မြင်ကွင်းက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
ကျင့်ဟွာမြို့နှင့် စုန့်ဟိုင်မြို့ကြားတွင် ရွာတစ်ရွာရှိ၏။
သူဌေးထန်၏ညီ ထန်ချမ့်က စုန့်ဟိုင်မြို့မှ ထွက်လာပြီးနောက်တွင် ထိုနေရာသို့ တိုက်ရိုက် သွားရောက်ခဲ့သည်။
ရွာအနောက်ဘက်ရှိ တောင်ကို နဝမနယ်နိမိတ်တောင်ဟု ခေါ်တွင်ပြီး တောင်ထိပ်တွင် ခေတ်မီ တာအိုဘုရားကျောင်း တစ်ခု ရှိသည်။
တကယ်တမ်းတွင် ထိုနေရာက အင်မော်တယ်စံအိမ်၏ အမာခံနယ်မြေတွေထဲမှ တစ်ခုဖြစ်၏။
ထန်ချမ့်၏ လက်ရှိအဆင့်အရ အင်မော်တယ်စံအိမ်၏ ဌာနချုပ် တည်နေရာကို အတိအကျမသိပေ။
သူက ဆယ်နှစ်တစ်ကြိမ် ကျင်းပသည့် အင်မော်တယ်စံအိမ်၏ အမှုဆောင် အစည်းအဝေးတွင် အရှေ့ပိုင်းဌာနခွဲ၏ အကြီးအကဲ အဖြစ် ရာထူးတိုးခံရမှသာ ၎င်းတည်နေရာကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်မည် ဖြစ်သည်။
ထန်ချမ့်က ပြန်ရောက်ပြီး နှစ်ရက်အကြာတွင် ဗုံးပစ်စီနီယာ အင်မော်တယ် သူ့ကို ပေးခဲ့သော အိပ်ဆေးပုလင်း အကူအညီဖြင့် ဖန်ဝူး ကျင့်စဥ်၏ စွဲလမ်းမှုကို နှိမ်နင်းနိုင်ခဲ့သည်။
ဖန်ဝူးကျင့်စဥ်သည် မူလက တားမြစ်ထားသော နည်းစနစ် တစ်ခု ဖြစ်သည်။
ယင်းကျင့်စဥ်က ကျင့်ကြံသူ၏ စိတ်ဝိညာဥ် နှင့် စွမ်းအင်ကို ဝါးမျိုကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ထုံကျဥ်စေပြီး ခန္ဓာကိုယ်တွင်း ဟန်ချက်မညီမှုကို ဖြစ်စေကာ ဒွါရကိုးပေါက်ကို ချဲ့သွားအောင် လှုံ့ဆော်ပေးသည်။
ထိုကျင့်စဥ်၏ အခက်ခဲဆုံး ပြဿနာမှာ စွဲလန်းမှု ဖြစ်၏။
သူ့အကို ထန်စစ်မုန့် ပြောစကားကို နားထောင်ပြီး ထန်ချမ့်က ဖန်ဝူးကျင့်စဥ်ကို မကျင့်တော့ပေ။
သူ၏ ကြံ့ခိုင်မှုက သိသိသာသာ လျော့ကျလာသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေကမူ သိသိသာသာ တိုးတက်လာသည်။
ယနေ့တွင် ထန်ချမ့်က အိပ်ဆေး၏ အာနိသင်ကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်ရာမှ နိုးလာသည်။
