မီတာလေးဆယ် ရှည်လျားသော သံမဏိဓားမြှောင်က အားကစားကွင်း၏ ဗဟိုချက်ကို နေရာ ကြီးကြီးမားမား ယူထားသည်။
အပြာရောင် ဓားမျက်နှာပြင်က နေအလင်းရောင်ကို ရောင်ပြန်ဟပ်နေသေးသည်။
"ဒါ ဘယ်လို ဓားအမျိုးအစားလဲ"
၎င်းက ရှေးနတ်ဆိုး နတ်ဘုရား လူ့လောကတွင် ချန်ရစ်ခဲ့သော လက်နက်တစ်ခုနှင့် တူပြီး တစ်ချက် တစ်ချက်တွင် အလွန်လေးလံသော လေထုကို ထုတ်လွှတ်ပေးနေ၏။
လူတိုင်း တိတ်ဆိတ်နေချိန်တွင် ဆရာယဲ့ဟန်က အသက်ခပ်ပြင်းပြင်း ရှူ၍ ပြောလိုက်သည်။
"ကျောင်းသားဖန့်... မင်းရဲ့ ဓားမှာ ကျုံ့နိုင်စွမ်း မရှိဘူးလား"
ကြီးမားသော လက်နက် အမျိုးအစားများစွာကို ထုတ်လုပ်ရာတွင်"ကျုံ့စေသော အစီအရင်"ကို ထည့်သွင်း ထားလေ့ ရှိကြသည်။
ထိုဘုံသဘောကို အခြေခံ၍ ဤမီတာလေးဆယ်ကျော်သောဓားမြှောင်သည် ကျုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်မည် ဖြစ်သည်။
ကံဆိုးစွာနဲ့ပဲ ဖန့်ရှင်းက ခေါင်းခါယမ်းလိုက်သည်။
"ဒါက ကျတော့်အဖေ ထားခဲ့တဲ့ အမွေအနှစ်တစ်ခုပါ.. အဲဒါကို ထုလုပ်စဥ်က ပန်းပဲဖိုက ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုကို ခံစားခဲ့ရပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အထိ စိတ်ကျရောဂါကို အဆက်မပြတ် ခံစားခဲ့ရတယ်.. ဒါကြောင့် ဓားကို ထုလုပ်ရာမှာ အရေးကြီးဆုံး အစိတ်အပိုင်းဖြစ်တဲ့ ကျုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်တဲ့ အစီအရင်ကို မထည့်သွင်းလိုက်မိဘူး"
လူတိုင်း "..............."
ဖန့်ရှင်း၏ အတွေ့အကြုံက သူနှင့် အလွန်ဆင်တူသည်ဟု ဝမ်လင်း ခံစားခဲ့ရသည်။
မှတ်ဉာဏ်ချို့ယွင်း ရောဂါဖြစ်နေခဲ့သည့် ဖိုးဖိုးဝမ်ကို ကုသရန် မည်မျှကြိုးစားခဲ့ရသည်ကို သူသတိရမိသွားသည်။
ဆရာယဲ့ဟန်က ချွေးများ စိုရွှဲစွာ ထွက်လာသည်။
"ဒါဆိုလည်း ကျောင်းသားဖန့်ရှင်းက ဒီတစ်ခေါက်မှာ သင်ကြားရေး ဝိညာဥ်ဓားကို အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ ကျောင်းရဲ့ ကာယအတန်းကို ဘေးမသီရန်မခစေဖို့ အတွက် ကျောင်းသား ဖန့်ရှင်း အတွက် ဝိညာဥ်ဓားတစ်လက် ဒါမှမဟုတ် သာမန် ဝိညာဥ် ဓားတစ်လက်ကို ကိုင်ဆောင်တာကပဲ အကောင်းဆုံး ဖြစ်စေမယ်လို့ ဆရာထင်တယ်"
