သိပ်မကြာခင်မှာပဲ လက်ထောက် ညွှန်ကြားရေးမှူးက ရုံးခန်းကို အစီရင်ခံစာနှင့်အတူ ရောက်လာသည်။
၎င်းက ကျုံးလန် ဟုခေါ်ပြီး ငယ်ရွယ် ရိုးသားသူဖြစ်ကာ ကျောင်းပေါင်း ၁၀၀ အထွေထွေအုပ်ချုပ်ရေးရုံးသို့ ကျိုးရီ နှင့် တစ်ချိန်တည်း ဝင်ရောက်ခဲ့သူလည်း ဖြစ်သည်။
ကျိုးရီ လက်ထောက်ဒါရိုက်တာ ဖြစ်လာပြီးနောက်တွင် ကျုံးလန်က ဌာန၏ အကြီးအကဲ ဖြစ်လာသည်။
ယခု ကျိုးရီ ရာထူးတိုးလာသောအခါ ကျုံးလန်ကပါ ရာထူးတိုးသွားပြီး လက်ထောက် ညွှန်ကြားရေးမှူး ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ဖုန်းချပြီးနောက်တွင် ကျုံးလန်က ကျောင်းသား ဆယ့်နှစ်ယောက်၏ အချက်အလက် အသေးစိတ် အကျဉ်းချုပ်ဖြစ်သည့် အစီရင်ခံစာနှင့်အတူ ကျိုးရီ၏ ရုံးခန်းသို့ အလျင်အမြန်သွားရောက်ခဲ့သည်။
ကျန်းလန် သတင်းပို့သည့် အတိုင်းပင် ပျောက်ဆုံးနေသော ကျောင်းသား ၁၂ ဦးတွင် ယောက်ျားလေး နှင့် မိန်းကလေးများ ရောနှောနေသည်။
ထိုကျောင်းသား ၁၂ဦးတွင် ဝါသနာ တစ်မျိုးစီ ရှိကြသည်။
သူတို့အားလုံးတွင် အလွန် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်က လွဲ၍ တူညီသောအရာ ဘာတစ်ခုမှမရှိပေ။
ထို့အပြင် အချက်အလက်များတွင် ကလေးဘဝက ဓာတ်ပုံများလည်း ပါ၀င်၏။
ဤကျောင်းသား အားလုံးမှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက အလွန်ကြည့်ကောင်းနေခဲ့သည်။
ကျိုးရီက အသက်ခပ်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်သည်။
"ဖြစ်နိုင်တာက ရွှေကုံးဂိုဏ်း နောက်ကွယ်မှာ ရှိတဲ့ အကြီးအကဲက ရုပ်ရည်ချောမောတဲ့ ကျောင်းသားတွေကို မုန်းတီးနေတာ ဖြစ်ရမယ်.. ဒါကြောင့် သူတို့ကို ပစ်မှတ်ထားနေတာပဲ"
"ဒါဆို ငါတို့ အခု ဘာလုပ်သင့်လဲ"
"အတွင်းရေးမှူး တာခန်းက ဒီကိစ္စကို အမြန်ဆုံး ဖြေရှင်းပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတယ်"
ကျိုးရီက ကျောင်းသား တစ်ဦးနှင့် ပတ်သက်သည့် တစ်ဦးချင်း အစီရင်ခံစာကို ကြည့်ပြီး သုံးသပ်လိုက်သည်။
