ဇွန်လ ၂၇ ရက်၊ စာသင်နှစ်၏ ဒသမမြောက်အပတ်၊ အင်္ဂါနေ့။
မနက်ပိုင်း လေးနာရီလောက်တွင် ရထားများ အားလုံး ပြေးဆွဲခြင်း ရပ်တန့်သွားသည်။
ဝမ်လင်း၊ ဗုံးပစ်စီနီယာအင်မော်တယ် နှင့် အခြားသူများက ဝိညာဉ်ဘတ်စ်ကားဖြင့် စုန့်ဟိုင်မြို့သို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။
အင်မော်တယ်စံအိမ်၏ နောက်ဆက်တွဲ အဖြစ်အပျက်နှင့် ပတ်သက်၍မူ ကျိုးရီကသာ ကိုင်တွယ်ခဲ့သည်။
စုန့်ဟိုင်မြို့သို့ ပြန်သည့် ၎င်းတို့၏ ဝိညာဉ်ဘတ်စ်ကား လက်မှတ်များကို ကျိုးရီက ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဝယ်ယူပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျိုးရီက ငွေရောင်ယူနီကွန်း၏ လျှို့ဝှက်ပို့ဆောင်မှုကိုလည်း အခြားမည်သူမျှ မသိရှိစေရန် ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်ခဲ့သည်။
ဆိုရလျှင် ကျိုးရီက အင်မော်တယ်စံအိမ်နှင့် ပတ်သက်သည့် နောက်ဆက်တွဲ အရှုပ်အထွေးများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ဆောင်းဥတုမြို့တွင် နေရစ်ခဲ့၏။
ဤအတောအတွင်း ဝမ်လင်းက ကျိုးရီ သူ့အနားတွင် ရှိနေခြင်း၏ အားသာချက်ကို နောက်ဆုံးတွင် သိရှိသွားခဲ့သည်။
သူက ကျိုးရီကို အစပိုင်းတွင် သဘောမကျခဲ့သော်လည်း ဤတပည့်က သူ့တန်ဖိုးကို အမှန်တကယ် သက်သေပြနိုင်ခဲ့သည်။
အနည်းဆုံးတော့ သူက ဝမ်လင်း ထင်ထားတာထက်ပင် အတော်လေး ပိုဂရုစိုက်ခဲ့သည်။
ဤကဲ့သို့ အသေးအဖွဲ ကိစ္စများကို ကျိုးရီထံ ချန်ထားခဲ့နိုင်သော်လည်း အဖွဲ့လိုက်ဖြေရှင်းရန် ကြီးမားသည့် ပြဿနာအချို့ ရှိနေသေး၏။
ဝိညာဉ်ဘတ်စ်ကား ပေါ်တွင် လူတိုင်းက ဖန့်ရှင်း၏ ပြဿနာကို တွေးနေကြသည်။
အကြောင်းရင်းမှာ ဖန့်ရှင်းက ခုချိန်ထိ သတိမရသေး၍ ဖြစ်၏။
"ငါတို့ပြန်ရောက်ရင် ညီနောင်ဖန့်ရှင်း ရဲ့ မိဘတွေဆီ လူကိုယ်တိုင်သွားပြီး ရှင်းပြရမယ်.. မဟုတ်ရင် သူတို့အရမ်းစိုးရိမ်နေလိမ့်မယ်"
"ဖန့်ရှင်းက ဒီတစ်ခေါက် မစ်ရှင်ကို လေ့လာရေးခရီးလို့ ပြောပြီး သူ့မိဘတွေကို လိမ်လည်ထားတယ်.. ဒါကြောင့် သူ့မွေးစားမိဘတွေကို သူမေ့မြောနေတဲ့ အကြောင်းရင်းကို အမှန်တိုင်း ရှင်းပြဖို့ကတော့ ခက်ခဲလိမ့်မယ်"
