Voorgelogen

101

Wat vooraf ging: "BINNENKORT WORDT JE MIJN VROUW! OH ALLAH! BEDANKT!"

STEMDOEL: 90 STEMMEN!!

Meryem:
"Latif heeft me gebeld" zegt m'n vader die tegenover mij aan tafel komt zitten. Ik stik van m'n eigen eten in m'n mond, waardoor ik hard begin te hoesten. Melek naast me slaat hard op m'n rug, waardoor ik nog harder begin te hoesten.

"M-melek stop!" zeg ik hoestend, terwijl ik haar boos aankijk. Ze begint te lachen, waarna ze haar blik vestigd op m'n vader. "Voor wat heeft Latif gebeld dan?" vraagt Melek die me grijnzend aankijkt, "kunnen we beter aan Meryem vragen" zegt m'n vader die me strak blijft aankijken. Met grote ogen slik ik m'n eten, waarna ik door m'n haren ga.

"G-geen idee" zeg ik schouderophalend. "Laat ik het dan maar zeggen. Latif-" zegt m'n vader, waarna hij me nog strakker aan blijft kijken. "Latif wilt de hand van Meryem vragen" zegt hij dan, weer begin ik te hoesten. "WAT?! SINDS WANNEER HEBBEN ZE WAT?!" schreeuwt Melek m'n oren eruit, boos sla ik haar op haar arm. "We hebben niks!" zeg ik dan, "waarom wilt Latif je hand vragen dan?" vraagt Yasin. "Waarom anders? Omdat ze elkaar leuk vinden misschien?!" zegt Medina dan van de andere kant, "sinds wanneer?" vraagt Yasin weer.

Ik zucht en sluit m'n ogen dan dicht. "Wist niemand ervan?" vraagt Melek, "ik wist ervan" zegt Illias dan. "Jij?!" schreeuwt Melek niet-begrijpend. "Ik wil het van jou horen, Meryem" hoor ik m'n vader met z'n zware stem zeggen, snel open ik m'n ogen, waarna ik hem geschrokken aankijk. "We hadden geen relatie genomen, puur omdat hij m'n hand wou vragen" zucht ik dan, "en jij verteld niks dat je iets met Latif had?!" schreeuwt Melek weer. "Wij hebben niks!" zeg ik weer, "zonder relatie kan hij niet je hand komen vragen!" zegt Melek weer.

Niet-begrijpend trek ik m'n wenkbrauw op. "En waarom kan dat niet?" vraag ik haar, "als jullie niks hadden, hoe konden jullie dan van elkaar houden?" vraagt ze, terwijl ze me doordringend aankijkt. "Lang verhaal" zeg ik droog, waarna ik m'n blik weer vestig op m'n vader. "Dat doet er niet toe en trouwens, Latif komt zo hierheen" zegt m'n vader, terwijl hij begint te eten. Weer begin ik te hoesten, waarna ik m'n vader met grote ogen aankijk.

"Je maakt een grapje, toch?" vraag ik hem, hij schudt met z'n hoofd en neemt weer een hapje van z'n eten. Ik sta snel op, waarna ik de stoel naar voren schuif. "Waar ga jij heen? Je klaarmaken voor de komst van Latif ofzo?" vraagt Melek, waarna ze hard begint te lachen, boos sla ik haar op haar schouder, waardoor ze stopt en pijnlijk haar schouder vastpakt. "Waar was dat nou nodig voor?!" zegt ze boos, "je vroeg erom!" sis ik boos, waarna ik de woonkamer verlaat zonder nog iets te zeggen.

Snel loop ik de trap op naar boven en doe ik de deur van m'n kamer achter me dicht. Ik pak m'n telefoon van m'n bed en ontgrendel snel m'n telefoon. Ik open de chat met Latif en begin met typen.

'Wie heeft gezegd dat je NU met me vader moet praten?' app ik, waarna ik geïrriteerd op m'n bed ga liggen. Het is niet erg dat hij komt en met m'n vader wilt praten, dat is juist de bedoeling, maar het gaat erom waarom hij het nu doet. Kon hij niet nog een paar dagen wachten, zodat ik de kans kreeg om het zelf tegen m'n vader te zeggen.

Snel pak ik m'n telefoon weer op als ik die voel trillen. Latif die belt me. Snel ga ik rechtop zitten en neem de telefoon op, waarna ik die naar m'n oor breng.

