Voorgelogen

48

Wat vooraf ging: Met moeite laat ik haar hand los en kijk haar voor de laatste keer aan.

STEMDOEL: 50 STEMMEN!!!

Latif:
"Niet zo verdrietig broer, ze wordt inshAllah wakker" zegt Bilal die z'n hand op m'n schouder legt, sip kijk ik naar de grond. "Hoelang laten ze haar nog in coma?!" zeg ik boos, hij haalt z'n schouders op. "Er zijn maar 6 dagen voorbij, even chill!" zegt hij en glimlacht naar me, ik zucht diep en kijk hem met een zwakke glimlach aan. "Bedankt dat je er voor me bent" zeg ik en geef hem een knuffel, "geen dank, broers moeten dit doen".

"Ey, ik ga even langs Meryem. Kom je ook?" vraag ik en sta op, "zekers" zegt hij en huppelt naar m'n auto. Ik pak de autosleutel uit m'n zak en stap m'n auto in. Samen rijden we naar het ziekenhuis. Op dit moment zijn Illias en Yasin er niet, dus heb ik alle tijd met Meryem. "Ga jij alvast, ik haal wat te drinken" zegt Bilal en loopt weg, ik kijk om me heen en neem de lift naar de Intensive Care. Ja ik weet de weg al uit m'n hoofd.

Daar aangekomen sta ik voor haar deur. Ik zucht diep en houd de deurklink vast. Langzaam doe ik de deur open en kijk hoe ze 'slaapt'. Met een pruillipje ga ik naast haar zitten. Ik pak haar hand vast en geef er een kus op. "Wollah ik kan niet zonder jou, wordt wakker. Ik weet dat je het hoort" zeg ik schor, "ik weet dat je me nooit gaat vergeven, na wat ik je hebt aangedaan. Maar wollah ik heb erge spijt. Als je wakker wordt, maak ik jou de gelukkigste vrouw. Al wil je mij niet. Ik heb ook spijt dat ik je niet kon helpen, ik weet dat ik dit elke dag vertel. Maar ik hou van je" zeg ik en zucht.

Ik geef haar een kus op d'r wang en kijk haar lang aan. Lang en stil. De deur gaat in een ruk op. "Hey ik ben er!" schreeuwt Bilal en gooit een Red Bull mijn richting op. "Bedankt" zeg ik glimlachend en open het. Ik neem een grote slok en leg het op het kastje die naast me ligt. "Ewa Meryem. Ik hoop dat je snel wakker wordt. We hebben je gemist!" zegt Bilal een beetje te hyper en geeft Meryem en boks. Ja hij geeft haar een boks, zonder dat ze terug reageert ofzo. "Weet je dat Latif helemaal kapot gaat van binnen voor jou?" zegt hij en geeft mij een knipoog, "wordt snel wakker he, anders maak ik jou wakker" zegt hij en kijkt haar lachend aan.

Na een paar minuten praten, gaat de deur open. Allebei draaien we om naar de deur. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik Macid aan. "Wat doe jij hier?!" vragen ik en Bilal tegelijk, hij komt met een bos bloem de kamer in en legt het op het kastje. "Ga je nog antwoorden?" vraag ik, "Meryem bezoeken" zegt hij droog en gaat naast haar zitten.

Vies kijk ik hem aan. "Wat kijk je zo?" vraagt hij en trekt z'n wenkbrauw omhoog, ik schud m'n hoofd en sta op. "Waar ga je heen broer, zit" zegt Bilal en trekt me aan m'n arm, "ik moet gaan trainen" zeg ik droog. Macid begint dom te lachen, "wat lach je?! Vind je het grappig?!" zeg ik boos en sta weer op. "Maak me niet boos naast haar!" sis ik, "ben je dat niet dan?" vraagt hij grijnzend.

Ik zucht diep en trek Bilal omhoog. "We gaan, ik hoef z'n gezicht niet te zien" zeg ik tegen Bilal, "alsof ik die van jou wou zien" hoor ik Macid mompelen. Ik negeer hem en loop hem voorbij. Bilal zucht en loopt de deur uit. Ik kijk nog even naar achter en zie dat Macid haar een kus geeft op d'r wang. Met grote ogen loop ik naar hem toe. Ik trek hem van z'n capuchon naar achter en pak hem van z'n kraag vast. "Neem afstand!" sis ik, "waarom zou ik dat nemen? Als ze wakker wordt dan wordt ze toch m'n vrouwtje" zegt hij en lacht. Ik weet niet wat me bezielt, maar uit het niets begin ik hem hard heen en weer te schudden.

"MAAK ME NIET PARRA!" schreeuw ik woedend, hij duwt me weg en staat boos op. "Wat de kanker doe je?!" schreeuwt hij terug en heft z'n hand op om me een vuist te geven. "WAT DOEN JULLIE?!" schreeuwt Bilal die de kamer in rent, hij duwt Macid weg en trekt me naar achter. Zwijgend kijk ik Macid aan. Hij schudt boos z'n hoofd. "Jij gaat zien vriend!" zegt hij en duwt mij weer, ik duw hem terug tegen de muur aan en pak z'n keel vast. Boos knijp ik erin. "Jij gaat Meryem nooit meer aanraken! BEGREPEN?!" schreeuw ik en knijp er nog harder in, hij begint te kokhalzen. Bilal trekt me ruw naar achter. "Je gaat hem doodmaken!" zegt hij, ik draai m'n hoofd om naar Macid die hard aan het hoesten is.

Ik neem een diepe zucht en ga zitten op een stoel. "Gaan we? Voordat er meer ruzie ontstaat?" vraagt Bilal, ik knik en sta op. Snel draai ik m'n hoofd om naar Meryem. Ik zie een traan langs haar wang glijden. Geschrokken kijk ik ernaar. "Ben je blij wat je hebt gedaan?!" zeg ik boos tegen Macid en duw hem weg. Ik hurk naast Meryem neer en veeg de traan weg. "Niet huilen. Er gebeurt helemaal niks" fluister ik in haar oor en pak haar hand vast. Ik geef er een kleine kusje erop en sta op.

"Wat zei je tegen haar?" vraagt Macid, "boeit jou niet" sis ik en pak hem van z'n kraag vast. "Als ik van iemand hoor dat je haar aanraakt, wollah dan heb je met mij te maken!" sis ik en loop de kamer uit. Ik doe de deur dicht en samen met Bilal lopen we het ziekenhuis uit.

Op weg naar. Eigenlijk helemaal niks.

M&L of M&M?

STEM EN REAGEER!!!