တားမြစ်ဇုန် ဆယ့်သုံး(တားျမစ္ဇုန္ ဆယ့္သုံး)[Book-1]

အခန်း-(၁၄၀) နံရံတွေမှာ မျက်လုံးတွေရှိတယ်

Zawgyi

အခန္း-(၁၄၀) နံရံေတြမွာ မ်က္လံုးေတြရိွတယ္

ေထာင္လဲ့နဲ႔ မူလိတို႔ေရာက္လာၿပီး က်ဲပနဲ႔ ကိစၥေတြ ေဆြးေနြးအၿပီးမွာ အေနာက္ဘက္ခရိုင္က‌ေန ကြၽန္မရယ္ စူေလာ္နဲ႔ေက်ာက္Sတို႔အားလံုး ထြက္ခြာခဲ့တယ္။

စူေလာ္က အေျပးအလႊားသြားရတာ မႀကိဳက္ပံုေပၚလို႔ ကြၽန္မတို႔ေတြ ေတာ္ရံုတန္ရံု အရိွန္နဲ႔ပဲ ေျပးလာခဲ့ၾကတယ္။

ကြၽန္မတို႔ ခရီးတေလ်ွာက္လံုးမွာ တိတ္ဆိတ္မႈက ကြၽန္မကို နည္းနည္းမိႈင္ေတြေစခဲ့တယ္။ေျပာရရင္ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႔ရဲ့ေပါင္းစပ္မႈက အေတာ္ေလးကို ထူးဆန္းတယ္လို႔ ကြၽန္မခံစားမိတယ္။ေက်ာက္Sနဲ႔စူေလာ္၊ စူေလာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့ ၊ ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့နဲ႔ ကြၽန္မ။

ဘယ္လိုပဲ အဖြဲ႔ဖြဲ႔ေနပါေစ ကြၽန္မတို႔ေလးေယာက္ အတူတူရိွေနတာေတာ့ အေတာ္ေလးကို တုန္လႈပ္စရာပါပဲ။

ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့က တေလ်ွာက္လံုး ေအးစက္တဲ့ အမူအရာျဖစ္ေနပါတယ္။ၾကၫ့္ရတာ သူက ေက်ာက္Sအေပၚ အၿမဲတမ္း ရန္လိုေနတဲ့စိတ္ေၾကာင့္လား? ဒါမွမဟုတ္ မီဖူရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တာေၾကာင့္ စူေလာ္ရဲ့ အေျခအေနအတြက္ သူစိုးရိမ္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကြၽန္မတို႔ အေနာက္ဘက္ခရိုင္ကိုျဖတ္ၿပီး ေက်ာက္Sရဲ့ အေရ႔ွဘက္ခရိုင္က နယ္စပ္သစ္ေတာကို ေရာက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ အဖြဲ႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က စကားေျပာလာခဲ့ပါတယ္။ေျပာရရင္ စူေလာ္ကစကားစေျပာလာတာပါ။

စူေလာ္ရဲ့ရွည္လ်ားတဲ့ ေငျြဖဴေရာင္ဆံပင္ေတြက သူေျပးလာတဲ့ခ်ိန္ ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ ေငြေရာင္ျဖစ္ေနၿပီး သူရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ဆံပင္ေတြက သူ႔ပခံုးေပၚေလ်ွာက်လာတာကို ကြၽန္မအၾကၫ့္မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနမိတယ္။

သူက ေနာက္ျပန္လွၫ့္ၿပီး ေက်ာက္S ကို ၿပံဳးျပရင္းေျပာလာတယ္။

"အေရ႔ွဘက္ခရိုင္က မင္းရဲ့ အမိန႔္ေအာက္မွာ အၿမဲတမ္း စည္းစနစ္တက်ရိွေနတာပဲ"

ေက်ာက္Sရဲ့ မ်က္ဝန္းထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့ေပမဲ့ သူမ မတံု႔ျပန္ခဲ့ပါဘူး။စူ‌ေလာ္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ပင့္ကူလူသား ငါးေယာက္က ကြၽန္မတို႔ေရ႔ွက သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လာတယ္။