Orién : ANKA ATEŞİ | KADER ATEŞİ | KÜL

KADER ATEŞİ / 6. BÖLÜM

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN :)

Dipsiz vadilerden geçerken bizi asla bırakmayan bir kuşun doğum günü bugün :) Uzun süredir bizimle birlikte uçuyor. İyi ki doğdun tatlım :) 
@maviboncukbella

*

LİLY

"Burası uygun görünüyor," dedi ağaçların ve özellikle çalıların sık bulunduğu bir yerde durarak. "Claire, sen burada saklan. Biz Amy ile onların dikkatini çekeceğiz. Daha sonra ben de karşı tarafına geçeceğim. Amy onları bize çektiğinde arkadan saldıracağız."

"Bekliyorum," dedi Claire.

Amy ile yürürlerken onun gerginliğini hissedebiliyordu.

"Heyecanlı mısın?" diye sordu Amy'ye.

"Evet. Ayrıca korkuyorum da."

Onu rahatlatmak için sakince cevapladı.

"Amy, bu bir oyun."

"Biliyorum. Ben size yardım edememekten korkuyorum."

Durup, Amy'yi kolundan tutarak kendine çevirdi.

"Sen mi korkuyorsun? Tanrı aşkına Amy! Siz bu ormanın en derin yerlerinde neler yaşadınız unuttun mu? Asıl ben korkuyorum. Ben revirde, bir odada her şeyden habersiz uyurken, siz hayatınızı tehlikeye attınız. Bu ormandan sapasağlam çıktınız. Herkese kendinizi kanıtladınız. Ama ben? Ben hiçbir şey yapamadım. Asıl ben korkuyorum ve doğru olan da bu. Korkması gereken kişi sen değilsin, benim. Gücünü kullanamaman kimsenin umurunda değil. Herkes senin ne kadar cesur biri olduğunu biliyor."

Lily, hep bu anı beklemiş gibi içinden geçenleri harfi harfine söylemişti. Tam olarak öyle hissediyordu. Bir şeyler yapmak istiyordu. Arkadaşlarına yardımcı olmak, bir işe yaramak istiyordu. Arkadaşları o zor günlerde ona nasıl destek olduysa, o da arkadaşlarına destek olmak istiyordu. Bunlar, onların yaptıklarının yanında bir hiçti; onlar Lily'nin hayatını kurtarmıştı ama Lily'nin şimdilik yapabileceği başka bir şey yoktu. Tanrı şahit asla istemese ve onlara zarar gelmesindense hayat boyu arkadaşlarına borçlu kalmayı dilese de, onların başına kötü bir şey gelirse eğer; Lily aynı cesurlukla, canı pahasına onları koruyacağına yemin etmişti.

Amy'nin gergin yüzü bir anda yumuşadı. Uzanıp Lily'nin elini tuttu.

"Lily. Ben, böyle hissettiğini bilmiyordum. Ama böyle düşünme lütfen. Kimseye kendini kanıtlamak zorunda değilsin, biz seni tanıyoruz."

"Zorundayım. En azından kendime."

Onların yaptıklarını öğrendiği günden beri içi içini yiyordu. Elena, Nate... Lily'e göre, hepsi onun yüzünden zarar görmüştü. Lily ise onlara yardımcı olacak hiçbir şey yapamamıştı. O yüzden burada elinden gelenin de fazlasını yapacaktı.

"Hazır mısın?" diye sordu.

Amy parkura girdiklerinden beri ilk defa gülümseyerek cevapladı.

"Hazırım."

Lily bir alev topu oluşturup, ilerideki ağaçlardan birine fırlattı. Bu onların dikkatini çekmeye yeterdi. Amy'i orada bırakıp, koşarak Claire'in karşısındaki ağacın arkasına saklandı.

Çok geçmeden Amy'nin koşarak yaklaştığını duydu. Tam ikisinin arasından koşarak geçti. Peşindeki rakibi de hemen arkasındaydı. En azından iki kişi olmalarını umuyordu ama sadece tek kişi vardı. Bu da bir şey, diye geçirdi içinden. Bir başlangıç.

Amy ve peşindeki rakibi yanlarından geçtiklerinde, saklandıkları yerden çıktılar. Tuzakları işe yaramıştı.

Claire ayağını yere vurduğunda, çocuğun ayağının altındaki toprak sarsıldı ve dengesini kaybetti. Tam düşerken Lily'nin gönderdiği alev topu ile geriye doğru yuvarlandı. Etkisiz hale geldiğinde Claire yerinden çıktı ve Amy broşunu çıkarmak için rakibinin yanına gitti. Lily de onların yanına gitmek için henüz iki adım atmıştı ki, Claire sırtına aldığı şiddetli bir darbe ile önce bir ağaca çarptı, ardından da sertçe yere düştü.