လဲ့မုန့်မုန့် နိုးလာသောအခါ ဝမ်လင်း၏ အိပ်ရာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသည်ကို သူ့ကိုယ်သူ သတိထားမိလိုက်သည်။
ဝမ်လင်းက စားပွဲမှာထိုင်ပြီး သင်ကြားရေး ပစ္စည်းများကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်ရှုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
"အာ.. ငါ ဒီကုတင်ပေါ် ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
လဲ့မုန့်မုန့်က ဝမ်လင်းနှင့် ဂိမ်းဆော့မိသည်ကို သတိရလိုက်သည်။
[ငါဘယ်လိုအိပ်မောကျသွားတာလဲ]
သူက အိပ်ရာမှထပြီးနောက် ခေါင်းကိုက်သည်ဟု ခံစားရသဖြင့် မျက်ခုံးမွေးကြားမှ အရေပြားကို နှိပ်နယ်လိုက်သည်။
ဝမ်လင်းက သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
သူတို့လူစု ဂိမ်းကမ္ဘာမှ ထွက်လာသောအခါ သူက လဲ့မုန့်မုန့်၏ မှတ်ဉာဏ်ကို လုံးလုံးလျားလျား ဖျက်ပစ်လိုက်သည်။
လဲ့မုန့်မုန့်၏ မှတ်ဉာဏ်မှာ ယခုအခါတွင် ဂိမ်းမကစားမီ အခြေအနေတွင်သာ ရှိခဲ့၏။
ဝမ်လင်းက ခြေသလုံးအိမ်တိုင် အင်မော်တယ် အနန္တတန်ခိုးရှင်၏ အစီအမံနှင့် ပတ်သက်မှု မှန်သမျှကို မှတ်ဉာဏ်ထဲကနေ ဖျက်ပစ်ခဲ့သည်။
ဤကိစ္စက နောက်ဆက်တွဲ သက်ရောက်မှု အများကြီး ရှိလာမည် ဖြစ်၍ လဲ့မုန့်မုန့်လို သာမန်လူတစ်ယောက်ကို ဝမ်လင်းက မပါဝင်စေချင်ပေ။
ထိုခဏတွင် တံခါးခေါက်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
စက္ကန့်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် မေမေဝမ်က တံခါးကို ဖွင့်၍ အသီးများ ယူလာခဲ့ရာ လဲ့မုန့်မုန့် နိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"စုန့်လေး.. မင်းနိုးနေပြီလား.. မင်းတို့နှစ်ယောက် ဂိမ်းဆော့နေတုန်း မင်းရုတ်တရက် အိပ်ပျော်သွားတယ်လို့ လင်းလင်းဆီက ငါကြားတယ်"
"ကျ.. ကျနော် အိပ်ပျော်သွားတာလား"
လဲ့မုန့်မုန့်က မယုံကြည်စွာဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ လက်ညိုးထိုးပြရင်း ရေရွတ်လိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်လေ.. အသီးအနှံတွေ အရင်စားထား.. ငါ ကြက်စွပ်ပြုတ် တည်ထားတယ်.. ခဏနေမှ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့.. ငါ့အထင် မင်းနည်းနည်းတော့ အားဖြည့်ဖို့ လိုအပ်နေပြီ"
