Orién : ANKA ATEŞİ | KADER ATEŞİ | KÜL

KADER ATEŞİ / 13. BÖLÜM

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN.

Wattpad'in okuyucularını engellemekle tehdit eden ilk ve tek yazarı geri döndü! :D

Cidden, spoiler vermekten nasıl bir keyif alıyorsunuz ben anlamıyorum ki! Verdiğiniz ufacık bir spoiler'ın bile benim emeğime ve Orién'e kötülük yapmak olduğunun farkına varın lütfen. 

Bu arada, Cadı'ya da bekliyorum sizi. EN AZ Orién kadar zevk alacağınızdan eminim.

Not: Kader Ateşi'nin hiçbir bölümünün 100 oya bile ulaşamadığını biliyor muydunuz? Hey gidi zamanının efsanesi Orién hey! Günlerce 1. sıradan, haftalarca ilk 5'ten düşmediğimiz günler ne kadar da uzak artık. :D

*

Birinin beni sertçe sarsmasıyla uyandım. Neler olduğunu anlamayarak etrafıma bakındım. Kızlar odamıza toplanmıştı. Amy yatağımın hemen kenarında bana bakıyordu.

"Nasıl söylemezsin Elena? Kader olduğunu bilmene rağmen bize nasıl söylemezsin!"

Zamanım varken onlara anlatmalıydım, diye düşündüm. Öğrenmişlerdi ve kim bilir şu an neler düşünüyorlardı. Ayağa kalkıp karşılarına geçtim.

"Kızlar neler düşündüğünüzü tahmin edebiliyorum ama lütfen bir dakika durun ve beni dinleyin."

"Dinleyecek bir şey yok," dedi Amy. Şimdiye dek onu bu kadar sinirli gördüğümü hatırlamıyordum. "Sen bize güvenmedin!"

Kathy araya girdi.

"Hem de bize, biz aileyiz nutukları atarken."

Gözlerim yanmaya başlarken telaşla konuştum.

"Size tabii ki güvendim..."

Bella sözümü tamamlamama izin vermedi. Yüzünde öyle bir ifade vardı ki... Sanki... Sanki benden tiksiniyordu.

"Okuldaki hainin bizden biri olduğunu düşündün değil mi? Gözünün önünde neredeyse öldürülüyor olmama rağmen eminim ki listende ilk sıradaki kişi bendim."

Titreyen sesimle konuşmaya başladım.

"Hayır. Lütfen böyle şeyler söylemeyin. Bakın izin verin anlatayım yanlış anlıyorsunuz."

Gözlerim Shanny'i buldu. Bu gibi durumlarda en mantıklı olan her zaman o olurdu. Ondan destek alacak tek bir hareket beklerken, yüzü ifadesizdi.

"Bu sefer kızlara katılıyorum," dedi.

Dolabına yönelen Amy'ye baktım. Kıyafetlerini dolaptan çıkarmaya başlarken, "Bana güvenmeyen biriyle aynı odada kalamam," dedi. Tam ona doğru giderken Bella'nın sesi ile olduğum yerde kalakaldım.

"Ben de öyle."

Odanın ortasında durup öylece ona baktım. "Gitmeyin," dedim yalvarır gibi çıkan sesimle. "Siz de giderseniz ben devam edemem."

Nate'in sesiyle kapıya döndüm.

"Hepimizi gözümüzün içine baka baka kandırdın."

O an kalbimin parçalandığına, en ufak hücreme kadar titrediğime yemin edebilirdim.

"Hayır," dedim, zor çıkan sesimle. "Hayır."

"Bitti artık Elena. Bundan sonraki kelimelerini kendine sakla."

Gözlerimi açtığımda vücudum öyle bir kasılmıştı ki, her bir kasım ağrıyordu. Gördüklerimin bir rüya olduğunun bilincine vardığımda, yeniden nefes almaya başladım. Yatağımda doğrulduğumda dik durmaya yetecek gücüm olmadığından yatak başlığına yaslandım. Bella ve Amy'nin huzurla uyumasını seyrettim bir süre. Ayağa kalkıp yatağımın ayakucundaki masanın üzerindeki suyu içtim. Balkona çıkıp biraz nefes almak istiyordum ama salonda Chris nöbeti tutan birilerinin olduğuna emindim.