Capella

Zorunluluklar

Coldplay - Hymn For the Weekend

Selin'in kahkahasıyla mangalın başında biralarını yudumlayan ve sözüm ona ateşin 'olmasını' bekleyen Barış ve Eren bize döndü. "Yok bir şey yok." diyerek ilgilerini dağıtmaya çalıştım ama Selin oturduğu yastığa yatmış kahkaha attığı için pek başarılı olamadım. Eren'in derdi ise bambaşkaydı. Gülen Selin'e bakıp gülümsedikten sonra bana döndü gözleri. Dudakları 'teşekkürler' diye kıpırdadığında Selin'i güldürdüğüm için bu kadar minnettar olmasına içim acıdı. Ama henüz sıra onların konusuna gelmemişti.

Selin sonunda nefes nefese kalkıp elini Barışlara doğru kaldırdı bir şey yok der gibi. "Elçin sen nasıl bir delisin ya?" diyerek bana döndü sonra da, "Tehdit ettin yani baya baya?". Çok normalmiş gibi omuzlarımı silkip ben de bir yudum aldım biramdan, "Hakketti.". "Deli ya!" diye söylene söylene düzeldi aşağıya kayan vücudunu, "Ama ya anlasaydı yalan söylediğini?".

Evet böyle tatlı ayrıntılar vardı tabi Utku'ya sıraladığım tehditlerde. Hiçbiri doğru değildi. Mesela Müzeyyen teyze iki yıl önce taşınmıştı. Yanımda şimdi dünyayla hiç alakası olmayan genç bir çift oturuyordu. Muhtemelen Elçin deseler tanımazlardı ki Utku'nun geldiğini görmüş olsunlardı. Sonra tabi ki Barış'a darp raporu falan aldıramamıştım. Adamı hastaneye kandırıp götürdüm zaten, rapor aldırmam imkansızdı. Yavuz konusu ise az biraz karışıktı. Köpek gibi aşık falan değildi tabi ki Yavuz bana. Ama uçan kuşa yavşama özelliği olduğundan öyle anlaşılmaması için hiçbir neden yoktu.

Gözümü Barış'tan ayırıp Selin'e yaklaştım biraz daha. "Korkmuştu bir kere." diye fısıldadım, "O kadar tanıyorum tepkilerini en azından.". Biraz düşünceli Eren'e döndü o da. "Kirlenirim diyorsun yani?" diye sordu dalgın bir şekilde, "Kirlenmek gerekiyor mu gerçekten?". Selin terk etmemişti Eren'i an itibariyle. An itibariyle diyordum çünkü normal de değildi ilişkileri şu an. Çok konuşmuşlar ama bir sonuca varamamışlar. Tek bir sebep bulsalar sarılacaklar gibi duruyor olsalar da bulamamışlar. Ya da Selin tutunamamış. Bilemiyorum. Ama ek kuvvet olarak mangal başlığı altında Selin'in evine davet edilmemizden bizim de fikirlerimizi dinlemek istedikleri aşikardı.

Fikir söylemek istiyor muydum orası pek açık değildi ama. İlişkiydi bu sonuçta. İki kişi arasında olan bir şeydi. İki kişinin yaşamıydı. Bana laf düşmezdi. Hiçbir şekilde düşmezdi. Yakın arkadaşlarım da olsa ilişki onlarındı. Benim etkileyecek bir şey söylemem çok doğru olmazdı. Barış'la uzun uzun konuşmuştuk bunu. Onun için de tuhaf bir durumdu. Eren canıydı. Ama Selin'le de uzun yıllardır olan bir arkadaşlığı vardı. Taraf tutamazdı. Tutmaması gerektiğini de çok kez söylemiştim. Ama zorlanıyordu, görebiliyordum.

Derin bir nefes alıp Barış'a baktım. Eren'i dinliyordu kaşları çatık. Şu an o kaşlarının çatık olması bile dokunuyordu bana. Bir şeye takılmış olması, muhtemelen üzülüyor olması... Kirletilmez miydi hiç eller aşk için?

"Kirletirim." dedim o yüzden çok da düşünmeden, "Bizim mutluluğumuz, Barış'ın mutluluğu için kirletirim. Düşünmem.". Biraz şaşırmış biraz da rahatlamış gözüküyordu Selin. Belli ki böyle kesin konuşmamı o da beklemiyordu. Aslında ben de beklemiyordum. Ama bazen aşk için kirleniyordu insan. Çok değil, ufak kir pas. Bazen belki de çok. Benim Utku'yla muhatap olmam çoktu mesela, yalanlar da kir-toz. Ama gerekiyordu. İstemese de insan bazen yapması gerekiyordu gerekeni. Sevdiği için, aşkı için. Bazen eğilmese bükülebiliyordu hafifçe. Herkese yanlış gelen bazen aşkını kurtarmak için senin doğrun olabiliyordu. İstemeden de olsa...

-Çok netsin.

-Çok netim.

Başını eline yaslayıp "Ben olamıyorum." diye fısıldadı. Sanırım konumuz kaçtığım konuya gelmişti. Dikleşip kendimi hazırladım o yüzden. "Net olamıyorum Elçin ya. Karar veremiyorum. Kafayı yemek üzereyim." dedi ama sanki fikir istemekten ya da fikir belirtmekten çok bir yardım çığlığıydı bu. Her kelimesi çaresizliğini bağırıyordu. Ben ağzımı açmadan ayağa kalkıp "Gelsene içeri geçelim biraz." diyerek Barışlara döndü, "Çok duman oldu. Kaçıyoruz içeri.".