ရှက်စရာကောင်းသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
အဘိုးအိုက ဆေးထိုးအပ်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အခါ အပ်က ကွေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
သူ့မျက်နှာက ရှာလကာရည်စိမ်ထားသော ဟင်းသီးဟင်းရွက်ချဥ်တွေလို မည်းနက်သွားသည်။
ခြုံ၍ပြောရလျှင် သူက NPC တစ်ယောက်သာ ဖြစ်ပြီး သူ၏ နားလည်နိုင်စွမ်းကို ကျော်လွန်သွားသည့် ကိစ္စများကို မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ပေ။
ဂိမ်းရဲ့ဇာတ်ညွှန်းအရ သူက လူနာတင်ကားပေါ်တွင် ရှိနေစဥ် ဂိမ်းလောကထဲ ဝင်ရောက်လာသူတိုင်းကို အဆိပ်ဆေး ထိုးပေးကာ ဖုတ်ကောင်များစွာ၏ လိုက်ဖမ်းခြင်းနှင့် နှောင့်ယှက်ခြင်းမှ လွတ်မြောက်ရန် နည်းလမ်းရှာရမည့် ဆေးထိုးခံရသည့် လူများကို စိတ္တဇဆေးရုံ တစ်ခုတွင် လွှတ်ချရန် ဖြစ်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ကုသနည်းကို ရှာတွေ့ရန် အတွက် ဖုတ်ကောင်လိုက်ဖမ်းသည့် အတားအဆီးမှ လွတ်မြောက်နိုင်မည့် နည်းလမ်းကို ရှာဖွေရမည် ဖြစ်သည်။
"............."
အဖိုးအိုက ဇာတ်ညွှန်းအတိုင်း ဝမ်လင်း၏လက်ကို ဆေးထိုးအပ်ဖြင့် ဆက်လက်၍ ထိုးနေခဲ့သည်။
အဆုံးသတ်တွင် အဖိုးအိုက သူ၏ ဆေးထိုးအပ် အားလုံးကို အသုံးပြုပြီး သွားခဲ့သည်။
ဝမ်လင်း "..........."
လဲ့မုန့်မုန့် "..........."
......................
ငါးမိနစ်ကြာတွင် လူနာတင်ယာဉ်က စိတ္တဇဆေးရုံ၏ သံဂိတ်တံခါးကို ဖြတ်၍ ဖြည်းညင်းစွာ မောင်းဝင်လာခဲ့သည်။
ယခုအခါ ဂိမ်းထဲတွင် ညရောက်နေပြီး ပတ်ပတ်လည်ရှိသစ်ပင်အရိပ်များ၊ ထူးဆန်းသော အသံဗလံများနှင့်အတူ ဂိမ်းတစ်ခုလုံးက ပိုမို ကြောက်စရာကောင်းသည့် အငွေ့အသက်များကို ပေးစွမ်းနေသည်။
လူနာတင်ယာဉ်က သံဂိတ်တံခါးကို ဖြတ်မောင်းသွားပြီးနောက် ဝမ်လင်းနှင့် လဲ့မုန့်မုန့် တို့က စိတ္တဇဆေးရုံ ခြံဝင်း အလယ်ခေါင်ရှိ ရေကန်ဘေးတွင် ပြန့်ကျဲနေသော သတင်းစာဟောင်းများကို သတိပြုမိသည်။
