ဖေဖေဝမ်က အမှတ် 60 အထက်တန်းကျောင်း၏ ဂိတ်တံခါးဝသို့ ရောက်ရှိလာသောအခါ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။
ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် ယင်းက သူ့ကို အတိတ်မှ ဖြစ်ရပ်တချို့အား သတိရစေ၏။
ဝမ်လင်း သူငယ်တန်းကျောင်း တက်စဥ်က ကျောင်းဆင်းချိန်တွင် သူငယ်တန်းကျောင်း၏ ဂိတ်တံခါးရှေ့တွင် မိဘများက အုပ်လိုက်ကြီး ရပ်နေခဲ့သည်။
ထိုအချိန်မှစ၍ ဖေဖေဝမ်က ဝမ်လင်းကို သူငယ်တန်းတွင် လာမကြိုတော့ပေ။
ထိုစဥ်ကတည်းကပင် ဝမ်လင်းက သူ၏ ချစ်စဖွယ် ရုပ်ရည်ကြောင့် ကလေး လူကုန်ကူးသမားများ၏ ပစ်မှတ်ထားခြင်းကို အမြဲခံခဲ့ရသည်။
အဆုံးသတ်တွင် သူပြန်ပေးဆွဲခံရသည့်နေ့သည် လူမှောင်ခိုဂိုဏ်းတစ်ခုလုံးကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းသည့်နေ့ ဖြစ်သွားခဲ့၏။
ဆိုရလျှင် ဝမ်လင်းက သူငယ်တန်းမှ မူလတန်းကျောင်းပြီးချိန်အထိ လူကုန်ကူးသည့် အဖွဲ့ ထောင်ပေါင်းများစွာကို သုတ်သင်ရှင်းလင်းခဲ့သည်။
ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး ဝမ်သားအဖ နှစ်ယောက်စလုံးကနှုတ်လုံစွာဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားခဲ့ကြ၏။
ဝမ်လင်းအပေါ် လူထု၏အာရုံ ရောက်လာမည်စိုး၍ ယင်းသို့ ဖုံးကွယ်ထားခဲ့ရခြင်းပင်။
ထိုအကြောင်းကို မည်သူ့ကိုမှ မပြောခဲ့ပေ။
ထို့ကြောင့် ဤတစ်ကြိမ် ဝမ်လင်းကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လာရောက် ကြိုဆိုသော အခိုက်တွင် ဖေဖေဝမ်က လွမ်းဆွတ်သော ခံစားချက်ကို ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကနဦးတွင် သူက လာဖို့ အစီအစဉ် မရှိသော်လည်း ဆရာမဖန်က သူ့ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဖုန်းဆက်၍ တောင်းဆိုခဲ့၏။
ဤအံ့ဩစရာ မြင်ကွင်းက အမှတ် ၆၀ အထက်တန်း ကျောင်း၏ ဂိတ်တံခါးရှေ့တွင် အမှန်တကယ် ဖြစ်ပျက်နေခဲ့သည်။
အခြားမိဘများက လာပြီး သူက ရောက်မလာလျှင် အနည်းငယ် ထူးဆန်းနေမည် မဟုတ်လော။
ဖေဖေဝမ်က သူ၏ အနက်ရောင် မျက်မှန်ကို ပင့်တင်လိုက်ရင်း အိတ်ကပ်ထဲသို့ လက်ထည့်ကာ လူအုပ်ထဲသို့ ဟန်ပါပါလျှောက်လာခဲ့သည်။
