ဇွန်လ 30 ရက်သည် စာသင်နှစ်၏ ဆယ်ပတ်မြောက် သောကြာနေ့ ဖြစ်သည်။
နံနက်ခင်း ကိုယ်ပိုင် လေ့လာချိန်အတွင်း ကော်ဟောက်ကရုတ်တရက် ပြောလိုက်သည်။
"မင်းတို့တွေ ကြားပြီးပြီလား"
"အဓိကမြှင့်တင်ခြင်း အထက်တန်းကျောင်းက မိန်းကလေးတစ်ဦးကို ရွှေကုံးဂိုဏ်း အဖွဲ့ဝင်လို့ သံသယရှိသူက ပြန်ပေးဆွဲဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်တဲ့"
"အင်း ကြားပြီးပြီ.. ဒီသတင်းက WeChat မှာ ပျံ့နေတယ်လေ"
မြေပဲလေးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
"ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူ့ကိုယ်သူ အဖေလို့ ပြောပြီး ပြန်ပေးဆွဲဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်လို့ အဲဒီမိန်းကလေးက ပြောတယ်"
"အကြောက်ရဆုံးအချက်က လမ်းသွားလမ်းလာထဲက ဘယ်သူကမှ သူမ အကူအညီတောင်းတာကို အဖက်မလုပ်ကြတာပဲ"
"ရဲအရာရှိတွေတောင် မိသားစု အငြင်းပွားမှု ဆိုရင် မဖြေရှင်းနိုင်ဘူးလေ.. လူတော်တော်များများ အတွက်တော့ ဒါက မိသားစုကိစ္စ တစ်ခုလို့ပဲ ထင်နေခဲ့တာ ဖြစ်မှာပါ.. ဒါကြောင့် သူတို့ ဝင်မပါချင်တာ သဘာဝပါပဲ.. စီနီယာ ကျိုးရီသာ ရောက်မလာဘူးဆိုရင် ဒီမိန်းကလေးက အန္တရာယ်ရှိလိမ့်မယ်"
ကော်ဟောက်က ပြောလိုက်သည်။
"ဒီလူကိုဖမ်းမိလိုက်တာက ရွှေကုံးဂိုဏ်း တစ်ခုလုံးကို ဖြိုလှဲဖို့အတွက် အကြီးမားဆုံး ခြေလှမ်းပဲ"
"စီနီယာကျိုးရီက တကယ်တော်တာပဲ"
လူတော်တော်များများက မချီးမွှမ်းဘဲ မနေနိုင်ကြတော့ပေ။
အခုအခါ အထက်တန်းကျောင်းသားများ ကြားထဲတွင် စကားတစ်ခွန်းက ခေတ်စားနေသည်။
ယင်းမှာ ကျိုးရီ လှုပ်ရှားသည်နှင့် ကိစ္စ ကြီးကြီးမားမား တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာမည် ဆိုခြင်းပင်။
ကြီးမားသော အဖြစ်အပျက်များ ဆက်တိုက် ဖြစ်ပွားလာပြီးနောက်တွင် ဤအမည်ကို လူအများက ပိုမို ရင်းနှီးလာကြ၏။
ဆွေးနွေးပွဲကို နားထောင်ပြီးနောက် ဝမ်လင်းက ခေါင်းငုံ့ကာ တိတ်တဆိတ် နေလိုက်သည်။
