat moet je?!" zeg ik boos en probeer rechtop te zitten, "ik moet veel" sist hij en komt gevaarlijk dichterbij. "Zeg dan!" zeg ik boos, "neem hem mee, ik wil hem alleen spreken" zegt hij en loopt de woonkamer uit.

Woedend kijk ik naar de mannen die me helpen opstaan. Ze duwen me m'n eigen kamer in en doen de deur achter hun op slot. "Wat kom je hier doen? Weer m'n leven verpesten? Je hebt m'n kanker leven al verpest. Wollah ik snap jou niet, wat kom je weer hier doen?! Je was toch zogenaamd dood?! Val dood kanker idioot!" schreeuw ik boos, hij heft z'n hand op en geeft me een harde klap op m'n linkerwang. "Sla me dan! Daar ben je toch goed in?! Ik ben dit al gewend! SLA DAN!" schreeuw ik, hij zucht geïrriteerd.

Ik begin zomaar te lachen uit woede. "Je was een kanker idioot dat je m'n moeder heb verlaten met kanker 3 kinderen! Wat doe je hier dan nog? Wat wil je van me!" schreeuw ik woedend, "HOU JE MOND" schreeuwt hij boos. "En a-", weer wordt ik onderbroken door een harde klap tegen m'n wang. Ik schud m'n hoofd en kijk hem teleurgesteld aan.

"Dus dit is wat je kan? Je bloedeigen zoon slaan? Wollah applaus!" zeg ik, weer zucht hij boos en pakt z'n telefoon uit z'n zak. Hij ontgrendelt z'n telefoon en laat me een foto zien van Meryem waar ze in de Intensive Care ligt. "Wat moet je met haar?!" schreeuw ik woedend, "zie je haar?! Als je niet doet wat we zeggen dan gaat zij eraan!" schreeuwt hij boos. "Wie de kanker zijn 'we'?! En wat moet je met Meryem?! Ze heeft een week geleden een hartstilstand gehad en wil je haar lastigvallen?!", "SERKAN EN IK!" schreeuwt hij. Geschrokken schud ik m'n hoofd, "werk jij nu ook samen met Serkan?! Jij bent ook getrapt in z'n val he?!" zeg ik boos.

De deur gaat dan open, Serkan loopt de kamer in. "WAT MOETEN JULLIE MET MIJ?! HEBBEN JULLIE ME NIET GENOEG PIJN GEDAAN WELLA?!" schreeuw ik woedend en probeer m'n tranen van woede te bedwingen. "We hebben een belangrijke taak voor je" zegt Serkan en pakt een stoel en gaat zitten. Gefocust kijkt hij me aan. "Als je wilt dat ik onschuldige meisjes verkracht, ben ik er niet!" sis ik, hij schudt z'n hoofd.

"Dit keer geen verkrachting, maar iets heel belangrijks!" zegt hij en begint gemeen te lachen. Ik trek m'n wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. "Wat dan?" "je gaat een overval plegen" zegt hij. Niet serieus begin ik te lachen, "een overval? Ben je wel goed in je hoofd?!" vraag ik niet-begrijpend en boos. "Ik ben zeker goed in m'n hoofd. Je gaat een belangrijke overval plegen, samen met m'n mannen. Anders gaat het niet goed aflopen met dit meisje" zegt hij en laat de foto zien van Meryem. Hevig schud ik met m'n hoofd, "haar ga je niet erbij mengen!" zeg ik boos. "Dat ligt aan jou. Of je pleegt het overval of Meryem krijgt een einde aan haar succesvolle carrière" lacht hij.

Gefrustreerd zucht ik en kijk moeilijk voor me uit. "Kies je voor het overval of voor het einde van Meryem?" vraagt Serkan, "geen 1!" sis ik boos. "Dus je kiest voor het einde van Meryem en haar carrière?" vraagt hij, hevig schud ik m'n hoofd. "Ik zei toch geen 1!" schreeuw ik boos, "MERYEM OF OVERVAL!" schreeuwt Serkan dan boos. Hevig sla ik met m'n hoofd tegen m'n arm. Ik schud m'n hoofd en kijk hem met rode ogen aan.

Ik neem een diepe zucht. "De ov-verval" zeg ik moeilijk en kijk hoofdschuddend voor me uit. "Is goed, deal?" vraagt hij en kijkt me vragend aan, ik knik moeilijk met m'n hoofd en vermijd z'n oogcontact. "Deal".

Dit gaat niet goed aflopen! Wat kunnen de gevolgen hiervan zijn?

STEM EN REAGEER!!!!