တာအိုဆရာ တောက်တိသည် ယခင်က ကျင့်ကြံမှု နယ်ပယ်တွင် အလွန် နာမည်ကြီးခဲ့သည်။
သို့သော် သူနှင့် တွေ့ဖူးသည့် သူတိုင်းက သူ့မျက်နှာကို ပြန်သတိရတိုင်း ဖျားချင်သလို ခံစားခဲ့ရသည်။
သူနှင့် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသည့်သူပင် သူ့အသွင်အပြင်ကို ကြားရုံဖြင့် စားချင်စိတ် ပျောက်သည်အထိပင်။
ထို့နောက်တွင်မူ ကျင့်ကြံခြင်း အသိုင်းအဝိုင်းထဲရှိ စီနီယာများက ဤအမည်ကို တားမြစ်ချက် အဖြစ် စတင် သတ်မှတ်ခဲ့ကြ၏။
နာမည်ဂုဏ်သတင်း ဆိုသည်မှာ လူတိုင်း၏ ပါးစပ်ဖျားတွင် မကြာခဏ ပြောဆိုသည့် အခါမှသာ ကျော်စောနိုင်၏။
မည်သူမှ မပြောကြလျှင် အချိန်တစ်ခု၌ မေ့သွားလိမ့်မည်သာ။
ထို့ကြောင့် ကျောင်းသားများက သမိုင်းထဲတွင် ထိုသို့သော ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး ရှိနေသည်ကိုပင် လုံးဝ မသိခဲ့ကြပေ။
"ဆရာ.. ဒီစီနီယာ တောက်တိက ဘယ်လောက်ထိတောင် ရုပ်ဆိုးလို့လဲ"
တစ်စုံတစ်ယောက်က လက်ထောင်ပြကာ မေးလိုက်သည်။
ဆရာဝမ်က တာအိုဆရာ တောက်တိ၏ အကြောင်းကို ပြောပြနေသော်လည်း အဆုံးသတ်တွင် လူတိုင်းမှာ တောက်တိ၏ ရုပ်ရည်ကိုသာ အာရုံစိုက်ခဲ့ကြသည်။
ရုပ်ဆိုးသည့် လူများကို လူတိုင်းက မြင်ဖူးကြသော်လည်း တာအိုဆရာ တောက်တိ မည်မျှအထိ ရုပ်ဆိုးလဲ ဆိုသည်ကိုမူ အမှန်တကယ် သိချင်နေကြ၏။
ဆရာဝမ်၏ ဖော်ပြချက်အရ တာအိုဆရာ တောက်တိ၏ အသွင်အပြင်မှာ ကမ္ဘာကြီးကို လှုပ်ခါစေပြီး နတ်ဘုရားများကို ငိုစေနိုင်သည်။
သူ့အသွင်အပြင်က ဒဏ္ဍာရီလာ တောက်တိ သားရဲနှင့် တူ၍ ဤအမည်ပြောင်ကို ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
တောက်တိသားရဲ နည်းတူပင် သူသည်လည်း အလွန်အစားကြူးသည်။
သို့သော် ရှေးဟောင်းစာအုပ်ကြီးက တောက်တိ၏ အသွင်အပြင် နှင့် ပတ်သက်၍ အသေးစိတ် မဖော်ပြခဲ့ပေ။
ဤမေးခွန်းကို တစ်ယောက်ယောက်က မေးလာသည်ကို မြင်လျှင် သူက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။
