[Complete]လမ်းခွဲပြီးတဲ့နောက် ငါလက်ထပ်ပစ်လိုက်တယ်(mmtranslation)

Chapter (24.3)

{Unicode }(24.3)

သူတို့ ၂ ဦး နမ်းနေရာမှ ခွာလိုက်ချိန်မှာတော့ ရှုပေါ်စုရဲ့ နှုတ်ခမ်း တစ်ခု လုံး ဖူးယောင် နေပြီးတော့ ကြည်လဲ့နီရဲနေခဲ့တယ်။

ကျန်းရှုက သူစိတ်တွေ ထွေပြားနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ကို အကျိုးအမြတ်ရယူခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ ချက်ချင်း လက်ငင်းကိုပဲ ပျော်ရွှင် သွားပါတော့တယ်။

နောက်တော့ အသက်ရှုချိန်လေး ပေးဖို့ခွင့်တောင်း လာရတယ်လေ။

ရှုပေါ်စုရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ မျက်ခွံအောက်မှာ မဲမှောင်နေပြီးတော့ အရာရာကို ရှင်းရှင်း လင်းလင်း မမြင်ရပဲ တစ်ဖက်လူရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ ကျုးကျော် သိမ်းပိုက်နေတာကို ခံနေရတယ်။

ကျန်းရှုက ခဏတာ မူးမေ့မတက်ဖြစ်သွားကာ ထိုအလှလေးကို ဘေးအခန်းထဲဆီနမ်းရင်ပဲ ခေါ်သွား လေတယ်။

"ဟမ်း ..... မနက်ဖြန် ကျွန်တော် အလုပ်သွား ရအုံးမယ် လေ''

ကျန်းရှုက ရှုပေါ်စု ရဲ့ ဆံပင်တွေ ကိုစုကာ ဆုပ််ကိုင်လိုက်တယ်။

ဒါပေါ့။ ရှုပေါ်စု နာတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ စိတ်အာရုံက အဲ့ကိုရောက်မနေပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒါကို ကျန်းရှုရဲ့ စိုးရိမ်မှု က တမင်လုပ်တာပဲ ဖြစ်စေ တမင်မလုပ်တာပဲ ဖြစ်စေ သူလျစ်လျူရှုထား လိုက်ပါတော့တယ်။

..............

နာရီက ကိုးနားရီ ကနေ ဆယ်နာရီကို ပြောင်းသွားပါပြီ။

ကျန်း ပြင်းထန်ဒေါသ ရှုကို ရှုလူလိမ်ပေါ်စုက တစ်နာရီနီးပါး စားသုံးခဲ့တဲ့နောက် အလွတ်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။

အား....ငါ့ခါးတွေ ကျိုးတော့မလိုပဲ!

မနက်ဖြန် ပထမဆုံး အကြိမ်အနေနဲ့  ငါအလုပ်ကို သွားရမှာလို့ပြောနေတာကို တောင်မှပဲ!

ငါတော့ ကိုယ်တစ်ခြမ်းသေတဲ့ ရောဂါရတော့မှာပဲ!

" အာ့...''

ကျေနပ်မှုတွေပြည့်သွားတဲ့ လူကြီးကတော့ ကျန်းစတော်ဘယ်ရီလေးရဲ့ ကန်ခြင်းကို ကျေကျေနပ်နပ်ခံယူကာ အသံတိုတိုးလေးနဲ့တောင် နာကြောင်း ညီးပြလိုက်သေးတယ်။ တစ်ချိန်ထည်းမှာပဲ သူလေးရဲ့ အဆူအပူကို ခံယူနေရတော့တယ်။