ချာဆူမင် သူ့ရဲဲ့ကလေးပိစိကို အော်တဲ့
ယူဂျယ်မင်းကို တစ်ချက်ဆွဲထိုးလိုက်ပြီး
ပိစိလေးလက်ကို ဆွဲကာ အားကစားကွင်းထဲ
က ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်
သူ့ကို အမြဲလိုက်ပြိုင်နေတဲ့ ယူဂျယ်မင်းကို
အမြဲ သည်းခံနိုင်ပေမယ့်
ပိစိဘေးနားရှိနေတာတော့ လက်မခံနိုင်
စမြင်ထဲက ဆွဲထိုးချင်နေတာ
ကလေးပိစိကိုပါ အော်လိုက်တော့ ယူဂျယ်မင်း အထိုးခံရဖို့ လုံလောက်သွားပြီ
"ရောက်နေတာ ဘာလို့ ကိုယ့်ဆီ စာမပို့ထားရတာလဲ ပိစိရဲ့ "
သူထိုင်နေကြ ကျောင်းဆောင်တွေနားက
အရိပ်ရတဲ့ သစ်ပင်အောက်
ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်စေရင်း စကားစလိုက်တော့ မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လာတဲ့ ပိစိ
သူ့ကို မဆူနဲ့ ဆိုတဲ့ သဘော
"ကျနော်က နေ့တိုင်းရောက်လာတော့ အကိုကြီး စာသင် ပျက်မှာ ဆိုးလို့ပါ "
"အတန်းက အရေးမကြီးဘူး "
အကိုကြီးက uniကျောင်းသားမို့ အတန်းက အရေးမကြီးဘူးလို့ ပြောတာလေ
ဘာလို့ ရှောင်းကျန့်လေးက ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာရတာလဲ
"ဘောလုံး သွားမကစားတော့ဘူးလား အကိုကြီး ဆူမင် "
ပါးစပ်ထဲတွေ့ရာ စကားလုံးကို စကားလုပ်ပြောတော့
မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်ကာ ပြန်မေးလာတဲ့ အကိုကြီး
"ယွန်းဆန်းကို အော်တဲ့ ဟိုကောင် ရှိတဲ့နေရာကို ပြန်သွားချင်တာလား "တဲ့
အဲ့လိုတော့မဟုတ်ဘူးလေ
ဒါပေမယ့် ရှောင်းကျန့်လေး ဒီကိုလာတာ
သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်သူပိုကစားတတ်လဲ
အကဲခတ်မို့ဟာ
"မဟုတ်ပါဘူး အကို့အတွက် လေ့ကျင့်ချိန်တွေ လျော့မှာ ဆိုးလို့ပါ "
"ရတယ်ယွန်းဆန်းပိစိအတွက် အဆင်ပြေဖို့ပဲလိုတာ
ကျန်တာ အရေးမကြီးဘူး"
ပြောပါတယ် အကိုကြီးဆူမင်က ရှောင်းကျန့်အတွက် ကယ်တင်ရှင်ကြီးပါဆို
အမြဲ ရှောင်းကျန့်လေးအတွက် တွေးပေးတတ်တယ် ချစ်လိုက်တာ အဲလေမှားလို့ ရိပေါ်သိရင် စိတ်ဆိုးအုံးမယ်
စိတ်ကောင်းရှိလိုက်တာ
"ပိစိ ဒီမှာ ခနထိုင်စောင့်နေအုံး
ကိုယ် ကန်တင်းက ပိစိစားဖို့ မုန့်သွားဝယ်ပေးအုံးမယ် "
YOU ARE READING
ဆန်းဆန်းကြီး system
Fanfictionကိုယ့်ဘာသာ အေးဆေးသေပါရစေ ဂယ်ပဲ system က ဆိုပြီး ယောက်ျားပေးစားကြအုံးမယ် မသိတာခက်လို့