"Hallo met Latif Kaya" hoor ik hem lachend aan de lijn zeggen, "niet grappig proberen te doen, want dat ben je totaal niet!" zeg ik boos. "Hey, waarom zo boos?" vraagt hij, "waarom moet jij precies NU met m'n vader komen praten? Kon je niet een paar dagen wachten?!" zeg ik boos. "Is het niet beter als ik zo snel mogelijk de eerste stap zet?" vraagt hij, ik zucht en kijk mezelf geïrriteerd aan in de spiegel. "We praten hier later wel over, ik ben er over 5 minuten" zegt hij, waarna hij ophangt, ik zucht weer en laat me weer zakken op m'n bed.

Ik sluit m'n ogen dicht en leg m'n beide handen op m'n buik.

Beseffen jullie het? In een jaar tijd heb ik dit allemaal meegemaakt. De tijd vliegt. Over een maandje ben ik al 19. Ik vind het grappig dat Latif en ik nu al bijna gaan trouwen, terwijl we bijna een jaartje geleden elkaar voor geen meter mochten. Ik glimlach bij het beseffen daarvan, waarna ik de bel van beneden hoor.

Snel sta ik op en doe ik m'n kamerdeur open, waarna ik snel de trap naar beneden afloop. Ik haal een keer diep adem en loop de woonkamer in. Daar zie ik Illias, Yasin, Latif en m'n vader zitten. Niet-begrijpend kijk ik zoekend naar m'n zussen. M'n blik laat ik vallen op Latif die me blijft aanstaren. Hij knipoogt naar me, waarna hij lacht en z'n tanden tevoorschijn komen. Ik glimlach terug, waarna ik roder word als ik m'n vader en m'n broers ons zie aankijken.

"Hey Meryem! Zullen wij maar even naar buiten gaan?" hoor iemand achter me zeggen die me ruw van m'n schouders vastpakt en me naar achter trekt. Geschrokken draai ik me om. "Melek!" sis ik boos, terwijl ik haar handen weg sla. "Het is beter als je ons even alleen laat, Meryem" zegt m'n vader dan, niet-begrijpend draai ik me om en kijk hem vragend aan. "Als je dat zegt" zucht ik dan, waarna Melek me de gang op trekt.

"Doe je jas aan, het is koud buiten!" zegt ze enthousiast, waarna ze m'n jas naar me gooit. Ik vang hem op en kijk haar nog steeds vragend aan. "Wat probeer je, Melek?" vraag ik haar, "gewoon, we kunnen toch een als drie zussen eventjes naar buiten gaan? Is d'r iets ergs aan?" vraagt ze, terwijl ze haar jas aandoet. "Ze heeft gelijk. Dan kan jij ook gelijk alles over jou en Latif vertellen!" zegt Medina ook enthousiast.

Ik haal m'n schouders op, waarna ik ook m'n jas aandoe. Met z'n drieën lopen we het huis uit. Beiden haken ze hun armen in de mijne. Ik kijk hun aan, waarna ze beide glimlachen.

"Ik zei het nog" zegt Melek dan, "wat zei je nog?" vraag ik haar. "Dat Latif en jij elkaar leuk vonden. Ik wist het wel. Jullie waren alleen nog niet te open voor elkaar om het tegen elkaar te vertellen" zegt ze, terwijl ze vastbesloten voor haar uitkijkt. "Hoe raakte je verliefd op hem?" vraagt Medina dan, ik haal m'n schouders op en glimlach dan.

"Dat is nog al een heel lang verhaal-".

Eindelijk een nieuw deeltje kunnen plaatsen! Mijn school is namelijk weer helemaal begonnen. En na school ben ik meestal te moe om nog een deeltje te kunnen plaatsen. Ik hoop dat jullie het niet erg vonden. Het spijt me dat ik al heel lang geen deel heb geplaatst!

En bedankt voor de 95K! Ik ben jullie daar oprecht dankbaar voor. Ik wist echt niet dat dit boek zo ver kon komen. Ik weet eigenlijk ook niet waarom het zo ver is gekomen. Ik begon dit boek meer voor de lol dan echt iets serieus😳

En trouwens, ik wil de titel van dit boek veranderen. Iemand paar alternatieven? Wat vinden jullie van 'voorgelogen'?

STEM EN REAGEER!!!