ဗိုလ်ချုပ်ရီ၏အမည်ကို ခန့်မှန်းရန်မှာ ခက်ခဲသည်မဟုတ်ပေ။
ဗိုလ်ချုပ်ရီကသာ သာမန်ကျောင်းသား တစ်ဦးကို တပည့်အဖြစ် လက်ခံမည်ဟု တိုက်ရိုက်ပြောခဲ့လျှင် ရင်တွေခုန်နေမည်မှာ သေချာသည်။
ဝမ်လင်းအနေဖြင့်မူ လုံးဝ သဘောမတူချင်ခဲ့ချေ။
ထို့ကြောင့် လက်ရှိအချိန်တွင် သူလုပ်နိုင်သည့် အကောင်းဆုံးအရာမှာ နှုတ်ဆိတ်နေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။
အမှန်တကယ်တွင်သူ၏ ကိုယ်ရေး အချက်အလက်ကို ဖုံးကွယ်ရန် ဆရာရှာဖွေခြင်းမှာ သင့်လျော်သော အကြံအစည်ဖြစ်၏။
သို့ရာတွင် ဗိုလ်ချုပ်ရီမှာ ကျင့်ကြံခြင်းလောက၏ စီနီယာကြီးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဟွာရှို့နိုင်ငံကို စတင်တည်ထောင်သူ ဆယ်ဦးထဲမှတစ်ဦး ဖြစ်နေသည်။
ဤကဲ့သို့သောသူမျိုး သူ့ဘေးနားတွင် ရှိနေသည်က လူအများ၏အာရုံကို ဖမ်းစားလွန်းမည်မှာ သေချာ၏။
ခြုံပြောရလျှင် ဗိုလ်ချုပ်ရီနှင့် ယခုတစ်ကြိမ် တွေ့ဆုံခြင်းသည် အမှားတစ်ခု ဖြစ်ကြောင်း ဝမ်လင်း ကောက်ချက်ချခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ဤစီနီယာကြီး ရှိနေသဖြင့် မိစ္ဆာအင်ပါယာကွာဖီကိုရှာဖွေမည့်သူ၏ အကြံအစည်မှာ လုံး၀ ပျက်ပြားသွားခဲ့၏။
မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ၏ စစ်မှန်သည့် ခွန်အားကို ဤစီနီယာရှေ့တွင် ထုတ်ပြ၍ မဖြစ်ပေ။
လောလောဆယ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်ရီ၏ နောက်ထပ် ခြေလှမ်းက မည်သည့်ခြေလှမ်း ဖြစ်သည်ကို သူစောင့်ကြည့်ရပေမည်။
သူက စိတ်ထဲကနေ ကူကယ်ရာမဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
သူ၏ တိတ်ဆိတ်မှုက ဤလူကြီးကို စိတ်ဓာတ်ကျအောင် မခံစားစေခဲ့ပုံရပြီး ပို၍ပင် စိတ်ဝင်စားလာစေသည်။
ဝမ်လင်းကို စိုက်ကြည့်နေသော ဗိုလ်ချုပ်ရီ၏ မျက်လုံးများမှာ အလင်းရောင်များ တောက်ပနေ၏။
"ငါတကယ် လူရွေးမမှားဘူးပဲ.. သာမန်ကျောင်းသား တစ်ယောက်သာ ဆိုရင် ငါတပည့်အဖြစ် လက်ခံမယ်လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ ရင်တွေခုန်နေသင့်တာ မဟုတ်လား"
