တားမြစ်ဇုန် ဆယ့်သုံး(တားျမစ္ဇုန္ ဆယ့္သုံး)[Book-1]

အခန်း-(၁၃၃) အကြွင်းမဲ့မှန်ကန်မှု

Zawgyi

အခန္း-(၁၃၃) အႂကြင္းမဲ့မွန္ကန္မႈ

မီဖူထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာက္Sနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ အကယ္ဒမီ‌ေက်ာင္းေဆာင္ဘက္ကို လာခဲ့ၾကတယ္။

ဒီေတာအတြင္း စူေလာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့တို႔က တစ္ခန္းထဲ ေနေနၾကတာပါ။ဒါေၾကာင့္လည္း ကြမ္းနြၽယ့္ထြက္သြားခဲ့တာ အံ့ၾသစရာမရိွပါဘူး။ သူ႔မ်က္ႏွာလွလွေလးေပၚက အသည္းကြဲၿပီး နာက်င္ေၾကကြဲေနမဲ့ အမူအရာကို ကြၽန္မေတြးၾကၫ့္လို႔ေတာင္ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွေစာဒကတက္စရာမရိွပါဘူး။ဒါက ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္လို႔ပါ။

ေျပာရရင္ ကြၽန္မ ေကာင္းခ်ီကို အရူးအမူးစြဲလန္းမိတုန္းကလို ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမႏိုင္ျဖစ္မိသလိုေပါ့။

အခန္းေရ႔ွေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္ခါနီးမွာ ေက်ာက္Sက နည္းနည္းစိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရတယ္။စူေလာ္ကိုေတြ့ရေတာ့မွာမို႔ သူမဒီလိုျဖစ္ေနတာထင္တယ္။ေျပာရရင္ ကြၽန္မ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာရိွေနတုန္း စူေလာ္ကို သူမကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တစ္ခါမွလာမေတြ့ဖူးသလိုပါပဲ။သူမ အဲ့လိုလုပ္ေနပံု‌နဲ႔ေတာ့ေလ ၾကာရင္အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္‌ေတာ့ဘူး။ၾကၫ့္ရတာ ကြၽန္မ ၾကားဝင္ပါတာပဲ ပိုေကာင္းမလားလို႔ ေတြးမိတယ္။

"ဝင္ခဲ့ပါ"

စူေလာ္ရဲ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ အသံကိုၾကားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္မ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။

တားျမစ္ဇုန္မွာရိွတဲ့ အခန္းေတြ အားလံုးက တစ္ပံုစံထဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ေဘးရိွေနတဲ့ ႏွစ္ထပ္ကုတင္ဆီ ကြၽန္မ သဘာဝက်က် လွမ္းၾကၫ့္လိုက္တယ္။စူေလာ္က ေအာက္ထပ္မွာ ထိုင္ေနပါတယ္။

ေကာင္းခ်င္းက်ံဳယဲ့...

ကြၽန္မ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ စူေလာ္နဲ႔ ဆန႔္က်င္ဘက္နံရံနားက သူ႔ကို ေတြ့လိုက္ရတယ္။

သူက နံရံကို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္း မွီထားပါတယ္။မာနႀကီးတဲ့သူ႔ရဲ့ အမူအက်င့္က က်ဲပနား သန႔္ရွင္းတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ေတာင္းဆိုဖို႔ကို တားဆီးထားႏိုင္ပံုရတယ္။ဘာလို႔ဆိုသူ႔ရဲ့ အဝါေရာင္ ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ ဖိနပ္ေတြက ခုထိေသြးစြန္းထင္းေနေသးတာေၾကာင့္ပါ။