"ဘာပြသနာ ဖြစ်နေတာလဲ "
ဆိုတဲ့ မန်နေဂျာကြီးရဲ့ အမေးစကားကြောင့် အရောင်းစာရေးမလေးက
အားကိုးတစ်ကြီးတိုင်တန်းပါတော့တယ်
"ဒီက ဝယ်သူက ပါးစပ်စည်းမစောင့်လို့ပါ ဆရာ "
"ဘာပြောလို့လဲ "
"ညမက အကျီတွေ သေချာလိုက်ပြပေးနေတာကို သူက
ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် အာဘွားပေးချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ် "
အရောင်းစာရေးမလေးရဲ့ စကားဆုံးတာနံဲ့
ရှောင်းကျန့် ကို အထက်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည်ကြည့်လာတဲ့
မန်နေဂျာဆိုသူကြောင့် ရှောင်းကျန့်လေးတောင် နေရခက်နေပြီ
ပြီးတော့ ပြောသေးတယ်
"မထင်ရဘူးနော် "တဲ့
လိပ်မွှေသမျှ ရှောင်းကျန့်လေး ခါးစည်းခံနေပြီ အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဖနောင့်နဲ့ ပေါက်ဖြစ်အောင် ပေါက်အုံးမယ်
"ဒီက မိန်းကလေး ကျနော်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူးဆို "
ရှောင်းကျန့်မှာလည်း ဒီစကားတစ်ခွန်းအပြင် ဖြေရှင်းစရာမရှိ
"ပြောင်မလိမ်နဲ့ ရှင် CCTV က ပြန်စစ်လည်း ရတယ် "
အခိုင်အမာပြောဆိုနေတဲ့ အရောင်းစာရေးမလေးကြောင့် မန်နေဂျာကြီး ဆုံးဖြတ်ပေးလိုက်တာက
"ဒီက ဝယ်သူ ကိုယ့်ဘာသာ ထွက်သွားမလား
ကျနော် တို့ ဆွဲထုတ်ပေးရမလား "
ဒါတော့ နည်းနည်းများသွားပြီ လူကို ဆွဲထုတ်မယ်ပေါ့လေ ရှောင်းကျန့်ကို မတရားလာမပြောနဲ့ ကိုယ်မလုပ်ဘဲ လာစွပ်စွဲရင် ဘယ်တော့မှ အငြိမ်မခံဘူး
အဲ့တော့ ရှင်းရှင်းလေး
နှင်ထုတ်နေတဲ့ မန်နေဂျာဆိုသူရဲ့ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကာ
အဲ့လူရဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်း သွားနဲ့ခဲထားလိုက်တယ်
"ရပြီ ကျနော့ အပြစ်နဲ့ ကျနော် ထွက်သွားပေးမယ် "
ရှောင်းကျန့်လေးက လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ပေမယ့်
အနောက်မှာတော့ ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့အုပ်ကာ အံ့သြနေတဲ့ အရောင်းစာရေးမလေးရဲ့ရှေ့
ပါးမှာ သွားရာအကွင်းလိုက်ကြီးနဲ့ မတ်တပ်မေ့နေတဲ့ မန်နေဂျာကောင်လေးတို့က မလှုပ်မယှက် ကျန်ခဲ့လေရဲ့
YOU ARE READING
ဆန်းဆန်းကြီး system
Fanfictionကိုယ့်ဘာသာ အေးဆေးသေပါရစေ ဂယ်ပဲ system က ဆိုပြီး ယောက်ျားပေးစားကြအုံးမယ် မသိတာခက်လို့
