[Complete]လမ်းခွဲပြီးတဲ့နောက် ငါလက်ထပ်ပစ်လိုက်တယ်(mmtranslation)

Chapter (17.1)

{Unicode }(17.1)

ကျန်းရှု တစ်ယောက် အနည်းငယ် ဝေဝါးနေခဲ့တယ်။

ငါဒါကြီးကို အခုထိ လုံးဝ မယုံကြည်နိုင် သေးဘူး။ ဒီလောက်ငြင်သာပြီး နူးညံ့ခဲ့တဲ့  လူက အခုတော့ ချက်ချင်းလက်ငင်းကြီးကို ပြောင်းလဲ သွားတာကြောင့် ပြန်တိုက်ခိုက်လို့လဲ မရတော့ဘူး။

" ရှုပေါ်စုလေးရေ ........''

ကျန်း ပြင်းထန် ဒေါသ ရှုက အံကိုကြိတ်ကာ သတိပေး လိုက်တယ် ။

" ခများ ကျွန်တော့်အပေါ် ဒီလို လုပ်လို့ မရဘူး လေ ''

" ကိုယ်က လုပ်လို့ မရဘူးလို့ ဘယ်သူကပြော သလဲ? "

ရှု သဘောထားသေး တဲ့ ပေါ်စုက ပြန်မေးလိုက်တယ်။

" မင်းကို ကိုယ်က ကိုယ်ဝန်ဆောင်စေဖို့ ကြိုး စားခွင့်လေးကို ဘာလို့မပေးချင် ရတာလဲ? "

" သေချင်းဆိုးကြီး...''

ကျန်း ပျော့ဖက် ရှုက ကျိန်ဆဲဖို့သာ တက်နိုင်တော့တယ်။

တစ်ဖက်လူ က သူ့ကို ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း မလုပ်သလို အားတွေ အများကြီးနဲ့လည်း မထိုးဆောင့်ခဲ့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ဘာမှ လွန်လွန် ကျူးကျူး စကားတွေ ကိုလည်း မပြောခဲ့ပါဘူး ။ ဒါပေမယ့် လို့ ကျန်းရှု တစ်ယောက် သူဟာ မုန်တိုင်းထန်နေတဲ့ ပပင်လယ်ပြင်မှာ သွားနေရတဲ့ လှေငယ်လေး တစ်စင်းလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

အချိန်မရွေး လှေမှောက်ပြီး နစ်မြုပ် သွားနိုင်တဲ့ လေငယ်လေးလိုမျိုးပေါ့လေ။

ရှုပေါ်စု က သူ့အပေါ် ထားတဲ့ ငြင်သာမှုလေးကတော့ ရှိနေဆဲလို့ သူထင်မိတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ရှုပေါ်စုက သူ့ကို ဘယ်တော့မှ မှောက်ခွင့်မပေးပဲ နောက်ကျောပေးထား ခွင့်လည်း မပြုခဲ့ပါဘူး။ အဲ့အစား သူ့ခြေထောက် တွေကို သန်မာတဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်ထားရင်း အလယ်မှာ စီးနင်းနေခဲ့ပါတယ်။

[ 😗အမလေး ရှက်လိုက်တာ မီးနီအစစ်တွေ ရေးရင်တောင် မျက်နှာ တစ်ချက်မပျတ်တဲ့ ကျွန်မ ရှက်နေပါပြီလို့]

ဒီလိုမျိုး သူ့ကို စီးနင်းနေတဲ့ ရှုပေါ်စု ကို သူ့က နိုင်ငံတကာက အဆဲနည်းပေါင်း ၁၀၀ လောက် ဆဲချင်ပေမယ့် ဘယ်လိုမျိုး တစ်ခွန်းထဲနဲ့ မိမိရရ ဆဲလိုက်ရမှန်း ကျန်းရှု မသိခဲ့ပါဘူး။