ထွင်ထျန်းဟာက ဝမ်လင်း၏ နောက်သို့လိုက်သွားရန် လူသတ်ဆရာကို ညွှန်ကြားခဲ့သည်။
ဝမ်မိသားစု အိမ်ငယ်လေးသို့ ပထမဆုံးအကြိမ် လာရောက်သူတိုင်းတွင် တူညီသော အတွေးအမြင်များ ရှိကြ၏။
လူသတ်ဆရာသည်လည်း ချွင်းချက်မဟုတ်ပေ။
ယင်းမှာ ဤအိမ်ကြီးရှိ အဖိုးအိုကို သက်ရှိရုပ်ကြွင်းအဆင့်ရှိ သူရဲကောင်းတစ်ဦးဟု ယူဆထားခြင်းပင်။
မည်သူမဆို ထိုအချက်ကို ထည့်သွင်း စဉ်းစားမိသည့်အခါတိုင်းတွင် အဖိုးအိုကို နှလုံးသားထဲကနေ ခိုင်မြဲသော လေးစားမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။
ဝမ်လင်းက အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဖွင့်လိုက်၏။
ယင်းအချိန်တွင် ထွင်ထျန်းဟာက လူသတ်ဆရာအား စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည့် မေးခွန်းတစ်ခု မေးနေသည်ကို သူက ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။
ထွင်ထျန်းဟာက လူသတ်ဆရာကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ဒီနေရာကို ဘယ်လိုရှာတွေ့တာလဲ"
ဝမ်လင်းကိုယ်တိုင်လည်း ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။
သူ၏ မဟာအကာအကွယ် တာအိုအစွမ်းကြောင့် အပြင်လူများက ဝမ်မိသားစုအိမ်ငယ်လေး၏ အချက်အလက်များအား ရှာတွေ့မည်ကို ဘယ်တုန်းကမှ မစိုးရိမ်ခဲ့ပေ။
ဆိုရလျှင် ဒဏ္ဍာရီလာ "လင်းကျန်းရန်"က ဤနေရာတွင် အမှန်တကယ် နေထိုင်ကြောင်း လူအများ မသိရှိကြချေ။
လူသတ်ဆရာ ကဲ့သို့ ဒဏ္ဍာရီလာ လူသတ်သမားပင် သူ၏ ကြောက်မက်ဖွယ် ထောက်လှမ်းရေး ကွန်ယက်ဖြင့် သိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့် ယင်းဖြစ်နိုင်ချေကို ဖယ်ထုတ်လိုက်လျှင် ဝမ်လင်းက မိတ်ဆွေတစ်ဦးဦး၏ သစ္စာဖောက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်နိုင်၏။
လူသတ်ဆရာက ဆက်ပြောခဲ့သည်။
"ဒီအချက်အလက်ကို ကျင့်ကြံခြင်းဖိုရမ်ကနေ ဝယ်ခဲ့တာပါ.. ဒီအတွက် ရွှေချောင်း ရှစ်ထောင်လောက် ကုန်ကျခဲ့တယ်"
ထွင်ထျန်းဟာ၏ မျက်လုံးထောင့်များက လှုပ်ခတ်သွားသည်။
"ရွှေချောင်းလား"
