ရထားဆိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဝမ်လင်းက ကလေးမလေး၏ လက်ကို ချက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ မြေအောက်ရထားပေါ်သို့ အမြန်ပြေးတက်သွားခဲ့သည်။
ပလက်ဖောင်းပေါ်ရှိ အဒေါ်ကြီးမှာ ကလေးမလေး၏ စကားကြောင့် ထိတ်လန့်အံ့သြနေ၍ ရထားပေါ်တက်ရန် မေ့လျော့သွားခဲ့သည်။
သူမ သတိပြန်ဝင်လာချိန်တွင် ရထားဆီမှ တံခါးပိတ်သည့် အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
မြေအောက်ရထား အတွင်း ကလေးမလေး လက်ကို ကိုင်ထားစဥ် ဝမ်လင်းက အနည်းငယ် ကူကယ်ရာမဲ့ ဖြစ်နေပုံရသည်။
သူမ၏ နားလည်မှုမှာ အချက်အလက်အရ မမှားယွင်းပေ။
သို့သော် တစ်ခါတစ်ရံတွင် တစ်စုံတစ်ဦးထံမှ ရုတ်တရက် "အဖေ" ဟု အခေါ်ခံရခြင်းက လူကြားထဲတွင် ဘောင်းဘီထဲသေးပေါက်ချမိသကဲ့သို့ ထိတ်လန့်စေသည်။
သူ့လို ဖြူစင်သည့် လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးက ရုတ်တရက် မည်သို့မည်ပုံ ဖခင် ဖြစ်သွားသည်ကို သူနားမလည်နိုင်ပေ။
ဝမ်မိသားစု အိမ်ငယ်လေးတွင် မည်သူမျှ သူမအား မရှင်းပြခဲ့ဖူးသောကြောင့် ဤအခြေအနေနှင့် ပတ်သက်၍ ကလေးမလေး အပေါ် အပြစ်ပြော၍ မရချေ။
သူမက ငယ်ရွယ်သေးသောကြောင့် ဘောပင် နှင့် ခဲဖျက်အပါအဝင် အိမ်ငယ်လေးရှိ မှင်စာအားလုံးကို သူမ ရှေ့တွင် ညစ်ပတ်သော ဟာသများ မပြောရန် တားမြစ်သည့် စည်းကမ်းကို ချမှတ်ခဲ့သည်။
ဤနောက်ပိုင်းတွင် မှင်စာအုပ်စုက သူမနှင့် စကားသိပ်မပြောဖြစ်တော့ပေ။
ဝမ်လင်းက မလိုလားအပ်သော ဒုက္ခများ ဖြစ်မလာစေရန် အတွက် အနာဂတ်တွင် အချိန်ယူ၍ အသေးစိပ် ရှင်းပြရန် လိုအပ်သည်ဟု ခံစားမိလိုက်သည်။
.....................
သူဌေးလော၏ ဆိုင်လိပ်စာမှာ စုန့်ဟိုင်မြို့ဟောင်း ခရိုင်ရှိ အိမ်အမှတ် 300, အေမိထီယပ်စ် လမ်း ဖြစ်သည်။
ဤလမ်းက ရှည်လျားသော သမိုင်းကြောင်းရှိသည့် လမ်းတစ်ခုဖြစ်၏။
ဤလမ်းကို အေမိထီယပ်စ် လမ်းဟု ခေါ်ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာ ထာဝရအရှင် အေမိထီယပ်စ် တစ်ချိန်က ဤနေရာတွင် နေထိုင်ခဲ့ဖူးပြီး သူနေထိုင်သည့် အိမ်တစ်ခုလုံးကို ဒဏ္ဍာရီလာ အေမိထီယပ်စ် နတ်သစ်သားဖြင့် တည်ဆောက်ထားသောကြောင့်ဟု ဆိုကြသည်။
