Orién : ANKA ATEŞİ | KADER ATEŞİ | KÜL

KADER ATEŞİ / 3. BÖLÜM

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN :)

Bu bölüm de size biraz kısa gelecek eminim. Aslında önceki bölüm bir Wattpad kitabının standart bir bölümünden daha uzundu ama siz Orién'de uzun upuzuuuun bölümlere alıştığınız için kısa geldi. Sonraki bölüm daha uzun olacak söz veriyorum :)

Bu arada daha önce de çok fazla söyledim ama tekrar söylemek istiyorum. Sizi çook özlemişimmm ^^

Eğer başka neler yazdığımı merak ediyorsanız Cadı serisine bakabilirsiniz. Bayağı iddialı olduğum bir kitap. Okuyucularından, şimdiye dek okudukları en farklı 'Cadı' temalı kitap olduğuna dair yorumlar geliyor. En az Orién kadar onu da seveceğinize eminim :)

Benden bu kadar. Sizi seviyorum ^^ 

İyi okumalar.

(Fısıldar) Bol bol yorum yapın he mi?

**

Sıra bize geldiğinde, parkur girişindeki yerimize geçmek için alana doğru ilerlerken Nate yanıma geldi.

"Yine sözünü tutmuyorsun."

Neyi atladığımı hızlıca düşündüm ama bir sonuca ulaşamadım.

"Ne sözü?"

Dudakları kıvrıldığında ciddi havası dağıldı.

"Yanımdan ayrılmayacağını söylemiştin."

Aynı şekilde karşılık verdim. "Sen de kaptanınız ne derse onu yapacağını söylemiştin."

"Yapıyorum zaten."

Tek kaşımı kaldırdım. "Öyleyse?"

"Sadece hatırlatmak istedim. Bunun acısını çıkaracağım."

"Beni tehdit mi ediyorsun?"

"Nasıl algılamak istersen," dedi, bundan eğlendiğini belli ederek.

"Hem de oyuna girmeden dakikalar önce?"

Bu sefer net bir şekilde cevap verdi. "Aynen öyle."

"Kaptanın olarak söylüyorum, bunun acısını ben de çıkaracağım çırak çocuk."

Nasıl yapacağımı hiç bilmiyordum ve muhtemelen hiçbir şey yapamayacaktım –ya da yapmamayı tercih edecektim- ama tehdidini karşılıksız bırakamazdım, değil mi?

Cevap vermeden, sadece gülerek yerine geçti.

Güç sınırlandırıcıları içtikten sonra; en başta, parkurun en dış tarafına kadar koşmak zorunda olanlar ve en sonda Amy ve Lucas olmak üzere sıralandık. Oyunun başladığını bildiren işaret fişeğiyle koşmaya başladık. Koşabildiğim kadar hızlı koştum. Shannon ve Kathy oldukça iyi gidiyorlardı. Heyecanlı değildim. Plan olmayan planıma ve takımıma güveniyordum. Sonunda herkes yerlerine ulaştığında, bir süre daha koştuktan sonra Nate'in güçlü ıslığıyla, birbirimize biraz daha yaklaştık. İlerideki Bella'yı görebiliyordum. Bizden on adım kadar daha öndeydiler.

Pumalar; Bella, George, Tyler, Nate ve Jeff'in saldırısıyla, neye uğradıklarını şaşırdılar.

Bella daha ortaya çıkmadan bir kişiyi bitki rulo haline getirmişti bile. George'da bir başkasını aynı şekilde ağaca yapıştırmıştı. Bu sırada Pumalar birbirlerinden ayrılarak dört bir tarafa dağılmışlardı.

Tyler'ın yolladığı hava dalgası ile iki kişi birbirine çarpıp geriye doğru uçtular. Arka taraflarındaki, parkurun sınırını çevreleyen tel örgülere kadar uçup örgülere çarptıktan sonra yere düştüler.