"ရှန့်....ကိုယ် ဆန်ပြုတ်နဲ့ အကိုက်ခဲပျောက်ဆေး သွားဝယ်လာတယ် "
နိုးတဲ့အချိန်ကတည်းက တစ်ချိန်လုံး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်က မထနိုင်တဲ့ အချစ်ကလေးနား ကပ်ထိုင်ပြီး Gumတစ်ယောက် မျက်နှာလုပ်နေရသည်
မလုပ်လို့လဲ မရတဲ့အခြေအနေ
သဝန်တိုကောင်းမှု အကြောင်းပြုပြီး သူ့ဘက်က အချစ်လွန်မိလိုက်သည်မလား
"ဟွန့် "
ချော့ခြင်းအမှုကတော့ အားရစရာ ရှန့်က
သူ့ကို မျက်စောင်းကြီး ခဲထားပြီး
နှာတစ်ချက်မှုတ်ကာ မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်လေ
"ရှန့်... ငါးဆန်ပြုတ်လေး ဝယ်လာတာ
နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် သောက်လိုက်ပါအုံးနော် ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ဘာမှစားမဝင်ရသေးဘူးမလား "
ရောက်လာပြန်ပြီ နောက်ထပ်မျက်စောင်းကြီးကြီးတစ်ခု
စိတ်ဆိုးလို့ရပေမယ့် ဘာမှ မစားရင် သူလေးပဲ ထိခိုက်မှာလေ
သူလေးစားမကောင်းမှာဆိုးလို့ တမင်ငါးဆန်ပြုတ်လေးဝယ်လာတဲ့ဟာကို
"မကြိုက်လို့လား ဗိုက်မဆာသေးလို့လား ရှန့်"
"ဗိုက်ဆာတယ် ငါးမစားချင်ဘူး "
ရှန့်က ငိုမဲ့မဲ့လေးပြောတော့မှ သတိရတယ်
ဟုတ်သား ကိုယ့်အချစ်တုံးလေးက ငါးမျိုးနွယ်လေးဆိုတာ
Gummmရာ အရေးကြီးတာကို မေ့နေရလား
တော်သေးတာပေါ့ နောင်လည်း လိုလိုမယ်မယ်ဆိုပြီး Knorr ဆန်ပြုတ်ထုပ်လေးတွေ ဝယ်လာလို့
"ရှန့် ခနလေးစောင့် ကိုယ် ဆန်ပြုတ် အသစ်ဖန်တီးလိုက်မယ် "
"မြန်မြန်သွား"
ဒီလိုပဲ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ စ်ိတ်ဆိုးမှုတွေဟာလည်း Gumရဲ့ ဆန်ပြုတ်တိုက်ကျွေး ကိုယ့်အချစ်လေးဆိုတဲ့ အစီအစဥ်အောက်
ခနတာ ကွယ်ပျောက်သွားရပြန်တယ်
.....
"ကိုယ့်ကိုယ် စိတ်ဆိုးပြေပြီလား "
ခွံ့ကျွေးသမျှ ဆန်ပြုတ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးစားပေးနေတာကြောင့်
စိတ်ကောင်းဝင်ပြီ အထင်နဲ့ မေးလိုက်တော့
ရှေ့သွားကြီးကြီးနှစ်ချောင်းကို ထုတ်ပြပြီး
ခွင့်မလွှတ်သေးကြောင်း ပြလေရဲ့ အဲ့လိုပဲ
နိုးကတည်းက အပြုအမူတွေနဲ့သာ တုံ့ပြန်ပြီး
စကားဆိုလို့ဗိုက်ဆာကြောင်း တစ်ခွန်းပဲပြောသေးတာ
ကိုယ့်ဘက်ကလည်း ပေးတဲ့ အခွင့်အရေးကို အပြည့်အဝယူပစ်မိတာကိုးးးး
YOU ARE READING
ဆန်းဆန်းကြီး system
Fanfictionကိုယ့်ဘာသာ အေးဆေးသေပါရစေ ဂယ်ပဲ system က ဆိုပြီး ယောက်ျားပေးစားကြအုံးမယ် မသိတာခက်လို့
