တားမြစ်ဇုန် ဆယ့်သုံး(တားျမစ္ဇုန္ ဆယ့္သုံး)[Book-1]

အခန်း-(၃၀) နျွယ့်ကျွမ်းရဲ့လှုပ်ရှားမှု

Unicode

"ဟေး...ရှင်တို့တွေကော တားမြစ်ဇုန်မှာ ဒီလိုနေရာရှိတယ်ဆိုတာ ကြားဖူးကြလား"

မေးနေတဲ့ ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်က အပြီးတိုင်ပြန်ကောင်းမလာသေးတာကြောင့် နာကျင်နေတုန်းပါပဲ။မတ်တပ်လည်း ရပ်လို့မရသေးတာကြောင့် ထိုင်လျက်ပဲ နျွယ့်ကျွမ်းနဲ့ ကျဲပကိုကြည့်နေရတယ်။

ကျဲပက တော်တော်လေးတော့ ပြန်ကောင်းလာနေပါပြီ။နျွယ့်ကျွမ်းကတော့ ကျဲပလွယ်အိတ်ထဲကထွက်ကျခဲ့တဲ့ တိုလီမှုတ်စ ပုလင်းတွေကို အကုန်လိုက်ကောက်ထည့်နေပါတယ်။ကျဲပက သူ့ဆံပင်နဲ့ အဝတ်အစားတွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြင်နေရင်း ပြန်ဖြေလာတယ်။

"ဒီလိုနေရာရှိတာကို ကျွန်တော်တစ်ခါမှ မကြားဖူးပါဘူး ကြည့်ရတာ ထောင်ချောက်တစ်ခုလိုပဲဗျ...*ကို ကူဖေး* ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရတာပါလိမ့်"

လူကြီးလူကောင်းဆန်တဲ့ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ကျဲပက ငယ်ရွယ်တဲ့ ကူဖေးကို 'ကို' တပ်ခေါ်တာကြည့်ရင်း သူ့ရဲ့ယဉ်ကျေးတဲ့အမူအရာကို ကျွန်မ မအံ့ဩဘဲမနေနိုင်ပါဘူး။

[ တကယ်က Novel ထဲမှာ 'Mr Ku Fei' လို့ပြောထားပါတယ် ကိုယ်က ရှေ့မှာ 'Mr Blond' ကို ' ကိုဆံရွှေ' အတိုပြန်ထားမိလို့ ဒီမှာလည်း ဒီလိုပြန်ထားတာ အမှားပါသွားရင် သည်းခံပြီးဖတ်ပေးပါဦးနော့  ]

မြေပြင်မှာရှိတဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ကောက်ထည့်နေတဲ့ နျွယ့်ကျွမ်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲလေသံနဲ့ ပြောလာတယ်။

"သူ့ကြည့်ရတာ တစ်ယောက်ယောက်က ပြုစားထားသလိုပဲ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူး"

သူပြောနေတုန်းမှာပဲ အမှောင်ထုထောင့်တစ်နေရာကနေ မိန်းကလေးဆန်ဆန် ရယ်သံတစ်ခုထွက်လာတယ်။သူမရဲ့ ရယ်သံက ငွေရောင်ဆည်းလည်းသံလို ရွှင်ပျပျအသံလေးပါ။ဒါပေမဲ့ခုလို သွေးစွန်းနေတဲ့ အခြေအနေမှာ အဲ့ရယ်သံကြီးက ကျွန်မတို့အတွက် နားဝင်ချိုမနေပါဘူး။လှပတဲ့ နားရွက်ချွန်ချွန် ၊ သွေးရောင်ဥနေတဲ့ ပါးပြင် ၊ ပန်းရောင်ဂါဝန်လေးနဲ့ သူမက အမှောင်ထုထဲကနေထွက်လာတယ်။

သူမကတော့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တဲ့ မိန်းကလေး မီဖူပါ။

ရုတ်တရက်ကြီး ကျွန်မခေါင်းတောင်ကိုက်လာတယ်။