Voorgelogen

86

Wat vooraf ging: "Latif, verlaat ons niet".

STEMDOEL: 110 STEMMEN en 150+ REACTIES!!!!

1 week later...

Meryem:
"Waar ga je heen?" vraagt Akram die me achterna zit te lopen, ik negeer z'n vraag, terwijl ik de gym uitloop. "Loop me niet achterna!" sis ik boos, terwijl ik m'n capuchon over m'n hoofd doe, "ik laat je niet alleen. Het is al avond geworden, Meryem!" zegt hij weer. Geïrriteerd draai ik me om, waarna ik hem ruw naar achter duw. "Wie ben jij? M'n vader, m'n broer? Nee! Dus bemoei niet me me!" sis ik boos, terwijl ik me weer omdraai, waarna hij aan m'n arm trekt. "Raak me niet aan!" sis ik geïrriteerd, terwijl ik z'n arm hard wegduw, "mij moet je nooit, maar dan ook nooit aanraken!" schreeuw ik boos, waarna ik m'n vuisten bal.

Hij neemt een stap naar achter, waarna hij z'n keel schraapt. "Blijf hier en kom niet achter me aan!" schreeuw ik boos, terwijl ik m'n sporttas ruw om m'n schouder doe.

Met grote stappen loop ik de straat uit, waarna ik m'n eigen straat oploop. Aangekomen bij m'n huis, pak ik m'n sleutel uit m'n zak, waarna ik de deur snel open. M'n schoenen schop ik uit, waarna ik zonder iets te zeggen snel naar m'n kamer loop.

Snel gooi ik de sporttas op m'n bed en loop ik weer m'n kamer uit. Ik ben van plan om naar Latif te gaan. Die ligt al een week in het ziekenhuis. Het gaat nu wat beter met hem, maar nog steeds wordt hij kunstmatig in slapen gehouden. Vorige keer mocht ik hem niet bezoeken, omdat hij het toen moeilijk had. Het is wel laat in de avond, maar ik kan het echt niet aan als ik hem een dagje niet zie. Ik moet gewoon zien of het goed met hem gaat.

"Waar ga je heen?" hoor ik iemand achter me vragen, m'n ogen worden groter, waarna ik me langzaam omdraai. "Gewoon, rondlopen?" zeg ik eerder vragend, "rondlopen? Jij?" vraagt Melek die me met gespleten ogen aankijkt. Ik knik, waarna ik snel de trap af ren.

Hard trekt ze me van m'n arm naar achter, waarna ze me onderzoekend aankijkt. "Vertel, anders vertel ik alles aan baba" fluistert ze, ik zucht geïrriteerd, waarna ik wegkijk. "Naar Latif" zucht ik bij het weten dat ik toch geen ander keus heb. "Helemaal alleen? En je weet dat hij al wakker is?" vraagt ze me, ik trek m'n wenkbrauw op en kijk haar lachend aan. "Waar heb je het over?" vraag ik haar niet-begrijpend, "hij is wakker. Wist je het niet?" vraagt ze. Ik begin te hoesten, waarna ik m'n hoofd schud. "Zulke grapjes zijn niet grappig, Melek" zeg ik geïrriteerd, terwijl ik haar wegduw en met grote stappen wegloop.

Snel doe ik m'n schoenen aan, waarna ik zonder iets te zeggen de deur uitloop. Ik kijk om me heen en zie dat het al wat donkerder is geworden. Nu maar hopen dat de bus binnen 10 minuten komt. Ik zucht diep, terwijl ik snel naar de bushalte begin te lopen.

"Meryem!" hoor iemand roepen, niet-begrijpend draai ik me om, waarna ik een kleine auto zie. Net wanneer ik me weer wil omdraaien zie ik de hoofd van Akram tevoorschijn komen. Ik rol m'n ogen, waarna ik geïrriteerd zucht.

"Wat is er?! Kun je me gewoon niet alleen laten?!" vraag ik boos, "waarom zo boos? Ik breng je wel waar je heen wilt. Stap in" zegt hij en kijkt me doordringend aan. "Begrijp jij niet van, LAAT ME ALLEEN?" vraag ik geïrriteerd. "Stap in" zegt hij m'n vraag negerend, ik lach geïrriteerd, waarna ik m'n capuchon weer over m'n hoofd doe. "Ga terug naar de basisschool ofzo, volgens mij snap jij niet wat ik zeg" zeg ik boos, waarna ik weer begin te lopen.

"MERYEM!" hoor ik hem boos schreeuwen, terwijl hij met z'n auto voor me scheurt. Geschrokken neem ik een stap naar achter, als ik zie dat hij serieus is. "Stap in" zegt hij kalm, "hoe kan ik je vertrouwen dan? Stel je neemt me ergens anders heen? Wat dan? He?" vraag ik en schud m'n hoofd, "bro ik ben geen 1 of ander psychopaat, ben halalboy je weet. Stap gewoon in, ik vind het sowieso niet goed dat je zo laat buiten bent" zegt hij. "Je bent m'n broer niet" sis ik droog, terwijl ik m'n armen over elkaar doe, "stap in" zegt hij weer. Ik rol m'n ogen en zucht geïrriteerd, waarna ik de autodeur snel open doe en in stap.

