Chapter (40.1)

3.3K 457 2
                                    

[Unicode] (40.1)

စုဝေးနေတဲ့ လူစုကိုကြည့်လိုက် ပြီးတော့ ကျန်းရှု တစ်ယောက် သူ့ရဲ့အမူအရာက အတော်လေးပျက်ယွင်း သွားလေတယ်။ ချက်ချင်း ပဲ အောက်ထပ်ကိုဆင်းချင်စိတ် မရှိတော့ပေ။

" ခများ အမေက ဒီလိုပဲအမြဲလုပ်နေကြလား။ ဒါကြီးကရှက်ဖို့ မကောင်းဘူး လား။ ခများအရင်တုံးက အိမ်မှာ ဘယ်လိုတောင်နေခဲ့ ရတာလဲ''

ရှုပေါ်စုက အရမ်းရှက်သွားပေမယ့် သူ့ဇနီးလေးကို ရှင်းပြလိုက်တယ်။

" ကိုယ်... ကိုယ်ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ဒီလိုပဲ နေခဲ့ရတာလေ''

" ဒါဆို ခများဘဝက အတော့်ကို ခက်ခဲခဲ့မှာပဲနော် ''

ကျန်းရှုက ရှုပေါ်စု ကို သနားမှုလေး အနည်းငယ် လောက်ပေးလိုက်တယ်။

" အဲ့တာက အဆင်ပြေပါတယ် ။ ကိုယ်တို့သွားကြစို့လေ''

ရှုပေါ်စုက သူ့ရဲ့ခါတိုင်း ပုံကိုပြန်ပြောင်းလိုက်ပြီးတော့ ကျန်းရှုကို ဖက်ကာအောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလေတယ်။ သူတို့က တိုးတိုးတိတ်တိတ်သာ ဆင်းလာခဲ့ပေမယ့် လှေကားပေါ်ကနေ တစ်ထစ်ဆင်းတိုင်း မရေတွက်နိုင်တဲ့ မျက်လုံးအစုံတွေက သူတို့အပေါ်ကို အာရုံစိုက် လာခဲ့ကြတယ်။

မေမေရှု ကလည်း အားလုံး ရဲ့အကြည့်တွေနောက် ကိုလိုက်ပြီးတော့ အနောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့် လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ လှေကားပေါ်ကနေ ချောမောတဲ့ အမျိုးသား ၂ ယောက်ကအတူတူ ဆင်းလာတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

တစ်ယောက်က အရပ်ရှည် ပြီးတော့ ချောမောခန့်ညားတယ်။ ကျန်တစ်ယောက် ကတော့ ပိန်ပါးပြီး တော့ ဖြူဖွေးနေတယ်။ သူတို့ ၂ ယောက်ကို ဒီလိုအတူတူတွဲ ကြည့်လိုက်တော့ အတော်လေး ကိုမျက်စိပဒေသာဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရတယ်။

" ဒါက ပေါ်စုရဲ့ လက်တွဲဖော်ပဲ''

မေမေရှုက အားလုံးကိုပြောလိုက်တယ်။

" အိုကေ။ ညစာစားဖို့ပြင် ကြစို့လေ''

လူအုပ်ကြီး က ဟောခန်းထဲကနေ အကုန်ထွက်သွား ပြီးတော့မှပဲ ကျန်းရှုတစ်ယောက် စိတ်သက်သာ ရာရစွာနဲ့ သက်ပြင်းချ လိုက်နိုင်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ရှုပေါ်စု နားကိုတိုးကပ်ကာ အသာလေးပြောလိုက်တယ်။

[Complete]လမ်းခွဲပြီးတဲ့နောက် ငါလက်ထပ်ပစ်လိုက်တယ်(mmtranslation)Where stories live. Discover now