Chapter (34.2)

2.7K 393 1
                                    

[Unicode] (34.2)

၂ ည ဆက်တိုက် လူးလိမ့် ပြီးတာကြောင့် ကျန်းရှုက ထိုနေ့ညမှာတော့ အထိမခံတော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်။

ရှုပေါ်စုက ကျန်းရှုစားဖို့ရာ ထမင်းဟင်းတွေကို အစောကြီးလုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ည၉ နာရီအစောပိုင်းမှာတော့ ရှုပေါ်စုက ကျန်းရှုကို သွားအိပ်ကြဖို့တိုက်တွန်းလေတယ်။

ကျန်းရှုစိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာကို ဖွက်ထားတဲ့အတွက်ကြောင့် ' အိပ် ' ဆိုတဲ့  စကားကိုကြားလိုက် ရရုံနဲ့တင်သူက ထပြီးတော့ အားလျော့စွာ ပြောလိုက်တယ်။

" မရဘူးနော် ။ ဒီနေ့ ကျွန်တော် နေလို့သိပ်မကောင်းဘူး''

သူ့မှာ ထိုအရာလေးရှိနေ လောက်တယ်လို့ တွေးမိရုံနဲ့တင် သူ့နားကပ်လာတဲ့ လူကြီးကို တုံ့ဆိုင်း ခြင်းမရှိပဲ တွန်းပလိုက်တယ်။

တကယ်လို့သာ သူ့မှာအဲ့တာရှိနေတာ မှန်တယ်ဆိုရင် ဒါဟာ ရှုပေါ်စုရဲ့အမှားလို့ အပြစ်တင်လို့ မရတော့ဘူး ။ တကယ်လို့သူ သာ တစ်ဖက် လူက သူ့ကိုဒီလိုမျိုးတွေ လုပ်နေတုံးမှာ သူသာ တစ်ဖက် ကို ကွန်ဒုံး တစ်ခု လောက် ဝတ်ခိုင်းခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒီလိုမျိုးတွေ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး။

"ဘယ်နေရာက မသက်မသာဖြစ်တာလဲဟင်?''

ရှုပေါ်စုက ချက်ချင်း ပဲအလေးအနက်ဖြစ်သွားကာ ကျန်းရှုရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ကာမေးလိုက်တယ်။

" အရမ်းပင်ပန်းနေလို့''

ကျန်းရှုက သာမန်အကြောင်းပြ ချက်တစ်ခုပဲ ပေးလိုက် တယ်။

ဒီနေ့တစ်နေကုန် သူက သူ့အတန်းဖော် နဲ့ လျှောက်လည်ကစား ခဲ့တာကြောင့် ပင်ပန်းနေတာကို ရှုပေါ်စုနားလည်ပေး နိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် သူက ကျန်းရှုကို ဖက်ရုံသာဖတ်ပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်။

" အိုကေ ။ ဒါဆိုလည်း မနက်ဖြန် ညကျမှ ကစားကြတာပေါ့''

"အင်း''

ကျန်းရှုက စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမရှိပဲ ဒီအတိုင်း သာပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

ကျန်းရှုရဲ့ ငြင်းပယ်မှုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တော့ ရှုပေါ်စု က အများကြီးမစဥ်းစားခဲ့ပါဘူး။

[Complete]လမ်းခွဲပြီးတဲ့နောက် ငါလက်ထပ်ပစ်လိုက်တယ်(mmtranslation)Where stories live. Discover now