"Als je 1 vieze of domme actie gooit, wollah teh ik klap jou hier!" sis ik boos, hij begint te lachen, terwijl hij op de gaspedaal drukt. "Grappig?" vraag ik geïrriteerd, terwijl ik vanuit het raam naar buiten kijk. "Bestemming?" vraagt hij, "ziekenhuis" zeg ik droog. "Waarom?" vraagt hij weer, ik neem een diepe zucht, waarna ik m'n hoofd omdraai naar hem. "Te veel vragen stellen? Daar ben je zeker goed in" zeg ik geïrriteerd, hij haalt z'n schouders op, terwijl hij de afslag naar rechts rijdt.

"Je gaat voor Latif he?" vraagt hij, ik knik met m'n hoofd, terwijl ik met de rits van m'n jas speel. "Weten je broers ervan?" vraagt hij, "zij waren niet thuis" zeg ik droog, waarna hij knikt en aandachtig voor zich uitkijkt.

De hele rit vol hebben we niet meer gepraat. Wat ook beter is, want zijn vragen waren super irritant.

Hij parkeert in de parkeergarage van het ziekenhuis, waarna hij uitstapt. Niet-begrijpend stap ik ook uit en kijk hem vragend aan. "Waarom stap jij uit?" vraag ik hem, "ik kom ook mee" zegt hij, terwijl hij z'n deur hard dicht slaat. "Jij gaat nergens heen! Ik ga alleen!" zeg ik snel, "mag ik m'n vriend niet zien dan?" vraagt hij me. Ik zucht geïrriteerd, waarna ik hem snel voorbij loop. "Geen dankje oulleh?!" hoor ik hem van achter schreeuwen, "bedankt!" schreeuw ik terug, terwijl ik op de lift knop druk.

De deur gaat open, waarna ik snel de lift instap. Akram rent snel mijn kant op, waarna hij net in de lift springt. "Je hoefde niet eens moeite te doen, er bestaat ook een trap. He Akram?" zeg ik geïrriteerd, waarna ik op de tweede verdieping klik. "Hou je mond, je praat veel" zegt hij ook geïrriteerd, terwijl hij strak voor zich uitkijkt. Geïrriteerd kijk ik hem aan, waarna de deur weer opengaat. Tegelijk lopen we de lift uit, waarna hij stopt met lopen.

"Wat stop je met lopen?" vraag ik hem, "ik weet de weg toch niet?" zucht hij geïrriteerd. "Ow" komt er uit m'n mond, waarna ik hem voorbij loop.

Na een paar gangen voorbij lopen, komen we aan voor de deur van Latif. Ik zucht diep en kijk naar achter, waar Akram staat. Langzaam pak ik de deurklink vast. Voor even sluit ik m'n ogen en open dan de deur. Ik open weer m'n ogen, waarna ik om me heen kijk.

Illias, Yasin, Bilal, Latif en Sara?

STEM!!

M'n blik valt op Latif en Sara die elkaar aankijken. Niet-begrijpend krab ik op m'n achter hoofd, waarna ik m'n broers aankijk. "Ow. Meryem?" vraagt Illias die me aankijkt, waarna ik voel dat alle blikken op mij zijn gericht. Ik slik en laat de deurklink los als ik zie dat Latif me ook aankijkt. Ik voel dat m'n ogen langzaam roder worden, als ik de hand van Sara op zijn wang zie. De blik van Latif gaat van een glimlach naar zijn kille droge blik.

Ik sluit m'n ogen, waarna ik diep in en uit adem.

"Waarom loop je niet naar binnen?" hoor ik Akram achter me vragen. Ik voel dat er een traan over m'n wang glijdt, waarna ik me snel omdraai en Akram aankijk. Hij trekt z'n wenkbrauw op als hij m'n rode ogen ziet. Ik schud huilend met m'n hoofd, waarna ik hem wegduw en snel voorbij loop.

Ik bedoel. Ik snap het niet? Hoe is Latif ineens wakker? En waarom hebben m'n broers het mij niet verteld? Ik ben namelijk degene die het meest kapot ging, terwijl Latif hier lag. En waarom zit Sara daar? Hadden ze geen ruzie?

100 vragen, maar zeker 0 antwoorden.

Snappen jullie het?

We hebben helaas de stemdoel van de vorige deel niet behaald, maar ik wou jullie niet langer laten wachten. Dus hierbij een deel. En ik hoop dat deze deel wel de stemdoel bereikt!

En goed nieuws! Dit boek is nog lang niet af! X

STEM EN REAGEER!!!