Orién : ANKA ATEŞİ | KADER ATEŞİ | KÜL

24.Bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen :)

Keyifli okumalar.

*

NATE

Tahmin ettiğinden çok daha güçlülerdi. İki tanesi ile baş edebileceğini düşünürken, kendine fazla güvenmişti belki de. Ancak fark etmezdi, Elena'yı kurtarabilmesi için gerekirse beş tanesiyle bile karşılaşabilirdi. Elena'nın yaşlar dökülen korku dolu gözleri ona güç veriyordu. Ne kadar korkarsa korksun, kendini kurtarmak için Nate'i öne sürmemiş olması, onu yalnız bırakmak istememesi ona cesaret veriyordu. Elena hayatında gördüğü en cesur insandı. Kendini dünyanın en güçlüsü, en cesuru sananlar bile onunla boy ölçüşemezdi. Şimdiye dek gördüğü kimse Elena ile boy ölçüşemezdi, kendi bile. O, efsaneviydi. Onda farklı bir şey vardı.

Ne kadar öyle olmamasını şimdiye dek hiçbir şeyi istemediği kadar istese de, kurtlardan birinin peşini bırakmasından Elena'nın sorumlu olduğunu biliyordu. O an içinde hissettiği duygunun şaşkınlığına bir anlığına kapılsa, anında kurda yem olurdu. Nate korkmuştu. Kendisine değil, Elena'ya zarar gelmesinden korkmuştu. Kendine ne olacağı umurunda bile değildi o anda. Kalbi çok uzun zaman sonra ilk defa korkudan böylesine hızlanmıştı ve bu korkunun odağındaki kişi Elena idi. Kendini koruyabilecek kadar güçlü değildi henüz

Ayrıca şaşkındı Nate. Peşinde bir siyah kurt varken tek düşündüğü Elena idi. Elena tüm benliğini ne zaman ele geçirmişti?

Elena'nın zarar göreceği korkusu tüm vücudunu ele geçirmek üzereyken, suyu hissetti. Elementi biraz ileride, yakınında yaşanan bu korkunç olaylardan tamamen habersiz bir şekilde, sakin sakin yol alıyordu.

Nehir görüş alanına girdiği anda, sular Nate'in sessiz emri ile yükseldi. Beş büyük topa dönüşüp havalanarak, nehir ile olan bağlarını kopardılar. Sudan topların şekli kalın oklara dönerken, buza dönüştüler. En sivri yerleri hedefine odaklandığında; inanılmaz bir hızla, arkalarında ince bir vın sesi bırakarak iki yanından geçip, kurdun her yerine saplandılar ve bir saniyeden kısa bir süre içinde onun nefesini kesip yere düşürdüler. Nate'in kurda dönmeden saldırabilmesinin tek yolu buydu ve büyük bir şans ile karşısına bir nehir çıkmıştı. O an büyük bir pişmanlıkla sarsıldı. Elena'nın peşine takılan kurdun dikkatini çekmeliydi. Ne kadar zor olursa olsun bunu başarmalıydı ama yapamamıştı. Uzun yıllar sonra ilk kez dua ederek Elena'nın iyi olmasını diledi ve çok kısa bir soluklanmanın ardından onun izini sürmeye başladı.

BELLA

Bir yandan düşmemeye büyük özen göstererek koşuyor, bir yandan da bir plan yapmaya çalışıyordu. Kaçırıldıklarında Elena'yı koruyamamıştı ama George'u korumalıydı. Bunu bile yapamayacaksa, bu takımda bir işi yoktu. Takıma gerçek anlamda kabul edildiği ilk gün hepsini koruyacağına dair kendine bir söz vermişti. Gerekirse bu uğurda ölebilirdi, çünkü ona göre ölümü güzel kılan tek şey varsa, o da bir başkasının hayatını kurtarırken gerçekleşendi ve yirmi senelik hayatında normal bir genç kızdan çok daha fazla insanla tanışan Bella, ilk defa buna değecek insanlarla karşılaştığını hissetmişti. Eğer onlardan birinin yaşaması için onun ölmesi gerekiyorsa gözünü bile kırpmadan yapardı bunu. Bu dünyaya ondan çok daha fazla şey katacaklarından emindi ama şu an bir sorun vardı: George'u nasıl kurtarabileceğini bilmiyordu. Kurda dönemezdi. Kurt o kadar hızlıydı ki, ona dönmek için yavaşladığı o bir saniyede birden çok kez onu mideye indirebilirdi. Onu görmeden saldırabilirdi ama kurt aynı zamanda sivri dal parçalarından kaçabilecek kadar atikti ve kurdu durdurabilecek güçte sarmaşıklar oluşturmaya gücü yetmezdi. Bunun dışında, kurda saldırırken dikkati dağılabilir, gücü azalabilir ve düşebilirdi ve bunun sonu yine kurt tarafından parçalanmak olurdu. Kurt bunu başarsa bile onunla yetinmeyip, yine de George'un peşinden giderdi. Dalları eğip onları kendilerine dolayarak bir ağacın üzerine çıkmalarını sağlayabilirdi ama bu da vakit kaybettirirdi. Ayrıca düşme tehlikeleri de çok yüksekti. Bella otumsu bitkilerde iyiydi ama söz konusu ağaçlar olduğunda, oldukça zorlanıyordu. Henüz o kadar güçlü değildi.