လက်ရှိအခြေအနေသည် ဤအမျိုးသမီးကြီး၏ ထိန်းချုပ်မှုမှ လွတ်မြောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားနေသည်။
ဤလူငယ်လေးသာ ဤနေရာကို ရောက်မလာခဲ့လျှင် ဓမ္မရာဂျာနှင့် ဖက်တီးလောတို့၏ ခွန်အားများကို ပေါင်းစပ်ထားလျှင်တောင်မှ အနိုင်ရဖို့ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းပင် မရှိဟု သူမ တွေးမိသည်။
ခြေသလုံးအိမ်တိုင် အင်မော်တယ် ဖြစ်သည့် သူမတွင် ပို၍ ကြီးမားသော အားသာချက် ရှိသည် မဟုတ်ပါလော။
ကံဆိုးစွာဖြင့် ဝမ်လင်း ရောက်ရှိလာခြင်းက အရာအားလုံးကို ပျက်ပြားစေခဲ့ပြီး သူမကို လုံးဝ ရှုံးနိမ့်သွားစေခဲ့၏။
ဤအချိန်တွင် သူမစိတ်ထဲ၌ အတွေးမျိုးစုံ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။
[တကယ်ပဲ အရှုံးပေးလိုက်ရတော့မလား]
သူမ စိတ်ထဲတွင် တကယ်ပဲ ထိုအတွေးမျိုး ရှိနေ၏။
ဝမ်လင်း၏မြေပြင်ကို ခြေဖဝါးဖြင့် အသာအယာပွတ်သည့် လှုပ်ရှားမှုကိုကြည့်ပြီး အနိုင်ရသူကို သူမ ဆုံးဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် သူမက လုံးဝ မတိုက်ခိုက်ချင်တော့ပေ။
သို့ရာတွင် သူမသာ ဤနေရာ၌ လက်နက်ချခဲ့လျှင် စံအိမ်သခင်၏ အမျက်ဒေါသကို ခံရမည်မှာ သေချာသည်။
ဤအခြေအနေတွင် သူမ ဘာလုပ်လုပ် အရှက်ရရုံသာ ရှိလိမ့်မည်။
ဤကဲ့သို့ အခြေအနေမျိုးနှင့် ကြုံတွေ့လာရလျှင် အကောင်းဆုံး ဖြေရှင်းနည်းမှာ ပြဿနာကို တခြားသူစီ လွှဲပြောင်းလိုက်ရန်ပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။
ခရမ်းရောင်ဝတ် အမျိုးသမီးက သူမဘေးနားရှိ ယာရွှယ်ကို တည်ငြိမ်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
"ဆရာ.. ကျမတို့အခု ဘာလုပ်ရမလဲ"
ယာရွှယ်က မေးလိုက်သည်။
"ယာရွှယ်...နင့်ရဲ့ စီနီယာဦးလေး ဖေးဖေးကို ခေါ်လိုက်ပါလား"
ခရမ်းရောင်ဝတ် အမျိုးသမီးက မဆိုင်းမတွ ပြောလိုက်သည်။
"ဒါ.. ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"
